Are you kidding!?(one direction fanfictie)

De persconferentie

*Tijdsprong naar dinsdag. Dag van de persconferentie.*

JASMINES P.O.V.

Langzaam dringt de irritante toon van mijn wekker tot me door. Ik sla de wekker uit en zet mijn bril op. Direct kijk ik op de klok, half 8. Meteen weet ik waarom ik zo vroeg wakker werd, vandaag word ik "bekend" gemaakt. Ik stap onder de warme deken uit en loop naar mijn badkamer. Ik kleed me uit en sla op mijn buik en armen. Ik kijk naar de rode handafdrukken en stap onder de douche. Ik neurie "She's not afraid". Terwijl ik mijn haren inzeep, maak ik met mijn vingers de bewegingen van de piano. Als ik klaar ben stap ik de douchecabine uit en droog ik me af. Ik föhn snel mijn haren droog en stap mijn kast in. Ik pak een simpele skinny jeans en een hoodie. Het is een blauwe, oversized trui met een onopvallend superman-logo. Ik doe de zwarte snapback op mijn hoofd en trek mijn bloedrode sneakers aan. Ik draai me om naar mijn deur en grinnik. Ik heb er een blaadje opgeplakt met daarop "Wanneer kom je uit de kast??". Het is een slechte grap, maar ik vind het nog steeds grappig. Ik stap mijn kamer in en maak de hanger aan mijn broek en kijk twijfelend naar mijn kettingen. Ik pak na lang dubben, alleen de ketting van de jongens. Ik borstel mijn haar en doe het in een warrige knot en laat hem door de cap steken. Ik loop mijn kamer uit en loop naar de tweede verdieping. Ik slaap als enige op de zolder, super nice. Ik klop aan bij Harry en maak hem rustig wakker. Ook maak ik de anderen wakker, en dan loop ik naar beneden. Ik loop de keuken in en zing zachtjes because of you. Ik pak een pak pannenkoekmix en begin ze vrolijk te baken. Als ze allemaal klaar zijn, maak ik vers sinaasappelsap en zet ik alles op de keukentafel. Ik dek de hele tafel en kijk op de klok, half 9.

'Jongens! Eten! Pannenkoeken, dus ik zou opschieten voordat Niall ze allemaal op heeft!' Ik kijk hoofdschuddend toe als ik Zayn, Louis, Harry en Niall van de trap af zie stormen.

'Jongens waar is Li?' Vraag ik bezorgd. Normaal is hij de eerste die komt als ik roep.

'Geen idee... Misschien nog in bed?' Zegt Niall ongeïnteresseerd. Ik schud mijn hoofd en loop naar Liams slaapkamer. Ik klop aan en loop naar binnen. Ik zie Liam op zijn bed zitten, met zijn hoofd in zijn handen.

'Liam, wat is er aan de hand?' Vraag ik, terwijl ik langzaam op hem af loop en een arm om hem heen sla.

'Wat als ze je niet mogen? Wat als ze je gaan haten en bedreigen?' Zegt Liam terwijl hij opkijkt. Zijn ogen zijn rood van de tranen.

'Liam, ze zullen me heus niet haten. Ik heb haat en bedreigingen mijn hele leven genegeerd en overleefd. En wil je weten hoe ik weet dat ik het ook nu aan kan?'

'Nou?'

'Omdat jullie het ook kunnen. Omdat jìj het kan.' Leg ik uit. Ik trek Liam in een knuffel. Ik voel hem nog een beetje schokken en kijk hem weer aan. Hij glimlacht en strijkt over mijn arm.

'Hee dochter van me. Hoe gaat het?'

'Prima pappa, met jou ook?' Gelukkig knikt Liam en trekt hij me weer in een knuffel. Samen lopen we naar beneden en zien daar de andere 4... In een voedselgevecht.

'Heb ik hiervoor gekookt!?' Roep ik uit.

'Oeps....' Zeggen ze.

'Nogal ja. Opruimen en nieuwe bakken voor mij en Liam.' Ze knikken en ik ga samen met Liam naar de woonkamer. Ik pak mijn laptop en tik op een paar knoppen.

'Wat doe je?' Vraagt Liam verbaasd.

'Ze in de gaten houden. Ik heb een camera opgehangen in de keuken, woonkamer, hal en alle andere kamers. Alleen niet in jullie slaapkamers en badkamers. In die van mezelf trouwens wel. Maar daar wis ik iedere dag de tape van.' Leg ik uit. En dan verschijnt de keuken op mijn beeldscherm. Zayn is aan het koken, terwijl de anderen door gaan met het gevecht.