Yazarlarla Röportaj

Röportaj 10

Merhaba! Bugün sizinle Nota, Aşk Meselesi, Ultio ve Tesadüflerin Oyunu adlı kitaplarının yazarı @ZelisDogan ile röportajımı paylaşacağım. Umarım keyifle okursunuz :)

Teklifimi kabul ettiği için bir kez daha teşekkür ederim, eğlenceli bir sohbetti :)

------

Yazmak senin için ne ifade ediyor?

Yazmak benim için; kaçış yolu. Nasıl anlatayım; sanki derin, karanlık bir boşluğun içine düşmüşsün de umut ışığı arıyormuşsun gibi. Ben senelerce o boşlukta çırpındım şimdi ise kalemimin ucundaki mürekkebi akıtarak azıcık sızan umut ışığına doğru ulaşmaya çalışıyorum. Kaçarken daha kötülerine yakalanıyorum fakat umudun iyi olacağını kim söyledi ki?

Sana ilham veren şeyler var mı? Yoksa sadece hayal dünyandan mı esinleniyorsun?

En büyük ilham kaynağım yaşadıklarım. İnsanları dinlemeyi çok seviyorum. Zaten konuşmayı beceren bir insan olmadığım için kahvemi alıp saatlerce birilerini dinleyebilir, arada konuşup o kişiyi rahatlatmayı seviyorum. Sanırım bu özelliğim hayal dünyamı aydınlatıyor. Bir çiçek, bir eşya veya bir gök gürültüsü ansızın bana ilham verebiliyor. Anlık oluyor. 

İlk nasıl yazamaya başladın? 

Yazmayı öğrendiğim an günlük tutmaya başladım -aslında ödevdi ve zorunluydu oralara girmeyelim :D-  ve o günden beri tiryakisi oldum :)

Peki, başarılı olmanın bir sırrı var mı? 

Bence bu bir sır değil, kendine güvenen herkes elbet emeğinin karşılığını alır. Sadece en büyük anahtar; sabır.

Geleceğin yazarlarına nasıl bir tavsiye vermek istersin? Yazmaya çekinen o kadar kişi var ki...

Öncellikle şunu düzeltmek istiyorum; ben bir yazar değilim, olma yolunda ilerlemeye çabalıyorum. Yazamaya çekinenler için ise: O çekinenler arasında bende vardım, uzun bir süre anonim olarak wattpad da okuyucu olarak kaldım, tabii o sıralar bir şeyler yazıyordum ve arkadaşlarım benden habersiz hikayemi yayımlamışlardı bende neden olmasın diyerek ilk adımımı attım ve işte o an çekinilecek bir şey olmadığını anladım. Eğer hayaliniz buysa durmayın, kapatın gözlerinizi ve yayımlayın. Hayat kısa, ne olacağımız belli değil, ne kaybedeceksiniz ki? 

Peki en çok ne tarz kitaplar okursun? 

Her tarz kitaplar okurum. Yeter ki kurgusu beni etkilesin. 

Hikayeni tetikleyen ne oldu? Nasıl ortaya çıktı?

Kafamın içinde pek çok hayaller ve yaşantılar yer alıyor ve bir gün öylesine elim klavyeye gittiğinde bunlar ortaya çıktı. Ne tetikledi inanın hiç bir fikrim yok. Belkide bilmek ve söylemek istemiyorum, emin değilim.

Peki hikayelerini yazarken bir amacın var mıydı? 

Buradaki çoğu kişi eğlencesine başlıyor, bunun farkındayım. Benimde o amaçla yazdığım, Aşk Meselesi adlı kitabım var ancak her zaman amacım birilerine sesimi duyurmak oldu. Ben sessiz bir insanım ve içimde tutuğum şeyleri paylaşmayınca neler olduğunu çok iyi bilirim. Birilerine dokunmak, yardımcı olmak, hatta mesaj atıp yardım istemeleri için yazıyorum. Satırların arasına saklıyorum bu duyguları ve okuyan kişi bunu fark ettiği an kendini belli ediyor. Tek amacım bu. 

Daha öncede başka hikayelerin vardı, onlara ne oldu?

Evet, ilk hikayem olan Hayatımı Değiştiren Varlık; edebi yönden çok eksikti ve mantıken düşüktü amacıma uygun görmeyince sildim. Daha sonra Sevgiye Muhtaç adlı aşırı duygusal bir kitabım vardı, onu da çok dram bulduğum ve insanları üzdüğümü düşündüğüm için sildim çünkü sonu gerçekten berbat olacaktı, kendimi hazır hissedemedim. Diğer iki kitabım eğlencesine yazmıştım sonra ise sildim. Karanlık Dünya ve Yalnızlık Macerası ise düzenlenme aşamasında tekrardan döneceğim onlara. Şuan fark ediyorum da ne kadar çok silip yazmışım. Laf aramızda, hiç birini silmedim, taslak olarak her daim benimle olacaklar :D Vazgeçemiyorum. :D

Tesadüflerin Oyunu diğer adıyla Karşıdaki Taş neden değişti?

Eğlencesine yazılan bir kitaptı ancak bir kitleye oluşunca amacıma uygun olarak çevirmek istedim fakat itiraf etmek gerekirse fena halde batırdım. Yüzlerce insan okuduğu için saygısızlık yapıp silemedim diğer hikayelerimin aksine.

Bize biraz da kendinden bahseder misin? 

Sıradan bir hayatı olan liseli bir genç kız. Aslında kendimi tanıtabilen birisi değilim o yüzden kısa keserek; Ankara da yaşıyorum, yazmak ve çizim ölesiye benimle olacaklar şeyler. 

Son olarak okuyucularına bir şey demek ister misin?

Onlar benim arkadaşlarım, dostlarım ve ailem. Okuyucu çok kalıplaşmış oluyor ve nedense benimsenecek bir yanı yok :D Hikayelerimi takip ettikleri için, benimle oldukları ve karakterlerimi yaşattıkları için onlara minnettarım. Büyük bir kitle değiliz, küçücük hatta miniminacık bir çekirdek aileye sahibim. Buradan da söylemek isterim ki çekinmeden bana mesaj atsınlar, dertlerini anlatabilirler, yardım isteyebilirler veya herhangi bir konuda fikir. Ablaları yada arkadaşları olarak her daim bir tık uzaklıklarında olacağım. Onlara karşı sonsuz saygım ve sevgim var. Her şey için teşekkür ederim... ♥