İçimdeki Çocuk

26. Bölüm

Gecikme için üzgünüm. Açıklamayı profilimdeki biomda bulabilirsiniz. İyi okumalar, iyi tatiller. Sizleri seviyorum.

×××

"Pışt,"

Sınıftaki Tarih hocasına kısa bir bakış atıp bu tarafa bakmadığına emin olduğumda yavaşça arkama yaslandım.

"Bana kopya vermeye ne dersin güzel kız?"

Gözlerimi devirerek nefesimi dışarı üfledim.

"Sor."

Ah, ortak edebiyat sınavındaydık ve ilk sınavların en son sınavıydı. Yeterince çalışmamıştım. Zaten oldum olası edebiyat en kötü dersim olmuştu.

"İlk realist roman?"

Hocayla gözgöze geldiğimde hafifçe gülümsedim. Sandalyesinden kalkıp sınıfta dolaşmaya başlaması iyiye işaret değildi.

"Recaizade Mahmut Ekrem." dedim yutkunarak.

Hoca bizim sıraya yaklaştığında hızlıca bir nefes aldım.

"Araba Sevdası." diye fısıldadım.

Rümeysa'nın kağıda yazma sesini duyduğumda kendi kâğıdıma eğildim.

"Araba Sevdası da ne?"

Başımı kaldırarak soruyu yönelten kişiye baktım. Tarih hocası gözlerimin içine bakarak bir cevap bekliyordu. Arka sıralardan bir ses gelmesiyle kafamı çevirdim.

"Hocam, arkadaş arabalara biraz fazla meraklı da." dedi gülerek Akın.

Sınıfta gülmeye başlayınca hoca sıramın yanından ayrıldı. Akın bana göz kırparak arkasına yaslandığında zil çoktan çalmıştı.

Hoca kâğıtları dosyasına koyarken Rümeysa yanıma geldi. Sıramdan kalkarak omzuna elimi koydum.

"Hocaların sınavda yer değiştirmesinden nefret ediyorum. Hiç mi kopya çekmeyelim arkadaş." dedi elini sallayarak.

"Amaç zaten bu. Gerçi sen her türlü kopya çekersin." dedim omzundaki elimle hafifçe vurarak.

"O da doğru aslında."

Çantamı omzuma taktım ve yürümeye başladım. Rümeysa arkamdan geliyordu.

"Beynim patlayacak. Sınavı son ders yapmasalardı keşke." dedim şakaklarımı ovuşturarak.

"Hiç sınav yapmasalardı keşke." dedi iç çekerek.

"'Diren Rümeysa!' diye pankart asacağım yakında. Bitkisel hayatta gibisin."

"Hanginiz vejeteryan?" dedi Ege, yanımıza gelerek. Rümeysa ile birbirimize bakıp güldüğümüzde, Ege dudak büzerek konuştu:

"Ne var? Bitki dediniz."

Ege ile konuşma seansını Rümeysa'ya bırakıp bahçe duvarına yaslandım ve gözlerimi ovuşturdum.

"Birileri çok uykusuz herhalde." dedi Ege karnıma hafifçe vurarak. Gülümsedim.
"Belki,"

"Rümeysa'yı evine bırakacağım, sende gelmek ister misin?"

Rümeysa'ya döndüm. "Baban almayacak mıydı?"

"Hayır. Bu akşam arkadaşlarla kafa dağıtacağız. Seni davet bile etmiyorum. Çünkü geleceksin."

"Ah hayır arkadaşlar. Benim de bir randevum var." dedim ikisine de bakarak.

Ege'nin gülümsemesi yüzünde donarken Rümeysa, omzunu omzuma vurdu.

"Kimmiş bu gizemli şahıs?"