Uncover

Hoofdstuk 2

Ik werd wakker en ik was heel zenuwachtig. Ik stond op en pakte mijn kleren die ik altijd draag als ik ik jacht ga. Ik had trillende handen dus kon ik niet ontbijten. Ik liep de deur uit en ik ging naar mijn auto toe. Ik ging in mijn auto zitten en starten mijn auto. "Wat is je plan?" Hoorde ik iemand vragen. Ik keek achterom en ik zag Thomas zitten. "Wtf Thomas wat doe je in mijn auto?" Vroeg ik kwaad. "Ik ben niet voor niets een spion, maar wat is je plan?" Vroeg hij opnieuw. "Heb ik niet dat zei ik gisteren al. Ik reed naam mijn bestemming toe en stapte uit. Ik deed de deur voor Thomas open. "Ga nu weg en laat me mijn werk doen" zei ik. Hij kreeg een grijns op z'n gezicht en leunde tegen mijn auto. "Ik wacht hier op je superheldin" zei hij. Ik rolde met mijn ogen en wou net naar binnen lopen toen ik terug liep om Thomas te knuffelen. Ik voelde dat hij me verbaast terug knuffelde. Ik liep naar binnen vol spanning. Ik ging achter een muurtje zitten om te kijken waar van Esveld was. Ik zag niet alleen van Esveld maar ook een meisje. "Joan jij moet afreken met Thomas ik weet zeker dat hij nog een keer probeert ons te vangen misschien is ie al wel bezig" Hoorde ik. Je krijgt niet Thomas maar een nog grotere nachtmerrie man. Ik liep achter het muurtje vandaan en pakte mijn geweer. "Stop met waar je mee bezig bent" zei ik. Van Esveld keek me aan en begon heel hard te lachen. "Is dit een grap? Ik had wel wat beters verwacht dan een meisje" zei van Esveld. Ik schoot. "Ik schiet zo nog een keer als je dat nog een keer durft te zeggen" zei ik. "Ik had wat beters verwacht dan een meisje" zei hij. Ik schoot nog een keer. Hij lachte een riep iets, maar door mijn zenuwen kon ik het niet verstaan. Er kwamen ineens allemaal wachters uit gangen. Ze schoten op mij maar ik ontweek elk schot. Ik schoot terug op wat wachters. Drie schoot ik neer recht in hun hart en twee door hun hoofd. Ik deed wat kunstjes om de schoten te ontwijken tot ik van Esveld weg zag rennen. Waarom is hij zo'n lafaard. Ik wou achter hem aan rennen, maar ik voeld een scheut pijn bij mijn schouder. Ik viel op de grond. Het bloed stroomde uit de wond. Ik ga hier niet sterven. Ik nam een grote hap adem en schreeuwde: "Thomas!" Nu hopen dat het werkt. Ik zag Thomas naar binnen rennen met een hele groep mensen. Thomas schoot op mensen tot hij mij op de grond zag liggen. Hij knielde naast me. "Je had dit gepland of niet?" zei ik teleurgesteld. Het voelt nu alsof ik niks kan. "Een beetje, maar ik hoopte oprecht dat het niet nodig was" zei hij lief. "Hou nou maar je bek en breng me naar het ziekenhuis voor ik dood bloed" zei ik. Thomas lachte een beetje en tilde me toen op. Thomas kreeg een duw en ik viel op de grond. Het was die Joan. Thomas keek haar verbaast aan. Hij stond ook verstijft. Joan leunde naar voren en haar lippen raakte die van Thomas. Ik wist niet of Thomas het zo erg vond dat ze dat deed. Ik kreeg tranen in mijn ogen. Ik duwde mezelf met mijn goede hand omhoog en ik rende naar mijn auto. Ik deed de sleutel in het sleutelgat en reed met heel veel pijn naar het ziekenhuis. Ik zag steeds waziger, dus stopte ik mijn auto en rende verder. Ik zag het ziekenhuis en rende erheen. Ik liep naar binnen en ik wou net wat zeggen tot dat alles ronddraaide en ik op de grond belande. Alles werd heel wazig en toen zwart. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

joanbaas is de gene waar Joan voor gemaakt is. Ze is een goede vriendin van mij en ze wou graag het hulpje van de slechterik zijn. Ze komt er nog wel vaker in voor. Zelf schrijft ze ook verhalen dus volg haar!