Uncover

Hoofdstuk 24

*Thomas*

We gingen eigenlijk bijna tegelijkertijd weg met Percy en Joan. Ik kon in de auto gewoon voelen dat Katie zenuwachtig was. Ik legde mijn hand op haar knie. Ze lachte zwakjes naar me. "Katie het komt wel goed niet te veel na denken" zei ik. "Ik uh ik ben gewoon bang" zei ze. "Het komt goed geloof me ik ben bij je" zei ik. Katie zei daarna niks meer. Toen we waren waar we moesten zijn gingen we naar binnen. "Waar gaan jullie heen?" Hoorde we. Ik zag iemand die ik niet had willen zien. "U zit hier achter?" Vroeg Katie. "Ja ik ja" zei onze baas. We waren allebei in shock. "Ik deed dit allemaal omdat ik Katie wou, niet het hoofdkwartier dat was gewoon een smoes alleen ik wist wat ik echt wou de rest niet. Ik wou Katie omdat ik dan veel meer kon dan alleen dat stomme hoofdkwartier te veroveren" zei hij. Ik ging uit automaat voor Katie staan. "Mannen!" Schreeuwde hij heel hard. Er kwamen allemaal mensen aan. Ze hadden geweren en sommige hadden messen. Ik pakte mijn geweer en begon te schieten. Katie deed hetzelfde als mij. Ik lette extra goed op haar dit keer. Ze willen haar. "Katie ga naar de auto ik wil niet dat jou iets overkomt" zei ik. "Ik red me wel" zei ze. "Doe het voor mij" zei ik. "Nee" zei ze. "Katie ga naar de auto" zei ik. Ik voelde een scheut pijn in mijn schouder en iets van ijzer. "Thomas!" Hoorde ik Katie schreeuwen voor ik de vloer raakte. Ik voelde op de plek waar ik pijn had. Ik raakte in paniek toen ik voelde dat er een mes in zat. "Uhm het komt goed ik los het op oké blijf hier niet dat je echt ergens heen kan maar ja uhm ik ben zo terug hou vol" zei Katie. Ik lag op de grond. Ik verwachte niet echt dat ik zal blijven leven, maar ik moest wel voor Katie. Ik keek of Katie er al aan kwam. Ik zag wel allemaal mensen vechten. Ik probeerde op te staan. Ik kwam al een heel eind. Toen ik stond pakte ik mijn geweer weer van de grond en begon weer te schieten. Hoe lang ik ook nog leef ik blijf zorgen dat Katie veilig is. "Thomas" hoorde ik Katie zeggen. Ik keek om en zag dat ze onze baas had opgepakt. Ik was echt heel trots op mijn meisje. Iedereen stopte oom meteen met schieten. Katie's ogen twinkelde. Ze was zo mooi. "Thomas stop met staren en kom mee" zei ze streng. Ik liep achter haar aan met het mes nog steeds in mijn schouder. "Katie kan je me straks naar het ziekenhuis brengen?" Vroeg ik. "Ja uiteraard" zei ze. "Je weet dat jij moet rijden hé" zei ik. Katie knikte. Ze gooide onze baas in de auto en toen stapte wij in. Ik lag half dood te gaan op de bijrijdersstoel. Toen we bij het hoofdkwartier aankwamen bracht Katie onze baas naar binnen. Ik bleef zitten en wachtte op Katie.

*Katie*

Ik ging weer in de auto zitten en keek naar de gewonde Thomas. Het zag er niet echt heel normaal uit. Ik reed zo snel als ik kon naar het ziekenhuis. "Het komt goed schatje" zei Thomas. Ik keek gewoon uit het raam. Toen we bij het ziekenhuis waren bracht ik Thomas naar binnen. "Ga jij maar alvast naar huis toe" zei Thomas. Ik knikte en liep naar Thomas' auto toe. Ik reed huilend naar mijn huis toe. Dit is allemaal mijn schuld. Ik ben echt een idioot. Toen ik bij mijn huis was zag ik Dat Percy en Joan er al waren. Ik ging naar binnen en zag Joan en Percy aan de tafel zitten. "Wat is er gebeurt?" Vroeg Joan toen ze me zag huilen. "Thomas is uh" begon ik. "Oh jeetje is hij dood" zei Joan. "Nee Thomas is gewond geraakt" zei ik met een trillende stem. "Het komt goed ga nou maar lekker slapen dan gaan we morgen bij hem kijken" zei Joan. Ik knikte en liep naar boven. Ik ging in mijn bed liggen en ik probeerde te slapen.