Uncover

Hoofdstuk 5

Ik ging naar het hoofdkwartier toe. Ik moest lopen omdat ik niet meer wist waar mijn auto was. Ik moet een nieuwe auto kopen als dit allemaal voorbij is. Toen ik er eindelijk was besefte ik pas dat ik een half uur te laat was. Ik ging naar Thomas kantoor en liep door de deur en sloot die achter mijn rug. Ik ging op de stoel zitten en keek naar Thomas. Hij leunde naar achter in mijn stoel en staarde me aan. "Waar was je dat half uur?" Vroeg hij. "Oh sorry ik was nog niet helemaal klaar met mijn buurjongen neuken" zei ik. Thomas keek me geschokt, verbaast en vragend aan. Ik kreeg een lach op mijn gezicht. "Nee grapje ik moest lopen omdat jij me niet naar het ziekenhuis wou brengen ben ik mijn auto kwijt" zei ik. Hij keek naar zijn handen en keek toen weer op. "Oké heb je al wat?" Vroeg ik. "Ja een beetje ik heb al bekeken waar hij kan zijn en meer niet" zei hij. "Thomas trouwens Joan vind je leuk" zei ik een beetje sip. Thomas reageerde er niet op en pakt een plattegrond. "Kijk hier is de ingang en ik dacht als jij als eerst binnen komt en begint te schieten dan verstop je je hier en dan kom ik en dan kom je weer tevoorschijn en dan gaan we met z'n tweeën schieten dan komt de hele groep en dan ga jij achter Joan aan en ik achter van Esveld" zei Thomas. "Ik vind het allemaal goed maar één ding moet verandert worden jij gaat achter Joan aan en ik achter van Esveld" zei ik. "Prima dan hebben we een plan" zei Thomas. Ik knikte. "Wanneer wil je die crimineel pakken?" Vroeg Thomas. "Niet morgen die dag daarna is prima" zei ik. "Waarom niet morgen?" Vroeg Thomas. Ik wou hem wel de waarheid vertellen, maar dan heeft hij straks nog medelijden. Nee dat moet ik niet hebben. "Ik heb een niet werken op woensdag routine" loog ik. Eigenlijk was ik best bang, want het is al is fout gegaan. "Heb je zin om met me mee te gaan naar een restaurant?" Vroeg Thomas. Ik knikte en voelde dat ik een beetje aan het blozen was. Thomas keek me nieuwsgierig aan. "Nog niemand heeft me ooit een soort van mee uitgevraagd" zei ik. Hij lachte en pakte mijn hand en nam me mee naar zijn auto. Ik stapte in en Thomas ook. Hij reed ergens heen en ik keek uit het raam. Toen stopte de auto ineens. Ik keek naar het restaurant. Ik kende het niet, maar het is ook niet zo dat ik altijd naar een restaurant ga. Thomas stapte uit de auto en deed de deur voor mij open. Ik stapte uit en liep achter hem aan het restaurant in. "Is er nog een tafel voor twee vrij?" Vroeg Thomas beleeft. "Ja daar" hij wees naar een tafel. We liepen er heen en gingen zitten. We kregen de menukaart voor ons. Thomas zat heel geïnteresseerd te kijken. Ik keek niet heel goed want wat niemand wist was dat ik eigenlijk een eetstoornis had. Ik zag iets gezonds staan en koos ervoor om dat te nemen. We bestelde ons eten en wachtte daarop. Het bleef een tijdje stil totdat Thomas vroeg wat mijn lievelingskleur was. "Uhm rood vind ik heel mooi en die van jou?" Vroeg ik. "Uhm groen denk ik maar eigenlijk vind ik alle kleuren wel mooi" zei hij. "En uhm waarom heb je eigenlijk zo'n hekel aan me?" Vroeg hij zenuwachtig. "Oké toen ik werd aangenomen vond ik je leuk en je was zo aardig tegen me en de eerste zaak die ik oploste was om jou te bewijzen hoe goed ik was en ik dacht dat jij mij ook leuk vond en toen zag ik je met een ander meisje en toen dat allemaal voorbij was bleef je maar aardig doen en doen alsof er niks gebeurt was" zei ik. "Het spijt me dat ik je hart gebroken heb" zei Thomas. Hij keek me geen seconden aan. Toen we het eten op hadden gingen we weer naar mijn huis. Thomas liep even mee naar binnen. We gingen op de bank zitten. Ik keek hem aan en hij keek terug. Hij leunde wat naar voren. "Thomas ik wil niet één van de zoveel zijn" zei ik. Thomas keek teleurgesteld en stond op. Zonder een woord te zeggen ging hij naar huis. Ik liep naar boven en deed mijn pyjama aan. Ik heb dus echt een rot dag. Ik ging in mijn bed liggen en huilde mezelf in slaap.