Uncover

Hoofdstuk 20

*Katie*

Ik was aan het slapen toen ik een harde klap hoorde. Ik keek door het touw van het net heen en zag Thomas samen met Joan. Ik ging heel ver naar achter zitten zodat Thomas of Joan me niet kon zien. Ik wou helemaal niet door Thomas gered worden. Ik wou veel liever hier blijven wat er ook zou gebeuren. "Katie waar ben je" hoorde ik Thomas schreeuwen. Ik riep niks terug. "Ik weet dat je boos op me bent maar als ik je niet red dan gaat het hoofdkwartier ten onder" riep Thomas. "En hoe weet ik dat je niet liegt" riep ik terug. "Het is waar ik werkte met ze" hoorde ik Joan zeggen. "Ik geloof het niet" riep ik. "Katie alsjeblieft ik wil niet dat je bij hun hoort" riep Thomas. "Prima ik zit boven in het net" riep ik. Ik keek door het touw heen en zag Thomas opgelucht kijken. "Vangen" riep Joan. Ze gooiden een mes omhoog en ik ving hem. Ik sneed het touw door tot ik van Esveld aan zag lopen. Hij zag Thomas en Joan. Ze begonnen te praten. Ik kon er niks van verstaan eigenlijk. Ik sneed door en toen van Esveld recht onder mijn uitgang stond liet ik mezelf vallen. Ik viel op hem en Thomas deed hem handboeien om. Ik stapte van de man af en ging naast Joan staan. Thomas gaf me ineens een knuffel. "Ik laat je nu niet meer alleen of je het nou wil of niet" fluisterde hij. "Ik ben nog steeds boos op je" zei ik. "Dat moet je niet zijn het was allemaal mijn schuld ik heb ervoor gezorgd dat hij me kuste. Word kwaad op mij maar niet op hem hij houd zo veel van je" zei Joan. "Hoe weet ik dat het waar is" zei ik. Joan pakte haar mobiel en liet me iets horen.

"Joan ik kan dit niet ik vind Katie hier veel te leuk voor"

Ik was een beetje in shock. "Dat was Thomas, maar ik uh" begon ik. Ik keek naar Thomas en wist niet wat ik moest doen. "Laten we maar gaan" zei ik na een tijdje. We stapte in Thomas' auto. Ik ging naast van Esveld achterin de auto zitten. Ik wou niet dat Joan naast hem ging zitten. "Niet naar het hoofdkwartier ik hou hem wel vast in mijn huis" zei ik tegen Thomas. Hij keek me aan alsof ik gek was. "Als je hem naar het hoofdkwartier brengt dan kan hij het vanaf daar kapot maken" zei ik. Thomas keek me twijfelend aan, maar reed toen toch naar mijn huis. Ik nam hem mee naar binnen en stopte hem in mijn kelder. Ik had daar geen ramen en door de muur kon je wel vergeten. Het was eigenlijk net een bunker. Als die dicht zit kan er niks in en ook niks uit. "Mag ik hier blijven om je te beschermen?" Vroeg Thomas. "Ik kan op de bank slapen" zei hij er snel achteraan. "Prima en Joan mag ook blijven, maar jij mag onder geen enkele omstandigheden naar de kelder toe" zei ik. "Dat is goed, maar wie slaapt waar?" Vroeg Joan. "Ik heb 1 logeer bed en er kan iemand bij mij slapen of als je liever op de bank wil slapen mag dat ook dus kies maar" zei ik. "Ik ga in het logeerbed" Riep Joan. "Je loopt naar boven en dan de derde deur van rechts" zei ik. Ze rende naar boven. "Soms is ze net een klein kind" zei Thomas. "Ja en jij kan wel bij mij slapen, maar dat betekend niet dat ik je meteen helemaal kan vergeven" zei ik. "Weet ik ik ben ook gewoon zo'n klootzak" zei hij. Ik wou hem wel een kus geven maar dan zal hij weten dat ik het hem al vergeven had.