Kızlara hastanenin neden orada olmadığını sordum. Zahide merkeze taşındığını söyledi. Halbu ki o hastanede bile çok anımız vardı. Hemşireler, doktorlar hatta hastalar bile bizi tanıyordu. Para biriktirip bakkaldan çikolata veya kolonyağı alıyorduk.
O akşam Sudelerde kaldım. Aslında hem önceden hep onlarda kalırdım diye hem de onların evi hastanenin karşısında. İçimde bir şey vardı. O hastane kapandığını göreli beri aklımdaydı. Belki de küçüklüğümden bir yer silindiği için. Gece herkes uyudu ama ben bilerek onların uyumasını bekledim. Sonra hastanenin karşısındaki pencereye gittim. Anılarım gözümün önünden geçti. Hastaneye bakarak anılarıma dalarken bir şey gördüm. Hastanenin penceresinden bir gölge geçti. Çok tedirgin oldum. Aklımdan neler geçti ama yılların hastanesi. Ne olabilir ki, ağaç dalı falandır diye düşündüm ve hemen yatağıma gittim.
