O gece gördüğüm şey aklımdaydı ama düşündüğüm şeydir diye kızlara söylemedim. Kızlarla bugün mahalleyi gezdik. Önce komşulara gittik. Kızlar zaten hep gidiyorlarmış. Beni götürdüler. Hiçbiri beni unutmamış. Benim aklımdan hiç çıkmadı zaten. Sonra bakkal, manav derken bütün mahalleyi gezdik. Daha sonra çocukluğumuzdaki gibi gazoz ve çekirdek alıp bizim bankımıza oturduk. Hastanenin önünden geçerken hep gözüm oraya daldı. Kızlara ben yokken başka neler yaptıklarını sordum. İdil anlattı önce;
- Sen gittin ardından hastane de gitti.
- Hastanenin bir gitme sebebi olmalı. Niye taşındılar.
Bu soruma Cemile cevap verdi;
- Küçükmüş diye taşınmış hastane ama komşular garip sesler geldiği için taşınmış diyorlar.
Korkum git gide arttı. Kızlara bir şey belli etmemeye çalıştım. Hem böyle bir şeyin olduğu kesin değildi. Boşuna korkmamaları için sustum.
