Sude;
- Saçmalama!
İdil;
- Canına mı susadın sen?
- Kızlar eğer bizi istiyorsa gidelim. Ya biz gelmeyince yakınlarımıza bir şey yaparsa! Ben hiç kimseye bir şey olmasını istemem. Gerekirse tek başıma giderim. Sizi de istiyorsa onlar yok ben varım derim. Merak etmeyin.
Sıla;
- Olmaz öyle şey. Sana yeni kavuştuk. Bir şey olmasını asla istemeyiz.
Zeynep;
- Evet. Hem birimiz hepimiz, hepimiz birimiz için kuralını bozmayalım.
Zahide;
- Tabiki de seni tek başına gönderemeyiz. Saçmalama!
- Kızlar hepimiz çok seviyorum. Korkutmuş gibi olmayayım ama ne olacağını bilmiyoruz. O yüzden hakkınızı helal edin.
Betül;
- Yaaa! Deme öyle şeyler.
Sude;
- Kızlar gidiyor muyuz şimdi?
Cemile;
- Evet.
Zahide;
- Peki ne zaman gideceğiz?
Zeynep;
- Bence yarın akşam gidelim.
Sude;
- Akşam mı? Sen kendi ellerinle gel beni öldür diyorsun.
- Akşam gitmemiz daha mantıklı olur. Sonuçta akşam gördük o şeyleri.
Betül;
- Yani geceleri çıkan şeyin yanına gündüz gitmemiz olmaz.
Cemile;
- Off! İçim hiç rahat değil
Sude;
- Anladığım kadarıyla yapmak zorundayız.
İdil;
- Bu gece de Sudelerde miyiz?
- Bence bu gece de orada kalalım.
Betül;
- Bence de.
Gece yine aynı saatte orada beklemeye başladık. Yine bir süre geçtikten sonra gölge tekrar geçti ardından ışık ve yine o ses geldi. Bu sefer biraz korkmadık. Çünkü alıştık sanki biraz. Tam gidiyorduk, gölge bize eliyle gel işareti yaptı. Korkudan hemen pencereyi kapattık ve konuşmak için içeriye girdik. Zeynep;
- Kızlar resmen bizi çağırdı.
- E artık yapacak bir şey yok. Gideceğiz.
