MIGS' POV
We decided to spend the rest of the night here in this—I mean, my house. Ang lakas kasi ng ulan, delikado nang mag-byahe lalo na't naabutan na kami ng dilim.
Nandito kami ngayon sa kwarto ko. Yes, kaming dalawa lang. Wala namang ibang tao dito kapag ganitong araw. Every Saturday and Sunday lang nagpupunta yung mga katiwala ni Lolo Raphael para maglinis at mag-ayos ng gamit.
Nics stretched my arms and she rested her head on my shoulder. I am lying flat at wala akong balak mag-side dahil baka hindi ko na mapigilan ang sarili ko.
"Migs."
"Hmm?"
"Can I ask you a question?" she asked.
"Sure, what is it?"
Inangat nya ang ulo nya at nagtama ang mga mata namin. "Napano yang kilay mo?"
Napahawak ako sa kilay ko. "Ahh.. Itong right?"
She nodded.
Napalunok ako. "Nauntog ako sa kotse."
Kumunot ang noo nya. "Nauntog ka lang?"
"Masyadong hard yung pagkakauntog ko kaya nagkaroon ng hiwa." I laughed awkwardly.
Gusto kong ikwento sa kanya ang lahat. But the problem is.. nahihirapan din akong pagdugtungin yung mga retained memories ko nung mga panahon na yun.
"Alam mo ba Baby."
Niyuko ko ang ulo ko para tignan sya.
"Noong bata ako.." she smiled. "Noong bata ako pinagpe-pray ko kay God na yung magiging partner ko sa future, magaling mag-piano—"
I cleared my throat.
"I'm a pianist."
Hinampas nya ako sa abdomen.
Totoo naman ah, bukod sa gitara, marunong din akong tumugtog ng piano.
"Tapos.. Magaling mag-swimming—"
"I'm a swimmer." I grinned.
She chuckled.
"Tapos, yung taong hindi takot sa heights."
YOU ARE READING
The Complicated Lovestory of YOU and ME
RomantikThings are always complicated. From simple to complex, from mild to severe, from small to large, from short to long, from easy to difficult, from near to far, from sweet to bitter, from let go to move on, from start to finish, and from ME to YOU. ...
