What It Takes To Be A Man (GxG)- Editing

CHAPTER 18 - The Start of a Fight

Pasadong alas sais na ng makarating sina Junjun at Wena sa bahay. Pagkapasok nila ng bahay ay bumungad na sa kanila ang nakaupong si Dylan. Seryoso at halos hindi maipinta ang mukha.

DYLAN: San ka galing? (matalim niyang tinitigang ang asawa)

Habang si Jungjun naman ay inosenteng lumapit sa kanya para yumakap at humalik.

JUNJUN: Hi pampam! (ngiting ngiti ang bata)

WENA: Ang aga mo ata! (puno ng pagtataka ang boses ni Wena ngunit hindi man lang siya nagatubiling tignan ang asawa)

DYLAN: Junjun, anak? (sabay haplos sa mukha ni Junjun) pumasok ka muna sa kwarto mo ahh, maguusap lang kami ni Mommy mo okay? (at hinalikan ang noo nito)

Tumango tangao ang bata at agad sinunod
Ang kanyang mommy. Habang si Wena ay dire direchong pumasok sa kanilang kwarto at di pinansin si Dylan.

WENA: Isang milagro na hindi ka dumirecho doon sa kabit mo! (padabog niyang sina nang sandaling sumunod si Dylan sa kwarto)

DYLAN: Tinatanong kita kung saan ka galing? (ulit nito sa mataas na tono)

Wena gave a surprised look and a sarcastic smile to Dylan.

WENA: Sinundo ko si Junjun, hindi ba obvious?

DYLAN: Asan ka buong araw! (halatang nanggagalaiti na to)

WENA: Ano? (di makapiniwalang tanong nito at tumawa ng mahina)

DYLAN: Tinatanong kita kung saan ka buong araw? Habang nasa iskwelahan si Junjun, saan ka pumunta? (at nagmano sentura)

WENA: Sa kaibigan ko. Okay na? (sagot nito sa medyo naiiritang tono)

Lumabas si Wena ng kwarto at nagtungo ng kusina. Sinundan naman siya ni Dylan.

DYLAN: Hindi pa tayo tapos magusap wena (at marahas hinawakan ang braso nito)

WENA: Dito ka ba kakain o doon sa kabit mo! (matapang niyang hinarap ang asawa at pumiglas)

Ngunit lalo lamang hinigpitan ni Dylan ang pagkakahawak sa kanya.

WENA: Dylan anu ba nasasaktan ako! (giit nito)

DYLAN: Hindi pa tayo tapos mag-usap! Sino yung kasama mo?

WENA: Anu bang problema mo? (bwelta nito)

DYLAN: Sinong kaibigan?

WENA: Ang kapal talaga ng pagmumukha mo no! (sabay tinulak si Dylan para makawala)

Bumalik si Wena sa kanilang kwarto at  sinundan naman nito ni Dylan.

DYLAN: Wena tinatanong kitaaaaa! (sigaw nito halatang napipikon na)

WENA: Anu bang pakialam mo? (bwelta nito) at kailan ka pa nagkaroon ng pakialam sa amin? Sa akin?

DYLAN: Bat hindi mo magawang sagutin ang tanong ko? Sinong kaibigan?

WENA: Hindi mo siya kilala! Kaya para anu pa!

Mabilis kinain ng mga hakbang ni Dylan ang distansiya palapit kay Wena. Galit na galit ito at marahas na hinahawakan ang braso.

WENA: Dylan anu ba nasasaktan ako! (sigaw nito at pilit na pumiglas)

DYLAN: Makinig ka! Subukan mong gaguhin ako....

WENA: Ang kapal ng mukha mo! (pagputol ni Wena sa sasabihin pa sana ni Dylan)

Galit na galit niya hinarap ito at tinignan ng masama.