What It Takes To Be A Man (GxG)- Editing

CHAPTER 27 - Gone with the wind

INT HOWELL CASTRO HOUSE - SATURDAY NIGHT

Muling nagkasama si Junjun at si Dylan. Dinala ni Wena si Junjun sa bahay nila at iniwan kay Dylan pansamantala upang magkaraoon ng time ang mag-ina na magbonding.

Galing ang dalawa sa pamamasyal at abot langit ang tawa ni Junjun sa muli nilang pagkikita ng kanyang Pampam.

DYLAN: Did you have a great night baby? (Ngiting sabi nito sa bata)

JUNJUN:  Yes pam! I just wish that mommy was with us (sabay lungkot ng itsura)

DYLAN: Don’t worrynext time isasama natin si Mommy mo (ngiti nito), happy?

JUNJUN: Yes! Happy!!!

DYLAN: O, go and change your clothes na, don’t forget to brush your teeth okay?

JUNJUN: Yes pam!

An hour passed pumasok si Dylan sa kwarto ni Junjun at pinagmasdan ang anak sa himbing na pagkakatulog nito. Slowly she went nearer to junjun’s bed and sat down as she laid close to her son. Niyakap niya ito tilay namiss niya ng sobra sobra haggang sa makatulog.

CUT TO: THE FOLLOWING DAY

Nagising si Dylan sa alingaw ngaw ng cellphone nito. Kinuha niya ang kanyang cellphone sa mesa katabi ng kama sabay tiningnan, bahagyang pumpikit pikit pa kanyang mata ng sinagot niya ang tawag.

DYLAN: Dindi? Napatawag ka? (sabi niya sa marahang tono)

DINDI (VO): Tita Dylan si mommy po! (sabi ng bata, bakas sa boses ang pagkakataranta nito)

Napabangon agad si Dylan. Nanliliit pa ang mga mata nito dala ng pagkaantok.

DYLAN: Anung nangyari sa kanya?

DINDI: Nawawala po siya (sabi ni Dindi at nagumpisa ng umiyak)

DYLAN: Ano? (she asked with a big eyes), paanong nawawala?

Panay iyak lang bata habang nasa kabilang linya. Nagalala naman si Dylan kung kaya mabilis siyang tumayo mula sa kama.

DYLAN: Dindi huwag kang aalis diyan, papunta na ako okay? (utos nito sabay binaba ang tawag)

CUT TO: HOURS AFTER
INT CEANNA’S CONDO

Nagtungo agad si Dylan sa condo kasama si Junjun... Nakaupo si Dindi sa may sofa habang si Dylan naman ay hindi mapakali palakad lakad ito sa kinatatayuan. Junjun was sitting beside her ang looking her pitifully as she continues crying.

DINDI: Pag alis niyo po kahapon, umalis din po si mommy. Antay po ako ng antay kagabi hanggang sa nakatulog nalang po ako at nagising ng madaling araw kanina hindi pa rin dumarating si mommy, hanggang ngayon. (hikbi ng bata na namumugto na ang mga mata sa kakaiyak), tita Dylan hanapin natin si mommy, tumawag na rin po ako kay lolo bert pero hindi daw pumunta si Mommy doon.

JUNJUN: Ate dindi, wag ka na po umiyak, uuwi din si mommy mo. (sabi ni junjun at niyakap ang batang babae)

Lumapit si Dylan dindi at umupo sa mesa, opposite to dindi.

DYLAN: Shhhhh. Tahan na. hahanapin natin si Mommy mo. (she said while holding dindi’s face)

Ilang oras na rin ang lumipas ay hindi pa rin bumabalik si Ceanna sa condo. Nakaooff narin ang cellphone nito at hindi matawagan ni Dylan..

Lagpas 24 hours na siyang nawawala kaya minabuti na rin ni Dylan na ipaalam na sa polisya ang pagkawala ni Ceanna.

Maggagabi na rin at kinaylangan ng ibalik ni Dylan si junjun kay Wena sapagkat my pasok ito kinabukasan.