Suratına düşen saçları terden dolayı yüzüne yapışmıştı.Sol kulağında demir bir küpe ve boynunda, formasının altına saklamaya çalıştığı bir kolyesi vardı.Dizliklerini çıkardığıda, dizinin üstünde olan büyük bir yara izi duruyordu.Kolunda kaptan olduğunu belli eden kırmızı bandajla sürekli uğraşıyordu.Ya çok fazla sıkıyordu, ya da kaptanlıktan sıkılmış gibi duruyordu.Yavaş adımlarla sahaya doğru ilerlerken etrafına göz gezdiriyordu. İrislerini benimkileriyle buluşturduğunda gülümsemesi sönmemişti ama hala gözlerinin dibinde sanki benden nefret ediyormuş gibi bir hal vardı. 'Ne var?' dermişcesine kafamı hareket ettirince omuz silkip önüne döndü. Bu da neydi böyle? Kendini ne sanıyordu bu? Daha fazla sinirlerimi zorlamadan tekrar babamı aramaya koyuldum. Bu kadar kalabalık da, onu bu şekilde bulamayacağımı anlayınca telefonumu çıkartıp numarasını tuşladım.Üst üste aramama rağmen telefonunu açmıyordu.Çenemde ki bütün kasların gerildiğini hissedebiliyordum. Neden bütün bokluklar beni bulurdu ki?!
Hızla koltukların yanındaki merdivenlerden koşar adınlarla inip, sahaya ulaştım.Erkek teri,alkol ve ağır bir duman kokusu etrafımı sardığın da nerdeyse kusucaktım.Sigaralar,purolar...Kapalı alanda içmek yasak değil miydi?Buna kafa yorucak zamanım olmadığından hızla kalabalığı yarıp içine girmeye çalıştım.Bir anda herkes takımın olduğu tarafa yönelince dengemi kaybedip yere çakıldım. Etrafta ki ayaklardan kaçmaya çalışırken kimleri bacağıma takılıyor,kimleri belime tekme atıyordu.Bunu engellemek için ellerimin ve dizlerimin üzerine eğilip , emekleme pozisyonuna geldim.Hızlı ve küçük adımlarla ilerlerken, ne tarafa doğru gittiğim hakında en ufak bir fikrim yoktu.
Minikliğimi avantaja çevirerek ara yerlerden geçebiliyordum.Ayağa kalkmak için boş bir alan bulduğum da doğruldum ve üstümdeki tozları silkeledim. Bir anda daha çok bağırmaya başladılar. Tezahüratlar etrafı sallıyordu.Dikkatli dinlediğimde 'Kaptan Duman' 'Demir' diye bağırıp,atıştıklarını anladım.Her ne olursa olsun ismi ve soyadı dikkat çekiciydi.Daha net görmek için suratımı onlara çevirdiğimde Demir'i...yani Duman'ı havaya atıyorlardı.Bu sevinç olayı bitince Duman'ı hızla yere bıraktılar.Dengesini sağlayamadığından üzerime doğru gelmeye başladı.Kollarından tutup ayakta durmasına yardım ettim.Ellerim, vücuduyla birleşince sırtımdan soğuk bir ürpertinin geçtiğini hisseder olmuştum.Dengesini sağladığında, kafasını kaldırıp gözlerini bana dikti.Nefes alış-verişleri hızlanmıştı.Kaşlarını çatıp, suratında ki hatlarını iyice belirginleştirmişti.Bir anda bağırmaya başladı,"Yine mi sen?!Her yerde karşıma çıkmaktan vazgeç!"
Dediklerini sindirmeye çalışırken,bütün sinirlerimin gerildiğini hissediyordum. Ona bakmayı kesip etrafa bakındığım da ,yanımızda ki adamın elinde duran bir bardağını alıp,hızla suratına fırlattım.Bana 'Sen ne yaptığını sanıyorsun?' bakışlarını yollarken,saçlarından bardağın içinde ki bira damlaları akıyordu.Bende yaptığım şeyin şokundayken,derinlerden biri 'Elmas' diye bağırıyordu.Kolumda sıcak ve büyük bir şey hissetim.Ne olduğunu anlamadan,hızla biri beni karanlığa doğru sürüklemişti.Boşluktaydım.Çığlıklarım duvara çarpıp bana,tokat gibi geri geliyordu.Bir fısıltı daha,'Elmas'.Ses resmen beni sarıyordu.Etrafa bakındığımda,yine o gözler karşımdaydı.İlk defa bu kadar yumuşak baktığını gördüm.Balın açık sarısını andıran göz rengi.Karanlıkta sadece gözleri belli oluyordu.Çok derinlerden bir fısıltı daha duydum,'Orospu annen gibi...' ve ardından büyük bir çığlık.Ses kulaklarını yırtıcak derecede dolduruyordu.Ellerimi kulaklarıma götürüp üstüne bastırdım.Bir saniye için de çığlığın bana ait olduğunu anlamıştım.Durduramıyordum.
Gözün gölgelerinde, bir karartı daha gördüm.Büyük bir karartı.Çığlık bitmişti ya da kulaklarım alışmışta olabilirdi.Gölge üzerime doğru,yavaş adımlarla geliyordu.Sonra yine bir ses daha duydum.Yumuşak bir ses,"Elmas,benim.Lütfen benden kaçma."deyiverdi bir çırpıda.Gölge elini bana doğru uzattı.Kim olduğunu göremiyordum.Tekrar o sözler kulaklarımı doldurdu.Bu ses çok tanıdıktı.Annem...Evet annem sesiydi.Bunu anladığım anda tepemde ışık patlaması olmuştu.Gözlerim buna dayanamıyordu.Ellerimi yüzüme siper ettiğimde annem,'Bana gel Elmas.Ellerini yüzünden çek ve bana gel güzel kızım.' dedi.Gölge tekrar elini uzattı.Ellerimi yüzümden çektiğimde,şapka ucu gibi gözlerimin üstünde tuttum. Gölgem annemdi."Anne,"dediğimde yüzünde onu her zaman genç gösteren gülüşü vardı.Bana tekrardan yavaş adımlarla gelmeye başladı.Bir anda durdu ve gözlerinde ki beyazlar siyaha dönmüştü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Işık yok oldu.Karanlık etrafı yeniden kontrol altına aldı.Bir şey bana doğru hızla hareket etmeye başladı.Aramızda bir kaç adım kala,sert hatların Ulaş'a ait olduğunu anladım.Sinirliydi,bu her halinden belli oluyordu.Önüme dönüp hızla koşmaya başladım.Ciğerlerimin yandığını hisseder gibiydim.Adımları benimkilerden daha uzun olduğundan,aramızda bir-iki metre vardı.Kendimi daha hızlı koşmaya adağımda Ulaş'ı geride bırakmıştım.
Bacaklarım acımaya,ayak parmaklarım uyuşmaya başladığında biraz durup,ellerimi dizlerimin üstüne koydum.Aldığım hava ciğerlerimi rahatlatmıştı.Arkama baktığımda hiç birşey ve ya kimse yoktu.Doğrulup etrafa bakındım.Bağırmaya çalıştığım da ise sesim çıkmıyordu.Ses tellerim birbirine girmişti sanki.Nefesim tam şekilde düzene girdiğinde karanlığın içinde yürümeye başladım.Gözlerim acıyordu.Elimin tersi ile birikmiş gözyaşlarımı temizledim.Tekrar o his oluşmuştu içimde.Biri peşimden geliyordu.Arkamı yokladığımda birisini görmemiştim.Bu kötü his bütün vücudumu ele geçirirken,istesizce adımlarımı hızlandırdım.Tekrar arkama baktığım da son hızla köpekler bana doğru geliyordu.Ne yapacağımı düşünürken aklıma ilk şeyle bacaklarımı harekete koymuştum.Köpeklerin göz rengi ile Ulaş'ın göz rengi uyuşuyordu.Birbirine benzeyen buz gibi mavi gözleri vardı.Ve bir de Ulaş'ın saç rengiyle uyuşan kürkü vardı tabii.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Köpeğin daha hızlı bir şekilde üzerime gelmesiyle,depar atmaya başlamıştım.Havlama sesleri beynimde yankılanıyordu.Karanlığın sonuna gelmiştim sanki.Önümde ucu gözükmeye bir uçurum duruyordu.Köpekler tekrar görüş alanıma girdiğinde saldırıya hazırlanıyordular.Ne yapacağımı bilmez bir şekilde önüme döndüm.Tekrar havlamaya başladıkların da mantıklı düşünemez olmuştum.Gözlerimi sımsıkı kapatıp,nefesimi tuttum ve kendimi uçuruma doğru bıraktım.
SELAM GENÇLER!NASILSINIZ?BENİ SORARSANIZ İYİ GİBİYİM.HER NEYSE.UMARIM KİTAP HAKKINDA Kİ GÖRÜŞLERİNİZ GÜZELDİR.SINAV HAFTASINA GİRDİĞİMİZ İÇİN BÖLÜMLER BİRAZ DAHA GEÇ GELEBİLİR,ÜZGÜNÜM.SINAVA GİREN HERKESE BAŞARILAR.OYLARINIZI VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM.SEVİLİYORSUNUZ...
