13(Düşmüş Melekler)

"AYIN ETRAFINDAKİ IŞIK"

İyi okumalar.
Bölüm şarkısı: The Weeknd-Echoes of Silence

Uzun bir süre konuşmadan oturduk.Ona baktığımda bir şeyler düşünüyor gibi gözüküyordu.

"Ne düşünüyorsun oturduğumuzdan beri?"

Kafasını çevirip bana baktı.

"O gece sana burada dediğim şeyleri hatırlıyor musun?"

O gece burada olanları harfi,harfine hatırlıyordum,evet.

"Burası benim düştüğüm yer.Özgürlüğümün alındığı ve özgürlüğümün verildiği yer..."

Kaşlarımı çatıp,"Evet." diye cevapladım."

"O gece söylediğim her şeyde ciddiydim."

Kaşlarım daha da çatılmıştı.
"Ne diyorsun Duman?Daha net konuşur musun?"

Biraz bekledi,yavaş ve derin bir nefes aldı.
"Söyleyeceklerime mantık yürütmen zor olabilir veya inanmakta güçlük çekebilirsin ama her şeyden önce sakin ol.Benim sana bir kötülüğüm dokunmaz."

Nedensizce kendimi korkuma amaçlı oturduğum yerde dikleştim.Ellerimi tutup avuçlarının arasına aldı.
"Ben ve Ulaş..."
"Biz..."
"Biz meleğiz...kovulmuş melekler..."

Sesinin ilk defa çatladığını duymuştum.Ve bunun yanın da benimle dalga geçmeyi sevdiğini biliyordum.

Elimi avucundan çekip yanağına koydum.Gözlerinde telaş vardı

Gülerek,"Tabii ki Duman.Emin ol,geçicek bunlar."

Onunla dalga geçtiğimi anlayınca gözlerini devirip,sinirle elimi suratından çekti.

"Elmas,ciddi ol!"

Sesi olabildiğince sert çıkmıştı.
"Ulaş,kötü tarafta;Ecevit'le.Ecevit baş meleklerden sadece birisi.Her seferinde aklına girdim ondan uzak durmanı söyledim,beni dinlemedin.Birbirimize düşmanız çünkü ikimizinde bir amacı var;kanarlarımızı geri almak."

Bir yerden sonra onu dinlemeyi bırakmıştım.Şok etkisiyle söylediklerini kafama girmiyordu.O gördüğümü halüsinasyonlar,takip edilme hislerini buna yorabilirdim ama...

Korku ve endişeyle ellerimi tekrar,hızla avuçlarından çektim.Gözlerimin dolduğunu hisseder gibiydim.

"Ne?" Sesim fısıltı gibi çıkmıştı.

Olanlar hem komik,hem de ilginç geliyordu.İnanmak istemiyorumdum,çünkü saçmaydı.Ama bir şekilde kendine inandırıyordu beni.Zaman durmuş gibiydi ve kafamda tek soru vardı;"Bunun benimle alakası ne?"

"Elmas,lütfen benden korkma."

Gözlerinin içine bakınca içinde ki korkuyu gördüm.Onu pek tanımasam da,gözlerinin ilk defa böyle korku ile büyüdüğünü görmüştüm.

"B-ben ne diyeceğimi b-bilmiyorum..."

Şimdi ise hıçkırıyordum.Endişeyle elimi uzamaya başlamış saçlarımın arasından geçirdim.İki avucunun arasında kalan diğer elimi,sanki ondan kaçıcakmışım gibi daha sıkı tutmaya başladı.