13(Düşmüş Melekler)

"BEYAZ ELMAS"

İyi okumalar.
Bölüm şarkısı:Duke Dumont-Ocean Drive

~Elmas'ın Ağzından~

Gözlerimi açtığımda daha önce görmediğim bir odadaydım.Siyah her bir yanı ele geçirmiş gibi duruyordu.Bir de...Onun kokusunu alır gibi oldum.Hatta nerdeyse karanlık bu kokuyu benimsemiş gibiydi.

Kendime gelmek amaçlı kafamı iki yana salladım ve yattığım yerde doğruldum.Köşede,komidinin üstünde ki saate gözüm ilişince,nerdeyse öğleden sonra 3'e geldiğini görmüştüm.Nedensizce bu kadar uyumuş olmama kendimce şaşırarak,odadan ayrıldım.

Her adımımda sabahı düşünüyordum.Sabah ne olmuştu?Ben neden bir sikim hatırlamıyordum?Ve en önemlisi,burası nere?
Merdivenlerden inerken,geceye dair şeyler aklıma uçuştu.Bir şeyler içmiştik,dans ettim,ah!dans edişimden sonra ki,Duman'nın kavgası,kaçışımız ve sonrası...bom!Her şey yok oluyordu.

Bütün endişe ve gerginlik vücudumu ele geçirmişken,son basmakta onu gördüm.Koltuğa uzanmış,sağ kolu başında,bal rengi gözleri kahverengi tonuna bürünmüş,tavanı izliyordu.Bir şeyler düşünürken kaşlarının aldığı hal,sinirden kasılmış çene ve uykusuzluktan morarmış göz altı torbaları,hiç biri güzelliğini bozamıyordu.

Onu gördüğüm anda içimde ki bütün kötü hisler gitmiş tam tersi,kalbim ve ciğerimin arasında ki o güzel boşluğa güven yerleşmişti.

"Duman?" Sesim titremiş,olabildiğince kısıl çıkmıştı.Kafasını çevirip bana baktı.Gözleri sert ve boştu.

Ayağa kalkarken,"Git hazırlan.Evine götüreyim seni."

"Ne?" İstemsizce sesim biraz yüksek çıkmıştı.

Suratıma bakmayı bırakıp,kafasını çevirdi."Duydun işte,hazırlan.Hadi."
Sesini sert tutmaya çalışıyor gibiydi.

"Daha yedi gün dolmadı..."
Bunu neden söylediğim hakkında en ufak bir fikrim yoktu.Onunla vakit geçirmekten mutlu muyum?Eve geri dönmek istemiyor muyum?Hatta ondan nefret etmiyor muydum ben?
Şu an,cevabını bilmediğim sorular Duman'a bakıyordum.Bilmiyorum.Sanırım,onunla olmak bana güven veriyor.

"Seninle daha fazla zaman geçirmek istemiyorum Elmas."

Dedikleri karşısında şok geçiriyordum.Sanki biri elini göğüs kafesimden içeriye sokmuş,kalbimi sıkıyormuş gibiydi.Biraz durup,derin nefes aldım ve söylediklerini sindirmeye çalıştım.Gözlerim dolmaya başladığı an da,arkamı dönüp hızla yukarıya çıktım.

Sabah,uyandığım odaya tekrar girdim ve etrafa bakındım.Küçük bir çantanın için de,etrafa saçılmış bir kaç parça kıyafetimi toparladım.Üzerimdeı ki,bana çokça beden büyük gelen,"Duman Bey'imizin" kıyafetlerini çıkartıp,kendime ait olanları giydim. Aşağıya inerken,göğüsümde,boşlukta olan güven yavaş yavaş kendini yitiriyor,yerini tekrar yalnızlık alıyordu.

Son basamaktan inerken,tekrar karşım da onu gördüm.Yine siyahlara bürünmüştü.Siyah onun zırhıydı adeta.Sırtına attığı ve tek eliyle tuttuğu küçük çanta,yine ve yine kendini tamamlıyordu.

Boş gözlerini yüzüme dikip konuştu."Hazır mısın?"

Onaylar şekilde başımı salladım.Kapıyı doğru ilerleyip durdum ve Duman'ı bekledim.Hızla yanımdan geçip kapıyı açtı ve dışarı çıktı.Soğuk rüzgar vücudumu kavururken,ardından bende, rüzgarın beni sarmasına izin verdim.

Arabaya geçtiğimiz ona doğru döndüm ve bana bakmasını bekledim.Dikkatini üzerime çektiğim de uzanıp yanağına dokunacakken,hızlı bir hareketle bileğimi yakalayıp sertçe koltuğa vurdu.