Het spel van de liefde (flikken Maastricht)

11

De rit naar huis duurde maar zo'n 5 minuten. Wolfs zat Eva een beetje te plagen en kon niet van haar afblijven.
Toen de voordeur dan ook achter hun dicht viel duwde Wolfs haar tegen de voordeur, hij hielt haar handen in 1 hand stevig boven haar hoofd.
Hij zoende haar overal en streelde met zijn andere hand vanaf haar oksel tot aan haar heupen, Eva begon wild te bewegen, 'nee Wolfs daar kan ik niet tegen' riep ze gillend, Wolfs moest zijn heupen gebruiken om haar in bedwang te houden. 'Genade Wolfs' riep ze toen hard door de gang, Wolfs liet zijn grip verslappen en kwam met zijn gezicht heel dicht bij de hare, snel gaf Eva hem een kus en in een fractie van een seconde was ze uit zijn greep ontsnapt en had ze hem klem gezet tegen de deur. Lachend begon ze de bovenste knoopjes van zijn overhemd los te maken en ondertussen gaf ze kleine kusjes op zijn ontblote borst. Zacht grommend trok hij het stiekje uit haar haar en ging met zijn handen door haar staart. Hij trok haar dichter tegen zich aan en nam haar hoofd in zijn handen om zijn lippen weer op die van haar te drukken, snel veranderde dit in een passionele zoen, ondertussen trok hij haar en zijn jasje uit en ging met zijn handen onder haar shirt, de siddering liep over Eva haar rug een zachte kreun ontsnapte uit haar mond. 'Ohh Eef je bent geweldig' zegt hij met nog steeds zijn lippen op die van haar, 'jij ook' hijgt ze terug. Hij maakt zijn lippen los van die van haar en verdrinkt in haar mooie ogen, 'zullen we naar boven gaan' vraagt hij, ze knikt, hij trekt nog snel in 1 beweging haar shirt over haar hoofd uit. Hij pakt haar op met 1 hand in haar knieholte en de andere achter haar rug. Op de trap kust hij haar borsten door het kant van haar bh heen. Boven legt hij haar op zijn bed, kleine kusjes gevend rond om haar navel richting haar borsten....

Een half uurtje later trekt Wolfs het dekbed over hun heen ze liggen glimlachend tegen elkaar aan,  na te genieten van de intensieve inspanning, 'je bent geweldig Eef' fluistert Wolfs kleine kusjes gevend op haar schouder. Eva begint zenuwachtig te lachen en draait zich op haar zij met haar gezicht naar hem toe maar ze durft hem niet aan te kijken, met 2 vingers onder haar kin duwt hij haar hoofd een stukje omhoog,  om haar ogen te vangen met zijn ogen. 'Niet zo onzeker Eef, je bent hartstikke mooi' fluistert hij.  Met haar vingers draait ze kleine cirkeltjes over zijn borst, dan schraapt ze haar keel en vraagt heel zachtjes: 'Hoe moet dit nu verder het kan niet het mag niet'.
'Ik weet wat je bedoelt Eef maar zullen we het daar nu niet over hebben en gewoon genieten van elkaar en zometeen lekker slapen' zegt hij lief.
'Morgen zijn we vrij, we zetten geen wekker en morgenmiddag praten we er samen over, oké?' 'Oké' zegt Eva met een trillende stem. 'Maak je geen zorgen het komt goed' zegt hij nog zachtjes en geeft haar nog een paar geruststellende kusjes.