Het spel van de liefde (flikken Maastricht)

56

Eind van de middag gaat Wolfs zijn telefoon. Daarna wenkt hij Simone en ze lopen naar het kantoor van Mechels. Ze doen kort verslag, het komt erop neer dat ze nog geen steek verder zijn. Wolfs vertelt dat ze over een half uur naar de patholoog gaan, hopelijk heeft hij wat aanwijzingspunten, en meldt dat hij vandaar uit door maar huis gaat.  'Als er belangrijke aanknopingspunten zijn werk ik vanavond thuis nog door'. Mechels gaat akkoord en ze verlaten het kantoor.
In de auto zegt hij tegen Simone 'zal ik je straks thuis afzetten' ze knikt en antwoordt 'ik ben verhuisd woon sinds vorige week bij mijn vader dat is maar 2 straten bij jullie vandaan' 'Oohh dat is makkelijk dan kunnen wij je ook wel ophalen 's ochtends, dan moet je om kwart voor 8 klaar staan' ze lacht 'heel graag dank je wel'.

Bij de patholoog blijven ze allebei een paar stappen van de tafel afstaan. Het zag er gruwelijk uit had hij gezegd. Haar gezicht was geraakt door de schroef van een boot maar wat nog opmerkelijker was waren de 2 kleine wondjes bij haar keel. Wolfs keek de patholoog vragend aan. 'Haar stembanden waren doorgesneden ze kon geen geluid meer maken. Simone schrikt en loopt weg. Wolfs neemt het dossier aan en rent achter haar aan. 'Gaat het Simone' vraagt hij verontrustend. Ze knikt. In het dashboard kastje vindt hij nog een flesje water en geeft het haar. In stilte rijden ze naar huis, het laatste stukje wijst ze hem de weg. Voor de deur vraagt hij nog een keer of het met haar gaat 'ben je alleen thuis?' Ze schudt haar hoofd 'de vrouw van mijn vader is thuis' 'oké maar als het niet gaat moet je mij bellen, afgesproken?' Hij geeft haar zijn kaartje, 'doen hè maakt niet uit hoe laat'. Ze glimlacht naar hem en knikt 'tot morgen'. En Wolfs rijdt naar huis.

Thuis aangekomen zit Eva op de bank tv te kijken en Fleur staat in de keuken. Fleur krijgt een knuffel 'moet ik je zo helpen'. Ze schudt haar hoofd, 'ga maar lekker bij Eva zitten, ze was vanmiddag nadat ze geslapen had chagrijnig, ik was er helemaal klaar mee dus ik heb de koelkast schoongemaakt'. Wolfs geeft haar een kus op d'r wang 'sorry lieverd, en bedankt voor vandaag'. Ze lacht 'ga maar gauw, succes' en ze geeft hem een knipoog. Hij loopt door naar de kamer en geeft Eva een kus 'hoe gaat het met je?' Haar blik zegt genoeg dus nu moet hij opletten met wat hij zegt. 'Heb je nog kunnen slapen vanmiddag?' 'Ja een uurtje' zegt ze bot. 'Waarom doe je zo, wat zit je dwars? Vraagt hij lief. 'Wat denk jij zelf' snauwt ze. 'Eef doe niet zo onaardig tegen mij, ik kan er niks aan doen hè' 'ik zit hier een hele dag in huis en mag niks doen, gek he Floris dat ik dan chagrijnig ben' 'ja dat begrijp ik wel maar dan hoef je niet zo boos te doen tegen mij' zegt hij nu ook lichtelijk geïrriteerd. 'Ik heb jou 3 keer gebeld daarstraks en je neemt niet op en neemt ook niet de moeite om terug te bellen'. Verschrikt pakt hij zijn telefoon, 3 gemiste oproepen 'sorry schatje hij stond nog op stil, we zijn bij de patholoog geweest, Simone was....' 'Eva onderbreekt hem 'Jaja probeer je er maar uit te klets...' 'Nu moet je stoppen Eva van Dongen' zegt hij boos, verschrikt kijkt ze hem aan, zo boos ziet ze hem niet vaak. Van de zenuwen bijt ze op de binnenkant van haar wang. Hij zit met zijn armen over elkaar en kijkt een andere kant op. Het blijft stil. Na een paar minuten strijkt ze met haar hand door zijn haar 'het spijt me Wolfs ik was onredelijk en had het niet op jou af mogen reageren' fluistert ze. 'En op Fleur' zucht hij. Verlegen slaat ze haar ogen neer 'op haar zeker niet nee' zegt ze zacht. Ik zal zometeen mijn excuses aan haar aanbieden. Ze schuift wat dichter naar hem toe en legt haar hoofd op zijn schouder. Hij zucht weer en slaat zijn arm om haar heen. Ze geeft hem kusjes in zijn nek 'hoe kan ik het goed maken Wolfs' fluistert ze. Hij grinnikt en trekt zijn wenkbrauwen op 'voel je je al wat fitter of ben je nog moe' vraagt hij zacht in haar oor. Ze glimlacht 'ik ben niet moe hoor' fluistert ze. 'Mooi' lacht Wolfs dan doen we na het eten een klein rondje langs de Maas. Verbaasd kijkt ze hem aan en lacht 'is goed'. Fleur roept of ze aan tafel komen. 'dacht jij iets anders' fluistert hij grinnikend in haar oor. Haar wangen worden rood en ze draait lachend haar hoofd weg. 'Als je fit genoeg bent doen we beide' fluistert hij nog snel in haar oor. Ze glimlacht en knikt en gaan aan tafel zitten. 'Voel je je al weer beter Eef' vraagt Fleur als ze hunnen borden hebben vol geschept.
Eva knikt 'het spijt me Fleur voor mijn onuitstaanbare gedrag vanmiddag, ik had het niet op jou af mogen reageren'.
'Het is al goed' lacht Fleur.