Het spel van de liefde (flikken Maastricht)

42

S'avonds thuis zit Wolfs op de bank en Eva ligt met haar hoofd op zijn schoot, hij streelt zachtjes haar haren, zij vertelt snikkend wat er met het meisje is gebeurd. 'Ik snap het niet Wolfs, waarom? Zo'n onschuldig meisje van 15 jaar, is voor haar leven lang getekend omdat haar vader niet met zijn fikken van haar af kon blijven'. De woede klinkt in haar stem. Op dat moment gaat boven de deur open 'hallo ik ben het' roept Fleur en ze loopt naar beneden. 'O sorry kom ik ongelegen' Eva schudt haar hoofd en veegt haar tranen weg. 'Jij nooit' zegt ze met een kleine glimlach. 'Zal ik weer gaan' vraagt Fleur bezorgt. Wolfs schudt van nee, 'ga jij even lekker in bad drink ik wat met fleur' zegt hij tegen Eva 'Kom ik zometeen met een kom thee Nasr boven'. Ze knikt en geeft hem een kus. 'Sorry Fleur ik had een rot dag op het werk, zie je snel weer' en ze loopt naar boven.

Een uurtje later komt Wolfs boven met 2 mokken thee, Eva ligt al in haar bed. 'Mag ik nog even bij je liggen' ze lacht en klopt naast zich op het bed. 'Gaat het weer een beetje met je' ze glimlacht. 'Waarom raakt het je toch zo Eef?' Ze slikt en roert in haar thee' heel even kijkt ze hem aan. 'Je hoeft het me niet te vertellen maar misschien lucht het op'. Een paar tranen biggelen over haar wangen dan stottert ze 'het is bij mij ook gebeurd, mijn vader deed dat ook bij mij' snel geeft ze haar mok aan Wolfs en draait zich met een ruk om, ze verbergt haar gezicht in het kussen. Voor een paar seconde kijkt Wolfs verstijfd voor zich uit dan staat hij op van het bed, zet de mokken op het tafeltje en kruipt onder de dekens om Eva stevig vast te houden 'och meisje toch' fluistert hij 'en al die jaren loop jij met dit grote geheim rond zonder het ooit tegen iemand te hebben verteld' ze knikt en snikt met grote uithalen. Hij wiegt haar heen en weer en streelt over haar haren. 'Het is goed dat je het mij hebt verteld' sust hij haar. Ze draait zich om en begraaft haar gezicht in zijn schouder, zijn overhemd is binnen een mum van tijd nat van haar tranen. Hij zegt niks en streelt alleen haar haren. Langzaam komt ze weer een beetje tot rust, ze komt wat omhoog en kijkt hem aan hij kust haar tranen op haar wangen, en fluistert 'ik ben bij je en laat je pas los als jij dat wil en je mag tegen mij praten als jij dat wil, wil je niks zeggen is het ook goed' en hij kust haar lippen zachtjes.
Na een minuut of 5 begint ze te vertellen 'ik was bang dat ze me zouden uitlachen of niet zouden geloven, dat ze zouden denken dat het mijn eigen schuld was. Het begon op mijn 15de en ik ben op mijn 18de weggelopen van huis ik woonde in kraakpanden totdat Anny een agente mij oppakte en mij op het rechte pad bracht. Zij heeft ervoor gezorgd dat ik de politie opleiding ging doen. Toen ik 1 week aan het werk was is ze doodgeschoten tijdens een arrestatie. Ik was helemaal van de kaart  na een paar weken ontmoette ik Frank en ben toen bij hem ingetrokken'. Ze kijkt hem verlegen aan 'oohh Eef toch wat heb je allemaal meegemaakt en waarom heb je dit niet eerder verteld?'
'Ik heb het heel diep weggestopt, heb een masker opgezet en daardoor was ik de stoere Eva van Dongen, ik was bang dat iedereen mij zwak zou vinden, dat jij mij zwak zou vinden' snikt ze nu. 'Nooit maar dan ook nooit zal ik dat denken Eef' 'beloof me dat je altijd naar me toekomt als er iets is, al is het iets onbenulligs ik ben er voor je' en een paar tranen lopen over zijn wangen. 'Dat beloof ik' zegt ze zacht 'als jij het mij ook belooft' hij knikt en glimlacht.
'Voor altijd Eef' en hij drukt zijn lippen stevig op die van haar 'voor altijd Wolfs' en ze glimlachen samen.

Om half 12 schrikt Eva wakker van haar telefoon. Het is Mechels 'dat meisje van vanmiddag liep alleen over straat ze kon nergens naar toe zei ze dus ze hebben haar meegenomen naar het buro en ze vraagt naar jou'. Wolfs mompelt wat, draait zich om en kijkt slaperig om zich heen, ze houdt haar vinger voor haar lippen hij begrijpt de hint. 'Ja ik ga er zo snel mogelijk heen ik maak Wolfs ook wakker maar wat moeten we met haar jeugdzorg komt nu toch niet'. Even blijft het stil aan de andere kant van de lijn. 'Jullie hebben wel eens eerder een meisje opgevangen zou dat nu weer kunnen' vraagt Mechels. 'Ik denk het wel maar ik overleg het nog met Wolfs op het buro bel ik u terug'. Vragend kijkt hij haar aan. 'Kom aankleden en naar het buro in de auto leg ik het uit'. Voor de deur draait hij zich om en pakt haar handen vast 'Gaat het goed' ze knikt 'maak je maar niet zo druk om mij, jij bent bij me en dan gaat het goed' ze knipoogt en geeft hem een kus.