Het spel van de liefde (flikken Maastricht)

68

Ze snikt 'het is dom ik weet het, maar ik ben vanochtend ongesteld geworden' weer snikt ze 'ik had er onbewust toch op gehoopt ook al weet ik dat het verstandiger is om nog even te wachten' 'ohh Eef toch, ik vind het ook heel jammer maar waarom zei je het vanochtend niet meteen tegen mij' en hij geeft kleine kusjes in haar haar. Plotseling laat hij haar los, stapt uit de auto, loopt om en trekt de deur open 'stap eens uit' als ze uitstapt trekt hij haar stevig tegen zich aan 'onze tijd komt echt wel' fluistert hij in haar oor, hij voelt haar een beetje ontspannen.
'Kom we moeten echt door, ik rij wel' behendig manoeuvreerde hij de auto door de straten naar de dichtstbijzijnde bakker besteld 2 redelijk eenvoudig broodjes zodat het snel klaar is en rijdt in een hoog tempo weer richting het buro. Snel lopen ze de kantoortuin in en met haar zak met broodje in haar hand loopt ze meteen door naar het kantoor van Mechels, Wolfs verbaasd achterlatend. 'Mevrouw ik heb net flinke ruzie gemaakt met Wolfs, ik ben de laatste dagen wat gestrest over en door het werk, mag ik het in het parkje nog even met hem goed maken' en ze houd haar zak brood omhoog. 'Vooruit maar niet te lang' zegt Mechels hoofdschuddend 'ik wil dat mijn toprecheurs goed functioneren'.

'En stop dat broodje maar weer weg' zegt ze glimlachend tegen Wolfs die net de zak open maakt achter zijn bureau en ze trekt hem aan zijn arm mee naar buiten. 'Wat heeft dit te betekenen' vraagt hij 'loop nou maar door we eten in het parkje' zegt ze geheimzinnig. 'Met goedkeuring van Mechels'. Als ze samen op een bankje zitten legt ze haar hand heel even op zijn been 'het spijt me zo, ik heb me zo misdragen' en ze kijkt hem diep in zijn mooie helder blauwe ogen 'het is al goed' kijkt hij haar geruststellend aan, ze legt haar hoofd tegen zijn schouder en ze beginnen aan hun broodje.

'Maar je bent wel jaloers' grinnikt hij als ze hun broodje ophebben en aanstalten maken om weer naar binnen te gaan. Ze voelt haar wangen rood worden 'sorry' zegt ze naar haar schoenen starend. Hij slaat een arm om haar schouder en samen lopen ze de kantoortuin weer in. Mechels glimlacht en steekt haar duim op. Nadat ze ieder achter hun bureau zitten krijgt Wolfs een appje "over paar minuten bij de kluisjes X" hij glimlacht.
Als hij binnenkomt staat Eva al op hem te wachten ze trekt hem mee achter een muurtje en slaat haar armen om zijn nek 'ik heb je buiten niet kunnen zoenen' verklaart ze haar actie en voegt de daad bij het woord. 'Vanavond op tijd naar huis' vraagt hij, 'is goed maar je ouders zijn er weer' kijkt ze beteuterd. 'Ik verzin wel iets' zegt hij en geeft haar een tik op d'r billen 'kom aan het werk'.

Wanneer ze thuis komen hebben Robert en Jeanne al gekookt en de tafel gedekt ze kunnen meteen aan tafel schuiven. 'We hebben nieuws' zegt Robert enthousiast. 'Ons huis is verkocht' 'wauw wat fijn voor jullie, weer een zorg minder' zegt Eva. 'Ja en nee' zegt Jeanne, vragend kijken Eva en Wolfs hun aan. 'Over 2 maanden krijgen wij de sleutel en we hebben een paar weken nodig voor klussen en verbouwen maar onze kopers zouden over 2 maanden liever nog eerder ook de sleutel willen'. Verbaasd kijkt Eva hun aan 'kunnen jullie de sleutel eerder krijgen' Jeanne schudt haar hoofd 'zelfs niet als we ervoor betalen'. 'Daar ga je toch niet voor betalen pa'. Robert knikt met zijn hoofd onze kopers bieden ons geld om er eerder uit te gaan dus dat wilde wij daarvoor gebruiken maar helaas'. 'Maar..... Nu hebben wij een idee...waar jullie eerst samen over na moeten denken en niet meteen vanavond antwoord hoeven te geven'. 'Wij huren een opslagbox en willen jullie vragen of wij hier zolang kunnen verblijven, jullie zullen weinig last van ons hebben en we proberen zoveel mogelijk huishoudelijke karweitjes te doen en merendeels van de tijd zijn wij toch in ons nieuwe huis. Het bedrag min de kosten voor de opslag is dan voor jullie'. 'Ja dat hoeft natuurlijk niet jullie kunnen het geld zelf goed gebruiken voor de verbouwing' zegt Eva verontwaardigd. 'Denken jullie er eerst goed over na, maar dat bedrag is dan voor jullie geen discussie mogelijk'. Zegt Robert.
'Jullie moeten het er allebei 100% mee eens zijn' zegt Jeanne en kijkt Wolfs en Eva doordringend aan. 'Willen jullie het niet dan snappen wij dat volledig en dan is er niks aan de hand, wij weten dat wij veel van jullie vragen het is een grote inbreuk op jullie privacy'.
'Het was mijn bedoeling om met Eva een ritje met de motor te gaan maken maar misschien kunnen we beter een wandeling langs de Maas maken' kijkt hij naar Eva 'beide, maar dan buiten Maastricht' lacht ze.