Maffiabaas

1

Brett had me gebeld dat Marco erg nerveus in een café zat. Ik liep naar mijn kantoor en schakelde het chipje in zijn schoenen aan zodat ik mee kon luisteren.

'Ben jij Marco.'

'Ja,' hoorde ik hem nerveus zeggen.

'Heb je wat we van je willen?'

'Ik denk het wel.'

'Vertel.'

'Eva woont met haar dochter in een huis met twee appartementen . Hun wonen in het appartement boven.'

'En waar is dat huis dan.'

Shit, hij mocht het niet vertellen. Niet alleen hun zouden gevaar gaan lopen, maar ik mocht ook voor mijn eigen leven gaan vrezen. Ik belde snel Brett op, hij moest ingrijpen.

'Zeg het is?'

'Nu Brett,' zei ik streng.

Hij hing op en ik wist dat hij meteen naar binnen zou gaan.

'Nieuwe Kerkstraat 121.'

Woedend liep ik mijn kantoor weer uit. Ik wilde eigenlijk nog niet na denken over wat er ging volgen. Waarom luisterde dat joch nou nooit. Ik pakte mijn autosleutels uit mijn broekzak en liep met grote passen naar mijn garage. Snel racete ik naar Tim. Bij hem aangekomen klopte ik als een gek aan tot hij open deed. 'Jonathan?'

'Jace dat weet je. Eva en Sky zijn in gevaar. Iemand uit mijn groep heeft ze verraden.'

'Wat,' vroeg hij wat bozig.

'Ik heb er alles aan gedaan om het tegen te houden, maar dat joch luistert gewoon nooit. Zorg dat je goed op ze let of beter ga zo snel mogelijk met ze de stad uit.'

'Zorg jij voor die jongen dan.'

'Natuurlijk dat weet je.'

Mijn telefoon ging af toen ik op stond. Ik zag Brett zijn naam in mijn scherm komen en nam meteen op. 'Heb je hem?'

'Hij is weg gekomen...'

'Godver Brett. Zorg dat je hem vindt en snel ook.'

Laat in de avond kreeg ik het berichtje van Brett dat hij waarschijnlijk bij Lata zou zijn. Ik was er al snel heen gegaan en wist dat Brett al binnen was.

'Is dit een grap,' hoorde ik één van mijn mannen al van veraf zeggen. Hij was een uitsmijter bij Lata, wat voor mij erg handig was. Ik zag hem met zijn armen over elkaar de jongen voor hem emotieloos aanstaren en met zijn geschoren hoofd schudde. 'Je mag dat ding niet mee naar binnen nemen.'

Het was altijd druk bij de club, tieners die maar al te graag naar binnen wilde. De uitsmijters waren altijd streng en je hoefde maar iets te doen of je werd er uitgegooid. Ik ergerde me altijd dood aan de schreeuwende tieners die vonden dat ik voordrong. Ik gaf mijn maatje een hand en hij liet me doorlopen.

'Oh en hij mag gewoon zomaar doorlopen.'

Ik liep terug, pakte het mes uit zijn handen en gooide het in de bosjes die aan de overkant van de weg stonden. 

'Nu heb je een keuze. Of je gaat eindelijk naar binnen en houd de rij niet op of je gaat je mes zoeken en gaat naar huis.' 

Tot mijn verbazing liep hij de straat over naar de bosjes. Ik was nooit trots op wat ik deed, maar dit was niet eens zo erg, dit was eerder gewoon leuk zelfs. Binnen zag ik Brett meteen staan.

'Eindelijk je bent er,' zei hij chagrijnig.

'Ja joh, weer zo jochie van zestien.'

De rookmachine draaide op volle toeren. Gekleurde lichten sprongen over de dansvloer en het geluid van de muziek leek op zijn hoogste stand te staan.