Sikreto Ng Katotohanan

Kabanata 6

(JANE'S POV)

Two weeks na simula ng maging secretary ako ng CEO. Mahirap pero kaya lang naman. Maaga akong pumasok ngayon dahil madami pa akong dapat gawin na hindi ko nagawa kahapon.

Isinaman kasi ako ni Sir Ron sa meeting niya sa isang investor sa Bulacan at kung anong nangyari? Wag niyo na akong tanungin. Pero syempre, ikwe-kwento ko. Hahaha

*flashback*

Nandito ako ngayon sa Mini-Stop ng Pasay na may dalang di kalakihang bag. And for Christ's sake, it's 5:30 in the morning.

Tumawag sakin si Sir Ron kaninang alas tres ng madaling arawpara sabihing isasama niya ako sa trip niya sa Bulacan ngayong umaga. Magkita daw kami sa lugar na ito ng 5:30 ng umaga, magsuot ng formal attire dahil importante daw ang meeting na pupuntahan namin.

Can you just imagine my reaction? Syempre hindi kasi gulat na gulat talaga ako. Tatawag ng madalingaraw para mag-travel ng ora-orada?! Hay nako, parte pa ba to ng trabaho ng pagiging secretary ko? Or siya lang talaga ang ganito ka adventurous na pati ako dinadamay.

Nakapantalon lang ako at hoodie na jacket dahil malamig. Nasa bag kasi yung formal attire, bahala na kung magalit siya.

Bumili narin ako ng dalawang baso ng kape para sakin at sa boss kong hindi pa dumadating.

"Oh, I thought you'll be late. Well, most women do." May narinig akong boses sa likod ko.

Lumingon ako sa kanya at inaantok na tiningnan siya.

"I'm not like them." Inabot ko ang mainit na kape sa kanya at hinintay na maubos niya ito.

Habang umiinom siya, napansin ko ang suot niya. Naka-slocks na black, polo nag ray na nakatupi ng three fourth at bukas ang unang butones nito, at blackshoes.

Hindi mo maikakailang may itsura talaga siya at ang ganda ng pangangatawan. Medyo baluktot nga lang ang ugali.

"Nga pala, bakit ganyan ang suot mo? Diba sabi ko formal?" sabi niya habang palabas na kami.

"Malamig kasi. Di ko kayang magdamit ng maiksi kaya nagdala nalang ako ng formal tapos doon na magbibihis." Sabi ko.

Dumiretso na kami sa sasakyan niya at bumyahe. Apat na oras lang naman ang itinakbo ng sasakyan dahil maaga pa. nang dumating kami, inutusan niya akong magbihis sa cr ng building ng investor na ime-meet namin.

Pagkatapos ko magbihis, lumabas ako at nakitang may kausap si Sir Ron at parang galit ito. Lumapit ako para malaman kung ano ang nangyayari.

"Sorry po talaga Sir. Inutusan lang po akong sabihin iyon sa inyo. Hindi ko po talaga alam ang rason kung bakit binawi ni Mr. Ocampo ang investment." Sabi ng babae na sa tingin ko ay impleyado nila.

"The f*ck. We travelled all the way here just to know na wala palang negotiations na mangyayari? Hindi niyo baalam kung ilang oras ang nasayang ko para dito?!" sigaw niya.

Mabuti nalang at walang tao sa paligid kundi baka gumawa na kami ng komosyon dito.

"I'm really sorry Sir." Sabi niya ng nakayuko.

"You really should be!" galit na talaga si Sir.

Hinawakan ko ang braso niya para pakalmahin siya. Nagulat ito na nandun na pala ako.

"It's alright, hindi mo kasalanan. Pakisabi nalang kay Mr. Ocampo na dumaan kami dito." Sabi ko at nginitian ang babae.

*end of flashback*

Narinig ko ang mga katrabaho kong nagsasabi ng good morning. Dumating na siguro si Sir.

"Good morning, Sir." Saad ko nang dumaan siya sa harap ng cubicle ko.

Hindi man lang ito nag-good morning pabalik. Bad trip parin siguro.

Dumiretso ako papasok sa loob para sabihin ang schedule niya today. Actually, medyo nadagdagan siya dahil nga sa na-move yung iba niyang meetings today na supposedly kahapon pa nangyari.

"Good morning Sir. This is the schedule of activities for today. 7:30 am, meeting with the board for the expansion of branch. 8:45 am, meeting for the partnership with the Yao Local Heritage and Investments, 10:00 am due of the signing of proposal of the new investors, 11:00 am due for the names of the current companies working underus needed by the SIP, Sir. 12:00 pm, meeting with--"

"Stop." Napatigil ako sa pagsasalita.

"There's too many." Hinihilot niya ang sentido niya at naka-pikit.

Nanatili kaming tahimik ng ilang minuto. Binasag ko ang katahimikang ito.

"You want coffee, Sir?" tanong ko.

"Please." Pumunta ako sa corner at ginawan siya ng kape. Nang matapos ako, inabot koi to sa kanya.

"Thanks. Can you continue it later on? Let's deal with the morning schedule first."

Tumango ako at nagpaalam na para lumabas.

Lunch time na at halos bumagsak na ang mata ko sa pagod. Kanina pa ako nakatutok sa computer dahil deadline na nito bukas.

Nauna nang nag-order sila Joseph kaya nag-pass muna ako. May dala kasi akong pagkain dahil nakaluto ako kaninang umaga.

At dahil narinig kong hindi kumakain ng lunch si Sir Ron, dinalhan ko nalang rin siya.

Pumasok ako sa office niya at nakitang umiidlip ito.

"Sir?" madali itong nagising at inayos ang kanyang upo.

"Yes?"

"Nagdala po ako ng lunch Sir, kain tayo?" sabi ko at inabot sa table niya ang baon na dala ko.

Biglang lumabot ang expresyon ng mukha niya.

"You cooked for me?"

"Hmm. Hindi po Sir-"

"Drop the Sir thing. Just call me Ron." Nakangiti niyang sabi habang binubuksan ang baon.

"U-ugh, ok. Hindi ako nagluto para sayo Ron. Sadyang sobra lang yung naluto ko kaninang umaga kaya naisipan kong dalhan ka." Sabi ko.

"Say it again." Sabi niya.

"Ha? Ang alin? Ang sabi ko sobra-"

"No, my name. Say it again."

Tumibok ng malakas ang puso ko.

"Ron."

Ngumiti siya habang naka-tingin sa pagkain. Binaling niya ang tingin sa akin at nagka-titigan kami. Nasabi ko naba na ang gwapo niya?

*dub *dub *dub

"Come here. Sit beside me, let's have lunch together." Sabi niya habang inusog ang isang upuan sa tabi niya.

I hate this feeling. I really do.