- Podaj mi wzór kwasu solnego. - mruknęłam w stronę Niall'a.
- Nie znam. - wyszczerzył się.
- To było w gimnazjum!
- Nigdy nie słuchałem nauczycieli. - uśmiechnął się jeszcze szerzej.
- Zastanawia mnie tylko, jak zdałeś liceum. - powiedziałam.
- Jakoś przyłożyłem się do nauki. - powiedział. - Zróbmy sobie przerwę. - mruknął i podszedł do mnie. Przykucnął przede mną i zabrał książkę z moich rąk. Odłożył ją na biurko i wstał na równe nogi. Objął mnie w talii i zmusił mnie tym samym, bym oplotła go nogami w pasie. Zaśmiałam się i schowałam twarz w zagłębienie jego szyi.
- Dopiero zaczęliśmy, Niall. - powiedziałam, a on położył mnie na łóżku i zawisł nade mną.
- Ale to jest nudne. - uśmiechnął się i położył się obok mnie. Przyciągnął mnie do siebie i złożył pocałunek na moim czole.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- Niall, my nie powinniśmy. - powiedziałam i próbowałam się odsunąć, ale znów przyciągnął mnie do siebie.
- Przestań, przecież jesteśmy przyjaciółmi. - powiedział, a w jego głosie wyczułam ból. Westchnęłam lekko i wtuliłam się w niego, po czym zamknęłam oczy i po chwili zasnęłam.
***
Obudziłam się, gdy poczułam jak ktoś rusza się na łóżku. Otworzyłam jedno oko i zobaczyłam Niall'a, który przykrywał mnie kołdrą i po chwili schylił się i złożył na moim czole pocałunek.
- Zostań. - szepnęłam.
- Na pewno? - spytał, a ja odchyliłam kołdrę. Chłopak ściągnął swoje ubrania i w samych bokserkach położył się obok mnie. Przełożył rękę przez moję talię, a ja znów wtuliłam twarz w moją szyję. - Mercy, śpisz? - spytał po chwili ciszy. Nie miałam siły by się odezwać. - Więc tak. - westchnął. - Chciałbym Cię za wszystko przeprosić. Jestem chujem od samego początku naszej znajomości. Miałaś być zakładem, a ja się w Tobie zakochałem. Przepraszam za to, że powiedziałem, że jesteś nikim. Jesteś moim wszystkim. Wiem, że mnie nienawidzisz, ale wiedz, że ja kocham Cię. Nie wiedziałem co to miłość, dopóki nie pojawiłaś się Ty. Kocham Cię, Mers.
