Definitely Not A Good Liar

Chapter 21 (Hurt)

Adrian's POV+++++++++++++++++

Pinagmamasdan kong mabuti ang mga sugat ni Aella habang dahan- dahang idinadampi ang malamig na ice bag sa kanyang mga pisngi at mga braso.

Nakita ko ang marahang pag agos ng kanyang mga luha kahit na siya ay tulog...

MALAKAS SIYA PERO MAY LIMITASYON DIN ANG KANYANG KATAWAN... all of us in the university know the rule... na ang magiging lider ng Laxonicus gang at ng iba pang gang maski maliit o malaking sekta ay hindi dapat kakitaan ng anumang kahinaan... that is why maraming namamatay na mga lider ng gang kasi hindi marunong sumuko.

"A.. Adr..ian.." mahinang sabi ni Aella habang napapangiwi sa sakit ng buo niyang katawan kahit tulog siya.

"Aella.. I'm here" -I said.

I kissed her forehead and wipe the tears flowing from her cheeks. I am hurt to see her like this.

MAGBABAYAD ANG GUMAWA NITO SAYO AELLA...

.....

THIRD PERSON POV+++++++++++

Sa harap ng abandonadong lugar kung saan kinulong at pinahirapan ang lider ng laxonicus gang, makikita ang isang balingkinitang babae na inaakbayan ng isang Matangkad at maputlang lalaki.

"Sigurado ka ba sa sinasabi mo Patricia?" -Xander

"Of course hon, nakita ko kung pano salagin ni Adrian ang kutsilyo na dapat isasaksak ni Chelsea kay Aella. Sinasabi ko sayo Xander, mali na iniatas natin kay Master ang misyon. Nahulog na siya sa babaeng iyon at pinagtatanggol niya na ito." -Patricia

Inalis ng lalaki ang naka akbay niyang kamay sa babae. Matalim siyang tumingin sa abandonadong building.

"Mukang hindi na maganda ang laban na to. Gusto ni master ng laro at ibibigay natin yon sa kanya." -Xander

"So hahayaan mo ang ginagawa ni master? " -Patricia

"Ano bang mapapala ko sa pagbubunyag at pagsusumbong? Magiging nakakabagot ang lahat ng ito kung magiging sunud sunuran lang ako. I am here to play his game and to devastate him. MASTER ADRIAN'S THRONE SHOULD BE MINE" -Xander

The man smiled devilishly and they walked away.

...

Chelsea's POV++++++++++++++++

At Chelsea Montemayor's Mansion...

"Chelsea, gamutin mo muna ang sugat mo." Sabi ni Patricia

Mabilis kong kinabig ang kanyang mga kamay at ibinato ang first aid kit na hawak niya.

I immediately stand up and throw the vases in front of the mirror. Nagtakbuhan ang mga maids at agad na pinulot ang mga binasag at kinalat ko.

"Senorita, kumalma po kayo."

"Lumayas kayo sa harapan ko!!! Ngayon na!!! I don't want to see your filthy faces!! OUT!! NOW!!!"

Kumaripas sa takbo ang mga ito at umalis sa kwarto. Naiwan si Patricia na tulala habang pinagmamasdan ako. Akma sana siyang lalapit sakin ngunit sumenyas ako na umalis muna sya at hayaan ako na mapag isa.

"Chelsea why are you doing this? Dahil ba kay Adrian?" -Patricia

"Please, leave me alone atleast ngayon man lang sana. " pakiusap ko kay Patricia

Tumango si Patricia at umalis na muna sa kwarto.

I started crying heavily. Nakita ko ang pagpatak hindi lamang ng luha ko kundi ng mga dugo mula sa aking mga sugat dala ng bubog at mga basag na bagay.

Pero guess what kung ano talaga ang sakit na nararamdaman ko ngayon?

Nahagip ng paningin ko ang isang flower vase at roses na bukod tangi sa isang gilid. Tears started rushing again after I gently touched it then until I finally break it. Tinapakan ko ang mga roses...

Memories from the past went flooding in.....

....
Two years ago...
Flashback...

Adrian: para sayo cheche

Lihim na napangiti si Chelsea

Chelsea: huh? Master?!!

Adrian: Dont call me master... call me adrian...

Chelsea: Hindi ako mahilig sa flowers...

Nabakas kay Adrian ang dismaya...

Chelsea: you know the rule master... you cannot fall in-love to a member of your gang..

Adrian: No, I will break the rule for you...

They hugged each other like there's no tomorrow...

...... One Friday night....

Chelsea: Master!!!!!!!! No!!!!

Nurse: Bawal po pumasok.. maghintay na lamang kayo rito sa labas... we need to do an operation to him...

Hindi malaman ni Chelsea ang gagawin.. naaksidente ang master niya habang hinahabol ng naka black porsche na sasakyan at ang mga tao sa likod noon ay hindi nila kilala...

And when Adrian woke up...

Chelsea: Master!! Nag alala ako sayo!! Gising kana

Adrian: Who .. are... you..?

......END OF FLASHBACK......

I cried so loud to mend my heart... but everything is now just a dream... wala na ang memories namin ni master...

Isang bangungot ang nagpabago sa lahat... and I can't take it anymore!!

Kinuha ni chelsea ang isang matulis na bahagi ng basag na salamin.... Her breath became slow as everything went black...