China Doll [DaraGon/NyongDal]

{ 22 }

A/N: Surprise! I finished an update while running from my rl responsibilities lol

{ 22 }

This is damn awkward.

Katabi ko sa upuan si Jiyong na busy sa pagtingin sa menu at chill pa rin ang itsura habang nasa harap naman namin si Chaerin na kaunti na lang ay mukhang lalapain na si Jiyong sa sobrang inis. Samantalang ako naman ay parang nawawalang rabbit na pinagbabalik-balik ang tingin sa kanilang dalawa.

"So babe, what do you want?" Pagbasag ni Jiyong sa katahimikan. I would have been grateful if it weren't for what he said.

Napataas agad ang kilay ni Chaerin. "Babe?" She parroted before glaring at me. "Are you talking to anyone on this table, Mr. Kwon?"

Walang takot na sinalubong naman ni Jiyong ang tingin niya. Chae's eyes were flaming with disdain while Jiyong's remained calm but determined at the same time. "Yes, Ms. Lee. I'm talking to the girl right here next to me. My babe." Parang nang-aasar pa niyang sabi.

"Dara..." Nanggigigil na bumaling sa akin si Chaerin. I instantly gulped. "Care to explain how this shit happened?"

-Flashback-

Jiyong was still hugging me when I felt my phone rang. "Don't answer it," he murmured before burying his face on my neck.

Ayoko rin namang sagutin dahil masyado na akong nadadala kay Jiyong pero persistent ang kung sino man na tumatawag. "Ji, I have to answer this. Baka importante." I responded. Tumango lang siya.

Akala ko ay pakakawalan na niya ako pero binigyan niya lang ako ng space para kunin ang phone ko saglit at niyakap ako muli. Sinandal niya pa ang baba ko sa balikat niya. "Jiyong..."

"What? You can answer your phone now, miss." Sagot niya at ginawang kumportable ang sarili niya sa pagyakap sa akin.

Napangiti na lang ako nang wala sa oras. I remember, he's also like this in the past. Sa tingin ko nga, isa 'to sa mga dahilan kung bakit hirap na hirap akong bitiwan siya noon eh. Because no matter how much people give me the reason to walk away on him, he will always do something para makabawi siya.

I swiped the answer button without much thought. "Hello?"

"Dara!" Sagot ng nasa kabilang linya.

"Oh, Chae!" Tawag ko sa kanya. "What is it?"

"Are you free right now? Let's eat dinner na!"

Sumulyap ako sa orasan na nasa loob ng trailer. 5 PM pa lang, pero sa pagkakaalam ko naman ay wala na akong ibang scenes na ishu-shoot para sa araw na 'to. I could probably talk to Director Kim so I could go early today. "Okay, sige. Saan tayo magkikita?"

Hindi pa man nakakasagot si Chaerin ay naramdaman ko na ang pagkilos ni Jiyong. "Who's that, miss?" Mahina niyang tanong malapit sa may tenga ko. Napalunok na lang ako at hindi na siya nasagot pa nang magsalita si Chaerin at magbanggit ng pangalan ng isang kilalang restaurant.

"O–okay," I squeaked. "I'll see you in a few, Chae."

"Alright. Bye Dee!" Huli niyang pagpapaalam bago pinutol ang linya.

Humiwalay sa akin si Jiyong. "Sino 'yun?"

"Ah, 'yung best friend ko, Ji. She's asking me out for dinner kasi eh."

"Really? Can I come?"

Gulat ko siyang tinitigan. I wasn't actually expecting for him to ask. Atsaka hindi ko rin alam kung anong mangyayari once na pumunta kami roon. Alam na alam ko kung gaano kainit ang dugo ni Chaerin kay Jiyong. "Ji, maybe next time. Hindi ko pa nga nasasabi sa kanila eh..." Pagdadahilan ko, pero agad kong nakita ang paglungkot ng mukha ni Jiyong.