ViticiPrema *Elemental Mage Prequel*

Eight

Nasa labas ng kanyang maliit na tahanan si Prema habang pinagmasdan ang kapaligiran. Papatapos na ang taglamig. May mangilan-ngilan ng bagong sibol na mga halaman. Napalingon si Prema ng may narinig na mga yabag, si Melaconia. Ang kasalukuyang chieftain ng kanilang Clan. She has been ask to be the chieftain but she refused. She doesn't want it.

"Mela, anong ginagawa mo dito?" Tanong ni Prema sa babaeng papalapit. "Kung may kailangan ka bakit hindi mo nalang iniuutos sa mga bata?" Pagkatapos ay inalalayan niya itong maupo sa mahabang upuang kahoy. Saglit na pumasok siya sa kanyang bahay at paglabas ay may dala ng isang basong tubig. Hindi man ganun kalayo ang bahay nito sa kanyang tirahan alam niyang nahihirapan pa rin ito dahil sa katandaan. Tumabi siya ng upo dito.

"Nais sana kitang makausap." Umpisa nito. Sa susunod na araw ay ikakasal na ang aking bunso Prema. Ngayon ay maligaya na ako na iiwanan ko sila dahil nasa mabuting mga kamay na ang aking mga anak. Kaya naisip kita."

"Anong naisip mo?" Nagtatakang tanong Prema.

"Naisip kong buong buhay mo ay ginugol mo sa clan na ito. Maganda na ang kalagayan ng pamumuhay natin dito. Masaya na ang lahat maliban sayo."

Natigilan si Prema sa narinig. Muli ay nagpatuloy ang kausap.

"Alam ko na nangako ka sa aking mga ninuno na hindi mo kami pababayaan. Nagawa mo na Prema sa napakahabang panahon. Walang angkan nina Java at Verely na naghihirap. You have fulfilled your promise Prema, at higit pa. Now, I think it's time for you to live your life and find happiness. Alam ko sa bawat paglisan ng mga mahal mo sa buhay ay mas karagdagang sakit iyon sayo. Kaya tama na. Wala sa clan na ito ang kinabukasan mo. Free your soul Prema."

Matagal bago nakapagsalita si Prema. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin sa katabi. Mayamaya ay,"gustuhin ko man ay hindi ko alam kung paano. Masyado na akong nasanay sa buhay ko dito." Totoo sa loob na amin ni Prema.

"Simple lang, live your life like the way you fight. No holding back. Para sa isang immortal na kagaya mo, dapat ngayon may natutunan ka na sa pamumuhay mo dito sa mundo. We mortals learn the importance of time. Dahil alam namin na may hangganan ang oras namin dito sa mundo. At pagminalas ay mas lalo pang iikli iyon. Pero dahil doon ay natuto kaming magpahalaga sa bawat oras na ibinigay sa amin. We laugh, we cry, we feel and we love. We live life to the fullest and love to our hearts content! We made mistakes a hundred times and then we learn from them as many times. We are not afraid of time, we let it pass dahil wala naman kaming magawa para pigilin iyon. We just make the most out of it. Time be damn! I want you to do the same too."

Bago ito umalis ay nag-iwan pa ito ng isang salita. "Remember, you promise to find your happiness too. Sa lahat ng ipinangako mo sa mga ninuno ko, iyan lang ang hindi mo nagawa."

Naiwan si Prema na nanatiling nakaupo. Nitong mga nakaraang taon ay may nararamdamn siyang kakaiba. The feeling of discontent and restlessness. Handa na ba siya na iiwan ang lugar na ito? Ang magsimula sa ibang lugar? And most importantly find happiness?

Tumayo si Prema sa pagkakaupo at pumasok sa loob ng bahay. Namalayan nalang ni Prema na naghahanda na siya ng mga gamit na kinakailangan niyang dalhin. Sa kanyang pag-aayos ay biglang may nakita si Prema. Her old sword.  Maingat na kunuha niya ito ay isinama sa kanyang dadalhin.  Bago pa man natapos sa pag-eempake si Prema ay mag narinig siyang sigaw sa labas.

Napag alaman ni Prema na anim na kabataan ang nahuli na trespassing sa Khu-gwaki.  Ngayon ay hawak ang mga ito sa isa sa mga dragon clan.  Kaya ngayon si Prema ay papunta doon kasama ang dalawa pang Ghenzi warrior.  Sa loob ng ilang daang taon na paninirahan ni Prema sa Ghenzi ay mabibilang lang sa kanyang daliri na nakatagpo siya ng isang weredragon. And they are always on their human form.  Weredragons are solitary creatures. Through out the history ay mangilan-ngilan lang ang balitang nakakalabas sa Khu-gwaki. Masyadong mysteryoso ang clan ng mga weredragon. They don't like visitors. Mas lalo na ang umapak sa territory ng mga ito na walang paalam.

There was a big lake separating the Ghenzi and Khu-gwaki gaya ng may malaking kabundukan ang naghihiwalay sa Ghenzi at Zhurea. It was already high noon but the lake is still covered with what looks like fogs or smoke ay hindi sigurado si Prema. There shouldn't be any fogs at this time of the day. Dahi hindi niya kabisado ang lugar na ito ay suminyas siya sa mga kasama na maging alerto ang mga ito.

Sa gilid ng lawa ay mag naghihintay sa kanila na isang maliit na bangka na kasya lang sa limang tao. Pagkaupo nila ay agad na nagsimulang magsagwan ang bangkero. Walang nagsasalita sa kanilang tatlo. Pati ang bangkero ay tahimik na nagsagwan. Hindi alam ni Prema kung paano nalalaman ng bangkero kung saan patugo gayong wala siyang ibang nakikita kundi fogs pero pagkaraan ng mga kalahating oras ay naramdaman niyang bumangga ang kanilang bangka sa kung anong bagay.

"Hanggang dito ko nalang kayo maiihahatid. Ito ang daungan. Ang tanging daan na makikita ninyo ay patungo sa pinakamalapit na weredragon clan doon kayo magtanong. Magandang araw sa inyo. May the elements brings you good fortune."

Natigilan si Prema sa narinig. She heard those greetings a long, long time ago. Ghenzi people don't have the power of the elements kaya hindi ginamait ng mga ito ang greeting na iyon. They have their own gods that they worship. Bago pa man makasagot si Prema ay nakaalis na ang bangkero.

Walang imik na sumunod ang dalawa sa kanya ng mag umpisa siyang maglakad. Dahil sa fogs ay hindi makikita ni Prema buong lugar. Isang metro mula sa kanyang kinatatayuan ang tanging nakikita niya, paglumampas pa doon ay puro fogs na. So she keep on walking. Paakyat ang daan na kanilang tinatahak. They have been walking for miles ng biglang naglaho ang fogs na nakapalibot sa kanila kanina. Ang unang nakita ni Prema ay ang walang hanggang kapatagan na may berdeng kulay. Green lands streach for miles and miles. And then mountains. Nag lalakihang mga bundok. Sa sobrang taas ng bundok ay hindi niya makikita ang dulo nito. Fogs or clouds are covering the tip. Curious she turned around. Behind her was like a mouth of a volcano na puno ng fogs. It was the lake covered in fogs. Pakiramdam niya nasa itaas siya ng ulap. When she looked up, she saw blue skied at mangilan-ngilang clouds.

Amazing! 

May nakita si Prema sa malayo.  Kaya huminto siya sa paglalakad.  It was a bird.  But bird shouldn't be that big.  Oh my!  Kung tama ang kanyang kutob. They are going to meet their first weredragon on reptilian form.  And it's coming at them...fast.

*Note*
Before you scroll down please hit the star para naman ganahan ako sa pag updates! Salamat!