Να μ' αγαπάς...

Κεφάλαιο 19

Αισθάνομαι πως ολος ο κοσμος μου καταρεει. Ειναι αδικο. Ειναι αδικη η ζωη. Σου παιρνει ανθρωπους που αγαπας. Γαμωτο. Γιατι ετρεχε. Δεν μπορω να παω Ελλαδα. Βρεχει καταρακτωδως. Πριν λιγο μπηκα στο σπιτι. Τοσο πολυπαροχο. Ο,τι ηθελα το είχε. Ειναι τόσο άδειο χωρίς εκείνο. Προχωράω και πάω στο δωμάτιο. Ανοίγω την πόρτα. Μπαίνω μέσα και την κλείνω.

-ΜΠΑΜ
-Πε..Πέτρο.

Μετά δεν θυμάμαι πολλά. Βρέθηκα στο κρεβάτι και δίπλα στο κομοδίνο είχε ένα ποτήρι με νερό. Τον βλέπω να στέκεται από πάνω μου και να χαϊδεύει το μέτωπό μου.

-Πως.. Τι..Αφού..
-Είπα στον αδερφό σου να στο πει, για να..
-ΕΙΣΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ;!! Ξέρεις πόσο τρόμαξα;! Είσαι ηλίθιος!
-...για να σου κάνω έκπληξη.
-Είσαι... Είσαι.., σηκώνομαι από το κρεβάτι και πάω στο μπάνιο.

Έχω κλριδώσει. Τον ακούω να χτυπάει την πόρτα. Πως μπόρεσε να το κάνει. Με τη καρδιά;

Μετά από λίγο βγαίνω και τον βλέπω απ'έξω. Τον κοιτάω και δεν μιλάω. Προχωρώ και πηγαίνω στο σαλόνι. Κάθομαι στον καναπέ καο ανοίγω το λάπτοπ. Μπαίνω στο προφίλ μου στο facebook και στέλνω μήνυμα στον αδερφό μου. Πριν καν ξεκινήσω να γράφω, έρχεται κοντά μου ο Πέτρος. Φέρνει τα μαλλιά μου απο την μία πλευρά. Προσπαθώ να φερθώ κρύα. Μα δν μπορώ. Το άρωμά του τόσο μεθυστικό. Τα λόγια του ηχούν στο αφτί, σαν μικρή μελωδία.

-Αχ να ήξερες πόσο νευριασμένη είμαι, του είπα και αφέθηκα.
-Χμμ, μπορώ να το φανταστώ, μου είπε και έριξε ένα πονηρό χαμόγελο και με φιλούσε στο λαιμό.
-Πέτρο, θέλω...
-Σσσς, με διέκοψε. Το βράδυ θα βγούμε. Θα σε ξεναγήσω. Είχα ερθεί στα 19 με τον πατέρα μου να δούμε Liverpool - Arsenal. Είχαμε κερδίσει εισιτήρια.
-Χμμ.. Μάλιστα..
-Καλά στο δωμάτιο πριν δεν είδες ένα κουτί μπροστά από το κρεβάτι;
-Πού να το δω ρε βλάκα;!
-Σωστό κι αυτό.
-Θα πας;, με ρώτησε και με σήκωσε απο τον καναπέ.

Ανεβαίνω στο δωμάτιο. Είδα ένα τεράστιο κουτί. Το ανοίγω και βλέπω ένα κόκκινο φόρεμα και μαύρες γόβες. Είνακ πανέμορφα. Φώναξα από ενθουσιασμό και ρον άκουσα που γελούσε. Τρέχω σε αυτόν και κάθομαι στα πόδια του δίνοντάς του συνεχή φιλιά.

-Πρέπει να ξοδεύτηκες.
-Για την λατρεία μου κάνω τα πάντα, είπς και μου έδωσε μια σφιχτή αγκαλιά.
-Πέτρο, τα εισιτήρια μόνο για την Αγγλία είναι πανάκριβα. Συν και το δώρο...
-Μια φορά και έγω είπα να κάνω έξοδα! Απαπα, με διέκοψε.
-Μην το ξανακάνεις.
-Δεν υπόσχομαι.

Το μεσημέρι καθίσαμε και φτιάξαμε κάτι πρόχειρο να φάμε, μιας και το ψυγείο ήταν γεμάτο. Αφού φάγαμε, βγήκαμε στον κήπο. Στο σπίτι υπήρχε και ένας χώρος γυμναστικής. Πήραμε μια μπάλα βόλλεϋ.

-Σε έχω άνετα, μου είπε και ξεκίνησε να κάνει κάτι κολπα.
-Καλά θα το δούμε.

Παίζαμε επί μία ώρα. Δεν μετρούσαμε πόντους. Και οι δύο κάναμε χαζομάρες. Γελούσα και...μόνο βόλλεϋ δεν παίξαμε.

(Hey!!! Και ναι ο Πετρος ειναι καλα!!!)