Να μ' αγαπάς...

Κεφάλαιο 5

Με την Ερμιόνη είμαστε πραγματικά αυτό που λένε «αδερφές ψυχές». Είναι το μόνο άτομο που μπορώ να εμπιστευτώ. Ναι, το ξέρω γνωριζόμαστε πολύ λίγο. Όπως είπε η αλεπού στον Μικρό Πρίγκιπα: Μόνο με την καρδιά βλέπεις κανείς. Την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που μπορείς να εμπιστευτείς, να αγαπήσεις και να λατρέψεις με όλη σου την καρδιά.

Την επόμενη μέρα -Παρασκευή- είχαμε «Ελληνικούς Παραδοσιακούς Χορούς» και «Αθλητική Ψυχολογία». Με το ζόρι κατάφερα και ξύπνησα. Καλά εντάξει στις 10 είχα μάθημα, αλλά το προηγούμενο βράδυ ξενύχτισα, αναζητώντας πράγματα σχετικά με την σχολή. Έχει αρκετή ζέστη για Σεπτέμβρη μήνα. Φόρεσα μια μαύρη φόρμα, μια λεπτή πράσινη κοντομάνικη μπλούζα και τα αθλητικά μου.

Βγαίνοντας έξω από το σπίτι σταμάτησα σε μια καφετέρεια, κοντά στο σπίτι μου για να πάρω καφέ. Περιμένοντας να πάρω τον καφέ μου μου ήρθς μια ειδοποιήση στο κινητό σχετικά με ένα σεμινάριο που ήθελα να παρακολούθησω. Αφού πήρα τον καφέ μου κατευθύνθηκα στην στάση. Το λεωφορείο ήρθε κατευθείαν. Μπαίνω μέσα, κάθομαι σε ένα κάθισμα και αρχίζω να διαβάζω το μήνυμα.

Στην αμέσως επόμενη στάση, κάποιος ήρθε και κάθισε με φόρα δίπλα μου. Έντρομη και χωρίς να το καταλάβω κόλλησα δίπλα στο παράθυρο του λεωφορείου. Όταν γύρισα το πρόσωπο μου να δω ποιος ήταν κατάλαβα πως ήταν ο Πέτρος.

-Πολύ φοβιτσιάρα μας βγήκες, είπε ειρωνικά γελώντας.
-Πραγματικά έχεις όρεξη;, τον κοίταξα με ένα απαξιωτικό βλέμμα.
-Κοίτα, από ότι φαίνεται θα σε βλέπω κάθε πρωί, γιατί αυτό το λεωφορείο περνάει από τη στάση κοντά στο σπίτι μου για το Πανεπιστήμιο. Μην νομίζεις ότι και για 'μένα είναι εύκολο.
-Πραγματικά τι σου έχω κάνει;! Χωρίς να με ξέρεις μου μιλάς απότομα. Και ξέρεις κάτι;!! Αν είναι να μου συμπεριφέρεσαι έτσι, πολύ απλά μπορείς να καθίσεις αλλού. Μην σου χαλάω και τη μέρα, είπα και κοίταξα το κινητό μου.

Δεν μίλησε. Απλά κοιτούσε το πάτωμα. Δεν ξέρω τι έπαθε. Είναι πραγματικά από τους πιο μυστήριους ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι ένιωθε. Μα, θέλω τόσο πολύ να τον ανακαλύψω. Να ανακαλύψω αυτό το μονοπάτι που οδηγεί στην ψυχή του.

Μέχρι να φτάσουμε, στον Πανεπιστήμιο δεν μιλούσε κανείς από τους δυο μας. Φτάνοντας κοντά στον προορισμό μας, σηκωθήκαμε λίγο πιο νωρίς από ότι σταμάτησε το λεωφορείο. Σταμάτησε απότομα και καταλάθως έπεσα πνω στον Πέτρο. Φορούσε ένα τόσο μεθυστικό άρωμα. Εκείνος με κράτησε για να μην πέσω.

-Συγνώμη δεν θα ξαναγίνει, του είπα και το κοίταξα.
-Όλα καλά, μου είπε, κοίταξε κάτω και έσκασε ένα χαμόγελο.

Βγαίνοντας από το λεωφορείο πηγαμε και οι δυο προς την πόρτα της Γραμματείας, γιατί εκεί δώσαμε και οι δύο "ραντεβού" με τους φίλους μας. Πλησιάζοντας, είδα την Ερμιόνη καθισμένη στα σκαλάκια. Ο Πέτρος χωρίς να το καταλάβω είχε φύγει απο δίπλα μου. Εκείνη την ώρα από την αίθουσα που είχα μάθημα -βρίσκςται ακριβώς δίπλα από την Γραμματεία- βγαίνει ο Μάνος.

-Γεια σας! Εσείς δεν είστε χθες απο την καφετέρεια;, ήρθς και μας μίλησε και κάθισε δίπλα μου.
-Εμμ, ναι! Εμείς είμαστε, πήρα το θάρρος και μίλησα πρώτη.
-Μάνος χάρηκα!, μου έδωσε το χέρι του και κοιταχτήκαμε ταυτόχρονα.

Έχει τόσο όμορφα μάτια. Στο φως της ημέρας δείχνουν ακόμα πιο γαλανά από ότι είναι. Είναι σαν κόσμημα πάνω του.

-Ηρώ, του έδωσα το χέρι του και του χαμογέλασα.
-Ερμιόνη, του έδωσε το χέρι του και με κοίταξε με ένα πονηρό ύφος.
-Μήπως είδατε έναν ψηλό γυμνασμενό νεαρό με καστανά μαλλιά και πράσινα μάτ.., προτού ολοκληρώσει την πρόταση του εμφανίστηκε ο Πέτρος. Αααα εδώ είσαι ρε?!
-Απ' ότι φαίνεται.. Είδα γνωρίστηκες με τις κοπέλες, ε;!
-Ναι αμέ!
-Να σας αφήσουμε εμείς, είπα και σηκώθηκα από τα σκαλάκια μαζι με την Ερμιόννη.

Τότε ο Πέτρος με τράβηξε από το χέρι και με έφερε κοντά του. Μου έφερε τα μαλλιά από την μία πλευρά και μου ψυθίρισε «Μην νομίζεις ότι δεν σας κατάλαβα που μας κοιτούσατε χθες». Τότε εγώ αμέσως έφυγα από κοντά του και μπήκαμε με την Ερμιόνη στην αίθουσα για «Αθλητική Ψυχολογία». Η Ερμιόνη προσπάθησε να προσπεράσει αυτά που έγιναν και μέχρι να ξεκινήσει το μάθημα μιλούσαμε για άσχετα.

Αφού πέρασε το τρίωρο, βγήκαμε έξω και καθίσαμε σε ένα παγκάκι. Κάποια στιγμή εκείνη πήγε στην βιβλιοθήκη για να ψάξει για ένα βιβλίο σχετικά με αρχαία αθλήματα που κάνει μια έρευνα σχετικά με αυτά. Μέχρι να έρθει, καθόμουν και παρατήρουσα τα τριγύρω κτήρια. Ξαφνικά από ένα κλειστό γυμναστήριο βγαίνουν κάτι άτομα μέσα σ' αυτά και ο Πέτρος. Πρέπει να είχαν μάθημα οι τριτοετείς. Κάποια στιγμή αντιλαμβάνεται ότι τον κοιτάζω. Ανοίγει την τσάντα που κουβαλούσε και βγάζει μία μπλούζα. Βγάζει την ιδρωμένη μπλούζα του. Έχει δυο τατουαζ και στα δυο του χέρια εκεί που ξεκινάνε οι ώμοι. Και οι κοιλιακοι του... Τόσο γυμνασμένος. Ξεροκαταπίνω και αμέσως, βγάζω το κινητό μου και κάνω πως στέλνω μήνυμα σε κάποιον. Μετά από λίγο κατέφθασε η Ερμιόνη.

(Γειααα σας! Πολλεεεες εξελιξεις...)