Να μ' αγαπάς...

Κεφάλαιο 24

Έφτασε κιόλας βράδυ. Ο Πέτρος είναι στο δρόμο. Όπου να 'ναι φτάνει. Είμαι τόσο αγχωμένη. Δεν ξέρω πως θα αντιδράσει. Αν αντιδράσει... Αν δεν το θέλει; Μήπως δεν πρέπει να του το πω; Είμακ τόσο μπερδεμένη, συγχισμένη. Η μητέρα με τον πατέρα μου θα λείπουν δύο μήνες Νέα Υόρκη. Ο αδερφός μου θα λείπει Ιταλία. Ξανά στα παιδικά μου χρόνια. Αυτά που δεν έζησα. Αυτά που οι γονείς μου έφευγαν με την πρώτη ευκαιρία και με άφηναν εδώ με τον αδερφό μου να μας προσέχει μια οικόνομος. «Για το καλό σας το κάνουμε», μας έλεγαν και έφευγαν. Για το καλό μας το ιδιωτικό σχολείο, για το καλό μας οι οικογενειακές στιγμές που δεν έχω ζήσει σαν παιδι, για το καλό μας μπορεί να έλειπαν κάποιες βραδιές. Όλα για το καλό μας.

Δεν θέλω λοιπόν, το παιδί μου να το μεγαλώσω έτσι. Αν αποφασίσω να το κρατήσω. Κοίταζε πριν μερικές μέρες, άρθρα σχετικά με τις εκτρώσεις και σκεφτόμουν «Ποιοι απάνθρωποι μπορούν και το κάνουν αυτό;». Μέχρι που βρίσκεσαι σε αυτή τη στιγμή. Μπορεί να χάσω τις σπουδές μου, την χαρά της ηλικίας μου, αλλά δεν θα ήταν άδικο να τα χάσει αυτά και ένα μικρό πλασματάκι, που δεν φταίει σε κάτι;

Αυτά σκεφτόμουν και έπιανα απαλά την κοιλιά μου κάνοντας κυκλικές κινήσεις. «Μαζί θα μεγαλώσουμε, μαζί θα τα καταφέρουμε», έλεγα και μούσκεψα με τα δάκρυά μου την μπλούζα μου στο μέρος της κοιλιάς μου. Τον μονόλογό μου διέκοψε, ένα χτύπημα στο κουδούνι. Ανοίγοντας, αντίκρισα έναν Πέτρο με μελανιές στο χέρι και πρησμένο το άνω χείλος του. Μπήκε μέσα στο σπίτι και καθίσαμε στον καναπέ. Τον ρώτησα για εξηγήσεις, μα δεν ήθελε να απαντήσεις. Μου έλεγε συνέχεια «Τώρα τελείωσαν όλα! Μπορούμε να είμαστε μαζί!».

Θέλοντας να προσπεράσει τα γεγονότα, μου ανακοίνωσε το χαρούμενο γεγονός.

-Ψυχή μου, πλέον θα είμαστε μαζί.
-Τι εννοείς; Γιατί πριν ή τώρα τι είμαστε;
-Εννοώ πως θα είμαστε μαζί στην Αθήνα. Μπορώ να συνεχίσω το Πανεπιστήμιο εδώ.
-Πως;!, είπα γεμάτη χαρά ενώ όλη αυτή την ώρα κρατούσα την κοιλιά μου.
-Έχω μέσο.
-Και η καφετέρια;!
-Η αδερφή μου είχε μια φίλη που είναι barrista.
-Αχ καρδιά μου! Είμαι τόσο χαρούμενη!, είπα συνεχίζοντας να κρατάω την κοιλιά μου.
-Μωρό μου σε πονάει το στομάχι σου; Έλα εδώ να σε φτιάξω, μου είπς με πήρε αγκαλιά και χάιδευε ρυθμικά και απάλά την κοιλιά μου ενώ μου έδινε γλυκά φιλιά. Εσύ τι ήθελες να μου πεις και έδειχνες τόσο αγχωμένη;, συνέχισε και απομακρύνθηκα από κοντά του.
-Δεν ξέρω πως θα αντιδράσεις. Μετά από αυτό ίσως καθοριστεί η συνέχεια της σχέσης μας.
-Το ξέρεις ότι ό,τι κι αν κάνεις θα είμαι δίπλα σου να το περάσουμε μαζί.
-Πέτρο, είμαι έγκυος.

Το είπα τόσο αποφασιστικά. Τόσο ενεξέλεγχτα. Σαν κάτι από μέσα μου να ήθελε να βγάλει αυτό το βάρος.

-Δηλαδή θα γίνω μπαμπάς;
-Να Πέτρο. Θα γίνεις. Και θέλω να ξέρεις πώς ό,τι κι αν κάνεις, το θέλεις δεν το θέλεις το παίδί, θες δεν θες να είμαστε μαζί θα το κρατ..., δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω και ήδη τα πρεισμένα χείλια του ενώθηκαν με τα δικά μου.
-Για κανέναν απολύτως λόγο. Στο είπα και πριν. Σε όλα θα είμαστε μαζί. Θα αφήσουμε να περάσει λίγο διάστημα και μετά θα το  ανακοινώσουμε.
-Σου έχω πει πόσο πολύ σε αγαπώ;
-Σσσς, μου είπε με πήρε αγκαλιά και καθίσαμε στον καναπέ.

Είναι τόσο ώραιο να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπάνε. Είναξ κάτι που σπανίζει στις μέρες μας. Στο άκουσμα του ερχομού ενός παιδιού ήταν θετικός. Δεν παραπονέθηκε για τίποτα.

-Και για φαντάσου στο σπίτι που θα έχουμε ένα κοριτσάκι να τρέχει γύρω γύρω στο σπίτι και να το κηνυγάς για να μην κάνει ζημιές.
-Που ξέρεις ότι θα είναι κορίτσι; Αν είναι αγόρι;
-Αν είναι αγόρι, θα το κυνηγάς γύρω γύρω στο σπίτι να μην σπάσει τίποτα με την μπάλα, είπε και αρχίσαμε να γελάμε.
-Ααα δηλαδή εσύ δεν θα το κηνυγάς;, είπα και θύμωσα ναζιάρικα.
-Εγώ θα είμαι εκεί και θα σας καμαρώνω, είπς και με φίλησε.
-Έχεις όνειρα βλέπω..
-Αμέ! Κάτσε να σου πω κι άλλα! Και τα βράδια που θα φοβάται, θα έρχεται και κάθεται ανάμεσά μας στο κρεβάτι και θα του λέμε παραμύθια για να κοιμηθεί. Ζω όμως για την στιγμή που θα πει «Μπαμπά».
-Αμααααν! Καλέ κάτσε να γεννηθεί με το καλό!
-Καλά άσε έμενα να κάνω όνειρα και εσύ πήγαινε να ξεκουραστείς! Άντε δεν θέλω να κουράζεις το παιδί μου!, είπε και κατευθύνθηκα στο δωμάτιο να ξαπλώσω.
-Να μ'αγαπάς Πέτρο.., του είπα ενώ πήγαινα μέσα
-Θα σ'αγαπώ στο υπόσχομαι. Και εγώ κρατάω τις υποσχέσεις μου.

(Εεεε μετα απο αυτο γινεται να μην αγαπησεις τον Πετρο?!)