What Now? (Dramione) (Dutch)

Confusion

Ik had al een tijd niet tegen Draco gepraat en het was slopend. Dus deze nacht besloot ik om weer naar diezelfde plek te gaan. De plek waar ik ook naartoe ging toen ik Ron mistte. Zoals gewoonlijk ging ik weer op de voorkant van de auto zitten. Ik was zo diep in gedachten en in mijn hoofd was het niet rustig. Duizenden vragen bleven er maar rondvliegen. Hoe ging het met Draco? Is hij terug bij Astoria? Waarom konden we niet gewoon met elkaar praten? Waarom waarom waarom. De lastigste vraag voor een mens. Ik snapte nu eindelijk waarom Draco zo boos was, ik had het hem beloofd, dat ik niet te veel had gedronken om het te menen. En ik meende het echt. Wacht.. Ik meende het echt.. Hermione Granger en Draco Malfoy, maar hoe zou dat ooit kunnen werken. Waren we niet vijanden voor een reden? Of misschien is dat gewoon het verleden en moeten we het achter ons laten, ik wou dat ik dat kon. Ik pakte mijn mp3, ja ze bestaan nog en zijn heel handig naar mijn mening, ik deed mijn oortjes in en ging liggen om naar de sterrenhemel te kijken. Het was zeker weten een heldere nacht, het was prachtig. Deze plaats maakte mijn brein daadwerkelijk leger, gelukkig maar anders zou ik nog een probleem er bij hebben, ik zou waarschijnlijk exploderen.
Door mijn gedachten en de muziek en gewoon de hele sfeer en sterrenhemel was ik kalm, ik kon het niet helpen dat ik in slaap viel.

Het is denk ik ongeveer drie uur en ik werd nu pas wakker. Shit. Ook al was het zomer het voelde alsof het min tien was, wat het lang niet was maar dat is mijn eigen schuld eigenlijk, wie is er nou ook zo stom om in een hemd en shorts buiten te gaan liggen 's nachts. Ik dus. Ik rilde. Wacht, de muziek was gestopt. De hele playlist was afgeluisterd, wauw.
Opeens hoorde ik het geluid van een auto. Alweer, shit. Gewoon weer gaan liggen hij rijdt vast gewoon weer voorbij is wat ik mezelf probeerde wijs te maken. Toch gehoorzaamde ik mijn geweten en ik ging weer liggen, waarom dacht ik dat het een goed idee was om geen jas mee te nemen. Het geluid stopte en ik hoorde een autodeur. Hoe kon in Merlijns baard iemand van deze plek weten. Hij. Eén persoon. Hij wist van deze plek. Maar dat kan niet? Toch? Of wel? Ik herinnerde me een gesprek, ik keek om en ik keek recht in zíjn ogen..