What Now? (Dramione) (Dutch)

Flashback

"Dus je bent terug.." Zeg ik zachtjes tegen hem.
"Ik dacht dat Harry je dat had verteld." Zei hij terug. En zo begon het gesprek.
"Klopt maar.. Ik ben gewoon druk geweest."
"Oh, waarmee? Werk enzo?"
"Ehh.. Ja." Ik hoopte dat hij niet zag dat ik van zijn vraag schrok. Ik kan niet liegen, ik was het vergeten door Draco.
"Hoe gaat het met je?" Vraagt hij en hij glimlacht naar me.
"Het gaat wel prima, en met jou?"
"Ook."
"Wat doe je hier eigenlijk?" Vraag ik want dat is de vraag die de hele tijd al door mijn hoofd ging vanaf dat dit gesprek begon.
"Ik denk hetzelfde als jij, om na te denken." Zegt hij dan. En ik besluit om iets heel erg risicovols te doen. Ik gebaar naar hem dat hij naast me moet komen zitten, wat hij dan ook doet. "Koud?" Vraagt hij. "Een beetje." En hij geeft me zijn te grote blazer, net als vroeger. Ik zucht. "Ik heb je gemist Ron." Zeg ik en ik kijk naar zijn gezicht en analyseer alle emoties die het laat zien. Blij, verdrietig, verbaasd, in de war. Precies wat ik ook voel. Hij legt zijn hoofd tegen die van mij aan. "Ik jou ook." Hij zegt het heel zachtjes.
Ron is terug, ik kan het niet geloven.
We zitten een lange tijd naast elkaar voor ons uit te staren, zonder ook maar een woord te zeggen. Totdat hij de stilte verbreekt. "Hermione?" Ik weet niet waarom maar miljoenen vlinders vliegen wild door mijn buik en proberen te ontsnappen op het moment dat hij mijn naam zei. "Hmm?" "Ik denk dat ik je meer gemist heb dan dat je denkt." Ik kijk diep in zijn ogen. Ik kan het niet helpen, ik druk mijn lippen zachtjes tegen die van hem aan. Hij kust me terug. In mijn hoofd gaan duizenden gedachtes rond maar ze gaan te snel om te begrijpen. Mijn hele brein zit vol met een wirwar van woorden en beelden. Mijn maag zit vol met een heel leger van miljoenen vlinders. Onze lichamen voelen als één. Ik werd teruggebracht naar vroeger. De gevoelens waren meteen terug toen ik hem zag.
Het was een zonnige zomermiddag en Ron en ik liepen samen hand in hand langs het strand. We hadden net met de hele familie Weasley en Harry gezellig gegeten bij Bill. Nu liepen Ron en ik hier, de zon ging langzaam onder en we stopten en gingen in het zand zitten, dit was zo cliché en zo perfect. We waren helemaal alleen daar, niemand kon ons hier zien. Ron draaide zich naar me toe en keek me aan. "Ik heb een idee." Zei hij met een ondeugende lach op zijn gezicht. Ik gaf hem een argwanende blik. Hij lachte. "Laten we gaan zwemmen." Hij vond het zeker weten een goed idee. Dat was duidelijk op zijn gezicht te zien. "Jammer, ik heb geen bikini enzo aan." Grinnikte ik. "Dat is ook niet nodig lieverd." Hij keek me weer met zo'n blik aan. "Ehh, oké dan." Zei ik toch wel aarzelend want ik wist nog steeds niet wat het plan nou was. Hij trok zijn shirt uit, hij trok zijn schoenen uit, hij trok zijn sokken uit, hij trok zijn broek uit. Maar daar stopte hij niet. Hij trok zijn onderbroek uit en rende het water in. "Nu jij!" Riep hij naar me. "Ron, wat, ik eh.." Ik twijfelde. "Doe het! Kom op lieverd!" Riep hij lachend naar me. Ik kon mezelf niet geloven. Ik trok mijn slippers uit, ik trok mijn shorts en shirt uit en ook ik stopte niet. Mijn ondergoed liet ik ook naar beneden zakken. Ik stond er voor twee seconden, slaakte een gilletje en rende naar Ron. "Het water is zo koud." Ze ik toen ik bij hem aankwam. Zonder er op te reageren nam hij me in zijn armen en hij kuste me. Hij stopte even. "Ik hou van je" flapte hij er uit. "Ik ook van jou" Wat eerst een rustige kus was werd heftiger. We gingen op in het moment. 2 naakte lichamen, 2 verliefde mensen, de rest mag je zelf in vullen. Er valt denk ik wel te raden wat er gebeurde.
Een tijd later kwamen we weer aan bij Bill en iedereen was gezellig in gesprek. Charlie, mevrouw Weasley en Fleur waren in gesprek. Harry's hand lag op Ginny's knie en zij waren ook in gesprek. Meneer Weasley, Bill, Percy en George speelden een spel wat leek op een soort magische poker. Ik heb geen idee. "Zo, zijn jullie eindelijk terug?" Zei George plagend. Ron en ik keken elkaar aan en hij glimlachte naar me. Ginny keek geïrriteerd naar George. Ik lachte bij het zien van haar blik, ik wist precies wat ze dacht. We gingen gezellig tussen de familie zitten en kletsten met iedereen mee. Het was echt de perfecte avond.
De flashback deed me hetzelfde voelen als toen. Het was perfect.