What Now? (Dramione) (Dutch)

Stars

2am.. Het is 2 uur in de ochtend zag ik op de klok. Ik voelde me niet al te blij en ik had al helemaal geen zin om te gaan slapen, dus ik pakte mijn autosleutels liep naar mijn auto en reed weg. Na ongeveer een kwartier rijden kwam ik aan op een hoger punt van London, een plekje waar hopelijk en waarschijnlijk niemand van af wist. Alleen Ron.. Ik legde mijn jas op de voorkant van mijn auto en ging er op zitten. Ik zuchtte eens diep en sloot mijn ogen. Toen ik mijn ogen weer opende keek ik naar de maan. Het was een volle maan. Het was een heldere nacht, sterren waren duidelijk te zien en er was amper een wolkje. Ik bibberde een beetje door een zucht koude herfstwind die langs mijn huid waaide. Het voelde een soort van fijn. Buiten werd het kouder en de blaadjes vallen van de bomen wat een prachtig uitzicht door het licht van lantaarnpaaltjes over het pad waar ik op was komen aanrijden. Ik ademde de frisse lucht in en glimlachte. Ik kwam weer tot rust.
Ik keek nog een keer naar het mooie plaatje voor me, naar het water wat rustig golfde verderop, naar de trein die voorbij kwam ergens in de verte en naar de lichten van huizen en gebouwen van mensen die tot laat moeten werken of nog niet slapen. Het was intussen al 3 uur.
Ik sloot nog voor een laatste keer mijn ogen en zag alle momenten weer voor me die ik hier heb beleefd samen met Ron. We waren echt gelukkig.. Weet je? Voor mij had het gewerkt, die lange afstand. Er zijn genoeg uilen.. En dan had ik weer iets om naar uit te kijken. Dan zouden we samenwonen, misschien wel verloofd zijn of zoiets, tenminste als Ron dat had gewild. Ik bloosde en glimlachte opnieuw. Ik keek op naar de sterrenhemel en tot verbazing zag ik een vallende ster, hoe cliché? Ik lachte en wenste dat alles weer bij het oude kwam.