What Now? (Dramione) (Dutch)

Let's go all the way

"Dus.. Ron en ik zijn weer samen." Harry kijkt me aan. Waarom zegt hij niks terug? "Ehh, en? Niks? Ga je nog iets zeggen of niet?" Nog steeds kijkt hij me alleen aan. Ik loop met hem naar werk, dat hadden we besloten zodat we bij konden praten. Ron is in mijn huis, daar blijft hij totdat hij weer terug moet naar Roemenië. "Vindt je dit wel een goed idee Hermione?" vraagt Harry en hij kijkt me een beetje ongemakkelijk aan, althans dat denk ik aangezien het op dit moment lastig is om zijn gezicht te lezen. "Wat bedoel je? Het gaat goed tussen ons." het was niet het antwoord waar ik op gehoopt had, ik had verwacht dat hij blij zou zijn. "Ik ga je iets vertellen maar je moet me zweren dat je het niet aan Ron verteld, oké?" dit is vreemd. "Oké Harry, ik zweer het." verwarring verspreidde zich door me heen, ik was nieuwsgierig. "Ik weet wat Ron je heeft aangedaan, ik weet de echte reden waarom je het hebt geëindigd." Een schok gaat door me heen van top tot teen en ik sta abrupt stil. Hij weet het. Hoe kon Ron hem dat vertellen, had hij dan geen schaamte? "Moeten we het hier over hebben, we zijn nu gelukkig samen, dat is bijna een jaar geleden dingen zijn nu anders." Ik weet niet of ik Harry probeer te overtuigen of mezelf. "Hermione heeft hij ooit om vergeving gevraagd bij je?" "Nee maar, zoals ik zal zei, het is gebeurd en er is niemand die er nog iets aan kan doen." Oké ik probeerde misschien inderdaad het meer mezelf te laten doen geloven. Was het nu wel anders? "Zeg nu eerlijk, wat zou er anders zijn. Ron is voor één dag terug en jullie zijn al weer samen. Vind j het niet te snel gaan?" Misschien had hij gelijk. "Kijk, Ron is ook mijn beste vriend maar wat hij heeft gedaan vind ik ook niet kunnen en het feit dat hij nog geeneens sorry heeft gezegd keur ik zeker weten af, weet waar je weer aan begint." Ik moest maar eens met Ron praten na werk, Harry had gelijk, het gaat veel te snel en voor je het weet gebeurd er weer hetzelfde als de vorige keer. We liepen verder en kwamen aan bij de liften, Harry stapte uit en ik ging verder en kwam in mijn kantoor aan.

Ik was zo druk bezig met papierwerk verwerken en invullen dat ik de deur niet had gehoord. De persoon die daar stond kuchte een beetje en ik keek op. "Hey Hermione." Dit gebeurde niet, nee ik kon niet accepteren dat dit aan het gebeuren was. Draco stond daar, waarom dacht hij dat het oké was om hier naartoe te komen. Toen ik nog eens nadacht besefte ik dat hij ook gewoon iets voor werk nodig zou kunnen hebben dus ik besloot net op tijd om niets te zeggen en me te beheersen. "Ik hoopte dat je even tijd had om te praten misschien?" zei hij en ik hield het bijna niet meer. "Waarover als ik vragen mag?" Beheers je, kom op beheers je Hermione. "Ons." Het was maar één woord mar het stak. Ik zag constant het plaatje van Astoria en hem als ik aan 'ons' dacht. "Oké vertel, wat wil je kwijt Draco." Ik kon het iets aardiger gezegd hebben maar daar had ik op het moment niks aan. "Hoe zit het nu? We hebben niks afgesloten en ik denk dat we beiden met hartstikke veel onbeantwoorde vragen zitten, toch?" Hij tilde zijn hoofd een beetje schuin en keek me recht in mijn ogen aan. Hij wilde bevestiging maar vond ik hetzelfde? "Ehh, Draco ik weet niet hoor.." begon ik mijn zin voordat hij me onderbrak. "Laten we ergens gaan eten vanavond of een andere keer deze week." "Sorry Draco, ik weet niet hoor.. En Astoria zou het oké vinden?" "Ik denk het niet, maar dat maakt me niks uit aangezien we niet echt hebben gepraat sinds de laatste keer dat je mijn kantoor in was gelopen." Hij zei het met boosheid in zijn stem. Ik probeerde niet te denken aan het feit dat mijn gezicht knalrood was. "Ik dacht dat je me niet had gezien, sorry." "Het is goed." zijn stem was al heel wat kalmer. "Dus, wat zeg je er van?" Een groot deel van mij wilde dolgraag meegaan met hem en dit allemaal uitpraten en verdergaan met waar we gebleven waren, maar het andere deel dacht aan Ron en hoe Ron en ik dingen zouden kunnen laten werken. De veilige optie was Ron, Ron en ik hadden een goede relatie tot.. ehh.. Het 'incident' en als we dat hadden opgelost waren we weer een perfect koppel. Maar Draco.. Draco was een risico omdat het meteen al mis ging. Verstand of gevoel? Soms in het leven moet je keuzes maken. Die keuzes zijn niet altijd even makkelijk, soms zelfs zo moeilijk dat je je geen raad meer weet. Dan probeer je een uitweg te vinden en het weg te stoppen, je laat iemand anders de keuze maken, of je weigert om het te doen. Meestal vergeet je waar je hart ligt en neemt je brein het over. Wat als.. Ja maar..  Dat zijn de typische vragen die men dan stelt. En net zoals velen deed ik dat ook. Ron was de veilige optie en de slimste zet. Met Ron denk ik dat zal trouwen en kinderen krijgen et cetera. En Draco, met Draco wist ik niet wat zou gaan komen. "Sorry, Draco, Ron en ik zijn weer samen.."