Cadı Akademisi ☾ Yeniden Doğuş

☾17

Gece, havanın aksine soğuk geçmişti.Esen rüzgar, tokat gibi çarpıyordu suratıma yüzümde birkaç çizik açmıştı.Üstünde olduğumuz hayvanın eğerine tutunarak aşağıya baktım.Şehrin ışıkları sanki bir puzzle parçaları gibi ayrık ayrık duruyorlardı.Birleştirdiğinizde en sevdiğiniz çizgi film kahramanın otuz iki diş gülen puzzlesı gibi.

Saat kaç olmuştu ? Yirmi dört saat geçmiş miydi ? Yada yirmi dört gün ? Zamandan kesinlikle soyutlaşmıştım.

Aiden, Monica'yla dövüşürken kolunu yaralamıştı.Sol kolunun küçük bir bölümünde ki et kalkmıştı.Acısını bastırmak için Annie büyü yapıyordu fakat vampir dişlerinin özünde ki zehir çoktan orayı etkilemişti ve büyü tesirini gösteremiyordu.Kolunun eti kalkmış kısmından başlayarak "Vampir Çürüğü." yayılıyordu.Bunun Vampir Çürüğü olarak anıldığını eskiden hatırlıyordum.Babamın korumalarından birisi anlatmıştı, vampir ısırdığı vampir olmayan canlının kanına dişinden aşıladığı siyahımsı, katran kıvamında zehrini şah damarına yol alacak şekilde akıtırdı eğer bu zehir vücuttan atılmazsa çürük yayılacaktı ve kurbanı öldüğünde duracaktı.Bir yol daha vardı fakat ölmekten daha kötüydü.

"Bunun bir çözümü yok mu ?"

Kafamı Jamie'ye çevirdim.Aiden'in başını dizlerinin üstüne almıştı ve Aiden terledikçe Jamie kendi bluzunden yırttığı parçayla terleri siliyordu.Derin bir nefes aldım, Jamie'den önce kendimi hazırlıyordum bu sorunun cevabına çünkü buradaki herkesi iyi kötü tüm anılara rağmen seviyordum, onlar için tahmin edemedikleri kadar endişeleniyordum.

"Var."

Yalnızca birkaç dakika önce üşüyen bedenim soğuk esen rüzgara rağmen yanıyordu, ensemde ve boynumda ter damlaların oluştuğunu hissedebiliyordum.Bu ter damlaları gerginliğin, üzüntünün, cesaretsizliğin ve hayal kırıklığınındı.Gergindim çünkü gelecekte bizi ne bekliyordu en ufak bir fikrim yoktu.Geleceği geçtim şuan bizi ne bekliyordu ? Aiden'e ne olacaktı ? Peki sonrası ? Yine bir ihanet miydi bizi bekleyen ? Yoksa en sonunda biraz olsun huzur mu ? Bu kadar olumsuzluk arasında üzülmemenin bir yolu yoktu.Aptal bir cadı kanıyla yazılmış kitap yüzünden bir sürü insanın canını yakmıştım, onları hayatlarından, sevdiklerinden, güvendiklerinden çalmıştım.Onlara umut verecek bir şey bulamıyordum,yoktu.Bir yüce böyle mi olmalı ? Korkak, beceriksiz ve ne yapacağını bilemeyen ? Dost bildiği birisi tarafından en güvendiği zaman sırtından bıçaklanan birisi, kime güvenmesi gerektiğini bilemeyen bir yüce meclisini nasıl koruyabilirdi ? Buna artık devam etmeyeceğim.

"Lütfen, çözümü söyle." Jamie'nin yanakları ağlamaktan kızarmış, gözlerinin altı sanki yüz yaşında ki bir kadının gözleri gibi çökmüş ve morarmıştı.Sadece bir saatte olmuştu bunlar.Sanki hepimiz yüz yaş yaşlanmıştık.

"Kolunu kesmek, ancak o çürüğün yayılmasını öyle önleyebiliriz yoksa, ölecek."

Cümlemi bitirdiğimde hiçbirinin yüzünü görmemek için gözlerimi sımsıkı kapadım fakat gözlerimde biriken yaşları tutmamı engellemişti.Yaşlar yanaklarımdan akıp giderken bıraktığı izler yüzümü yaktıkça yakıyordu.

Gözlerimi açtıktan sonra yüzüne çöken umutsuzluğa rağmen Aiden'a gülümseyen Jamie'ye odaklandım.O, bütün bunlara rağmen Aiden'a gülümseyebiliyordu en azından onun ölümden kurtulabilecek olması umuduna tutunuyordu .Benim gibi bir kenara pusup sızlanmıyordu.Cesaretini kaybetmemişti.Aiden'a küçük bir öpücük verdi ve çenesini tuttu.

Sesine yansıyan hıçkırıklara rağmen kıkırdadı ve Aiden'a "Yaşayacaksın sevgilim." diyerek küçük bir öpücük verdi.

---

Üstüne bindiğimiz değişik binek, uçmaktan yorulmuştu.Onu yönetmeyi bilmediğimizden kendi hayvan aklıyla dinlenmek için sarp kayaların ve bolca çam ağaçlarının, kuru çalıların bulunduğu bir tepeye indi.Sanırım geldiğimiz yerde herhangi bir canlı yaşamıyordu zaten bu kadar sivri bir yerde ancak ruhların yaşaması mümkündü.İnsanlara ait herhangi bir iz bulunmuyordu.Bineğin üstünden inip tepeye nazaran uyuyabileceğimiz düz bir yere geçtik.Aiden'in inecek hâli olmadığı için onu bineğin üstünde Jamie'le bırakmıştık.Jamie Aiden'ın beline sıkıca sarılmış sesini çıkarmadan ve Aiden'a belli etmeden ağlamaya devam ediyordu.