I fell in love with Mr. Styles.

1

Ik open mijn ogen, het is 7 uur 's morgens. Ik moet me klaarmaken om naar school te gaan. Ik wil niet opstaan, argh ik haat school. Elke dag dezelfde shit doen. Ik stap uit m'n bed en trek een badjas aan, wanneer ik een lekker lange douche heb genomen ga ik aan de keukentafel zitten. Hij is simpel zwart, net als de rest van ons huis, het is een groot huis maar toch gezellig. Alle meubels en muren zijn zwart of wit. Mijn broer Louis komt naar beneden, we zijn een tweeling maar trekken totaal niet op elkaar. Niet qua uiterlijk en ook niet qua gedrag en karakter. Louis is een saaie studiebol en ik trek me niets aan van school. Ook heeft hij veel goede vrienden, waar hij op kan rekenen, hij is sociaal en houdt van de natuur. Ik ben een populair 17 jarig meisje met bruine lokken, een muziektaste voor rock en zwart is mijn lievelingskleur. Toch zie ik er meisjesachtig uit. Ik heb felblauwe ogen net als Louis en het gevoel voor droge humor mee. School kan mij eigenlijk niet veel boeien. " Heb je geleerd voor onze fysica toets?", vraagt Louis bezorgd. Ik schiet in de slappe lach "wat denk je nu zelf broer."

Ik pak mijn pak sigaretten en loop de deur uit, wanneer ik aan de halte kom, steek ik een peuk aan. Het maakt mij rustig. De bus passeert. Shit. Dat wordt opnieuw nablijven, en dat nog op een vrijdag, ik besluit verder te voet naar school te gaan. Een half uur later kom ik aan op school. Ik wandel de klas binnen, de leerkracht is razend: "zo Vanessa, weer eens te laat?" Ik kijk hem aan zonder emotie en zeg: "Jup dat zie je toch?" Er vormt een grijns op mijn gezicht. "Dat wordt nablijven Vanessa," zegt hij op een irriterende toon. Ik ga gaan zitten en zeg nog sissend: "Boeit me niet." De leerkracht negeert mijn commentaar en gaat verder lesgeven. Ik ga naast James zitten, hij is mijn vriendje. Niet dat hij perfect is maar het is voor onze reputatie op pijl te houden. "Kom je vanavond nog langs?" knipoogt hij. "Ja tuurlijk, moet wel nablijven joh" Ik staar de rest van de les die nog over schiet naar mijn boek. Ik snap hier niks van, agh ja ik ga wel gaan werken in de McDonalds. Kan ik lekker genieten van de hamburgers. De bel gaat en ik wandel naar mijn kluisje waar mijn kliekje altijd te vinden is. "He Vanessa, heb je nog een peuk?" ik gooi een sigaret naar Tom zijn hoofd en neem zelf ook een trek. Ik rook nu al 3 jaar, mijn vader verliet mij en mijn moeder werkt constant om ons toch een goed leven te geven. Ik ging in die tijd om met dit kliekje en kreeg "slechte invloeden." Maar het kan me niet meer schelen, ik ben een vrije vrouw.

De volgende les is Engels, ik ga gaan zitten naast James, we zitten achteraan en zoenen af en toe wat. Niemand die er toch op let, maar wanneer zijn hand naar mijn rok gaat, hou ik hem tegen. Hij jammert een beetje maar geeft uiteindelijk toch op.

Nog 1 lesuur en ik heb vrij. Ik beslis om vanmiddag niet naar school te gaan. Ik ga langs bij Lola in het ziekenhuis. Ze is mijn beste vriendin, ze had een ongeval een half jaar geleden en is  nog steeds in herstel. Ik pruts wat aan mijn balpen en sta op wanneer het lesuur gedaan is. Ik neem mijn tas en ga nog langs in een bloemenwinkel voor Lola, ze houdt van witte rozen. Ik neem de bus naar het ziekenhuis, kamer 206. Ik krijg stress, Lola is de enige persoon waar ik echt veel om geef. Natuurlijk geef ik ook om Louis maar dat is anders. Lola kent mij zoals niemand mij kent en accepteert me ook zo. Ik open de deur en daar ligt ze vredig te slapen. Haar blonde haren liggen in de war en glanzen niet meer zoals ze dat vroeger deden. Haar egale huid is nu bedekt met littekens, voor haar ene oog hangt een ooglapje en er loopt een buisje uit haar neus. Toch ziet ze er beter uit dan voordien. Ik ga aan de zijkant van haar bed zitten en neem haar koude hand vast. "Ik hoop dat je vlug betert, ik mis je." Ik wacht hoopvol op een antwoord, maar ze is in een diepe slaap. Dit gebeurd vaak, maar toch blijf ik komen. Ik ga in de zetel zitten en val in slaap.