I fell in love with Mr. Styles.

8

Hij slaat mijn boek met een harde knal toe, staat op en loopt naar de keuken. Hij opent de deur van de frigo en kijkt alsof hij hier al jaren woont." Je bent ook niet een beetje beschaamd of beleefd he?" " Nope ik ben er trots op ook."

Hij neemt uiteindelijk een flesje water uit de koelkast en neemt een grote slok. Ik zie zijn adamsappel omhoog gaan en slik zelf even in. Wat heeft deze jongen toch? Hij is zo. Zo mysterieus.Nooit gedacht dat ik dit interessant zou gevonden hebben, ik wil alles weten. Ik wil zijn levens details weten en alles uitdokteren.

"Wat wil je weten?" , zegt Styles plots. " Hoe bedoel je?" Wacht wat? Kan hij gedachten lezen ofzo?
Wacht wat kan hij gedachten lezen ofzo?
"Je gezichtsuitdrukking spreekt boekdelen, ik weet dat je me intressant vindt. Je bestudeerd me al heel de avond.", zegt Styles. " Wat had je dan gedacht? ", hij klinkt ongelooflijk zelfzeker. Ik ben al altijd een zelfzeker meisje geweest, maar wanneer Mr Styles rondom mij is verdwijnt al mijn zelfvertrouwen zoals wanneer ijs smelt als de zon opkomt." Kan je uit mijn huis verdwijnen alstublieft." Zeg ik op een zelfzekere toon, dat probeer ik toch. " Waarom? Ben je mij beu geworden?" Hij knipoogt en er verschijnt een kleine sarcastische glimlach op zijn lippen.

Hij komt dichterbij, te dichtbij naar mijn zin. Hij loopt recht langs mij maar toch zo dicht dat ik een tikje tegen mijn arm kreeg. De geur van parfum en mannendeo dringt binnen in mijn reukzin. Ik kan nog net geen zuchtje onderdrukken. Hij opent de deur, en wandelt naar buiten. " Tot morgen." Hij knipoogt en loopt door. Tot morgen? Wat bedoelt hij daarmee? Fijn morgen is het woensdag. Een schooldag met andere woorden.