I fell in love with Mr. Styles.

7

Ik voel mijn woede opborrelen als een soep die op een te hoog vuur staat. Ik snak hem toe: " Heb je eigenlijk niets beter te doen dan heel de tijd commentaar te geven?!"Even dacht ik dat ik hem gewenst had, maar nee. Als ik nog maar de deur open gemaakt heb, snelt hij naar binnen. Mij aan de kant duwend. Mijn mam is niet thuis, mooi. Dat is geruststellend.

Ik zie dat Styles het zich al gemakkelijk maakt en ik ga naast hem zitten in de zetel. Hij neemt mijn boek Engels en begint erin te bladeren. "Niet moeilijk dat je punten reteslecht zijn Vanessa, er is niets ingevuld." Ik kijk hem bedenkend aan. Hij neemt een pen en doet zijn bril op. Die staat hem wel nog sexy. Wait wat zeg ik nou?Hij neemt het dopsel van de pen in zijn mond en begint notities te maken, geen aandacht meer bestedend aan mij.

Na een tiental minuten heeft hij een tal van pagina's ingevuld. Terwijl ik hem gewoon bestudeerd heb. Hij heeft bruin, krullend haar. Felgroene kijker, een scherpe kaaklijn en zijn gespierde armen zie ik door zijn zwarte shirt. Ik kan wel uren hem bekijken en elk detail in me opnemen. De fijne haartjes die teruggroeien op zijn gezicht. De stoere blik die zo geconcentreerd neerkijkt. Waar zou hij aan denken? Waarschijnlijk aan de past simple. " Hoe vorm je de past simple? Ik zie dat je goed oplet, of toch op mij."

Ik stotter, ik stotter nooit: " Euhm ik snap het niet. " " Je zult wel beter moeten opletten in de klas hoor, ik bedoel op de les zelf. Niet zitten kwijlen op mijn good looking looks."Nog voor hij zijn zin eindigt, draai ik met mijn ogen.