JUST FANGIRL | Park Jimin

『5.Bölüm』

Soomin'in Ağzından

Umarım hala yaşıyorumdur çünkü bana pek öyle gelmiyor. Sanırım onun sesini duyduğumdan beri yaşamayı bıraktım. Son 24 saattir ne yapıyorum biliyorum musunuz? Bir tavanı izliyorum. Kirlilikten renk değiştirmiş ve sıvası akmış bir tavanı. O gri renkteki tavanda o anı milyon defa canlandırarak tekrar tekrar yaşadım.

Seni kandırdım Park Jimin. Seni tanımıyormuş gibi yaparak yalan söyledim. Özür dilerim, başka çarem yoktu...

Onu görmeyi istiyordum ve bunu başardım, onunla konuşmayı istiyordum bunuda başardım. Fakat bir sorun var! Şu an onu görmeyi, görmeden öncekinden daha fazla istiyorum. Gözlerine bakmanın nasıl bir his olduğunu ögrendikten sonra bağımlısı oldum sanırım. Gözümü kapattığım anda onun gözlerinin içini görmemin, parmaklarımda ona dokunuşumu hissetmemin başka bir açıklaması olamaz.

"Sevgili Park Jimin, seni seviyordum fakat şu an sana aşığım. Bana ne yaptığını bilmiyorum ama bildiğim bir şey varsa o da bir daha asla eskisi gibi olamayacağım."

♚♚♚

2 gün boyunca kendime gelmeye çalıştım. Sadece bir Fangirl olduğumu, onun için hiçbir şey ifade etmediğimi, beni bir daha görse asla hatırlamayacağımı iyice kafama yerleştirdim.

"Haddini bir Soomin! Saçma sapan hayallere kapılma, bir daha onu görebilir misin bu bile belli değil!"

Kendime bunu söylememin nedeni bir süredir hayal dünyasında yaşıyor olmam.

"18 yaşında şizofren bir kız! Ne güzel ama! Şimdide kendi kendime konuşuyorum çok güzel!"

Kasabama dönme vaktim gelmişti, ailemin pek umurunda olmasam da suyunu çeken param eve dönmem gerektiğinin habercisiydi. Sadece 10 gündür kaldığım bu küçük otel odasını o kadar benimsedim ki, ondan ayrılıyor olmak kötü hissettiriyordu.

Öte yandan yaşadığım son 10 gün, bugüne kadar ki hayatımın en güzel günleriydi.

"Tekrar geleceğim Park Jimin, beni bekle."

Jimin'in Ağzından

2 hafta sonra
2 hafta geçti. Onu görmemin üzerinden tam 2 hafta. Her geçen gün kalbimdeki sızı artarken son birkaç gündür acı hissetmemeye başladım. Vücudum acıya karşı bağışıklılık mı kazandı yoksa onu unutuyor muydum? Umarım 2.sidir. Onu unutmaktan başka çarem yok, hiçbir zaman göremeyeceğim birini nasıl sevebilirim ki?

1 hafta sonra
Onu unuttum.

1 hafta sonra
Unutmamışım, yine aklıma geldi.

2 hafta sonra
Monoton hayatıma ve eski düzenime çoktan geri döndüm. İmza günleri, konserler, festivaller, programlar... O kadar yoruluyorum ki, artık düşünmeye bile vaktim yok. Aslında işime geliyor, düşünmemek. Düşünürsem yine aynı hisse kapılmaktan endişe ediyorum.

❍❍❍
Vote lütfen