Hayatımın en kötü günlerini geçirirken sen beni iyileştirdin Park Jimin. Senin bundan haberin yoktu, beni tanımıyordun ama bilgisayar ekranından gördüğüm gülümsemen her şeyi unutmamı sağlıyordu, tüm kötü anılarımı...
~Az miktar da Vhope içerir~
Birkaç gün önce düşünürken çok mu ileriye gittim dedi kendi kendine. Evlenmiş olsaydı onun yaşında bir çocuğu olabilirdi, peki bu kadar acımasızca davranmak doğru muydu? Sürekli kendisine minnet duymaları gerektiğini hatırlatmasında bir yanlış olduğunu düşünmüyordu. Kesinlikle onun sayesinde ünlülerdi fakat para kazanmasını sağlayan yine onlardı. Yıllar içinde para kazandıkca daha fazlasını istedi. Hırsları ve kendi istekleri doğrultusunda yön verdi gençlere. Şimdi içlerinde biri çıkıp masumca bir istek dile getirdiğinde bu kadar acımasız olamam dedi.
"O kadar kötü biri değilim." Jimin karşısındaki adamın ne demek istediğini anlamaya çalışırken ağzındaki baklayı biran önce çıkarmasını istiyordu.
"Sakın beni ve üyeleri hayal kırıklığına uğratacak bir şey yapma. Sana her zaman güvendim bundan sonrada güveneceğim" Jimin süt dökmüş kedi misali kafasını hafifçe sağa yatırdığında bir süre önce kavga ettiği adam o değilmişçesine mülayim bir tavırla konuştu:
"Merak etmeyin başkanım" kendinden emince cevap verdi, direk olarak dile getirmese de ne demek istediğini anlamıştı ancak ondan da duyarak onaylatmak istedi.
"İzin veriyor musunuz?"
"İzin vermesem bırakacak mıydın?" İçinden kesinlikle hayır dedi fakat ayıp olacağını düşündüğü için dışından dile getiremedi, sadece hafifçe gülümsedi.
Günümüz
"Seni bırakacağımı mı düşündün?" Soomin çocuk misali omuz silktiğinde Jimin gülümsemesine engel olamadı.
"Ben havalı cümleler bilmem. Romantik falan da değilim. Sadece şunu söyleyebilirim..."
Bazen tek bir cümle onlarca cümleden daha iyi özetler her şeyi, bu da o cümlelerden biriydi; "Seni seviyorum."
Soomin bu cümleyi ilk kez duymuyordu ancak her seferinde ilk kez duyuyormuş gibi kalbinin yerinden çıkacakmış gibi atmasına engel olamıyordu. 1 yıl öncesine kadar sadece bilgisayar ekranından gördüğü birinin şu an karşısında ilanı aşk ediyor oluşu yaşadıklarının gerçek olup olmadığını sorgulamasına neden oluyordu. Gerçek miydi yoksa eskiden kurduğu paronayakca hayallerden biri mi?
Yan yana oturdukları yatakta Soomin'e doğru biraz daha yaklaştı "Şirkette ki söylediklerin..." Aklındaki cümleleri toparlamak adına bir süre duraksadı. Soomin'e doğru dönüp suratını elleri arasına aldı. Şaşkınlıktan birkaç kat büyümüş gözlere bakarken konuştu:
"Senin gözlerin..." daha önce böyle cümleler söylemediği için utanmasına engel olamadı, neden bu kadar heyecanlanmıştı? "Onlar çok güzel." cümlesini bitirdiğin de parmaklarını Soomin'in göz kapaklarında gezdirdi, Soomin ise gözlerinin kapanmasına izin verdi.
"Ve cildin... Sana dokunmanın verdiği his çok güzel." Bu sefer ellerini yanaklarında gezdirdi hafifçe. Gözleri kapalı olan Soomin sadece onun dokunuşuna odaklandı.
"Yinede... benim cildim daha güzel" Soomin gözlerini bir an da açtı. Bu ne demek oluyordu şimdi? Jimin Soomin'in kızdığını fark edince toparlamaya çalıştı.
"Ama ben idolum, tabii ki benim cildim daha güzel olacak"
"Cidden romantik olamıyorsun."
♚♚♚
Soomin'in Ağzından
Son 10 yıldır olduğu gibi rahatsız edici alarm sesiyle uyanmayı bekliyordum, sabahın bu saatinde uyanmamı gerektirecek sisteme söylenerek... Ancak bu seferki diğerlerinden farklıydı, huzur verici.
Kulaklarıma dolan ince sesle gözlerimi açtım. Karşımda saçları birbirine karışmış, uykulu gözleriyle bana bakan bir Jimin buldum. Bu sahne cennetten gelmiş olmalıydı. Henüz dünyada yaşarken Tanrı benim için cennetin fragmanını gösteriyordu. İçimden konuştum "Bu sahnenin devamını yaşayabilmek için çok iyi bir insan olacağım Tanrım."
Biraz sonra istemeyerekte olsa gözlerimi kapattım ve gerçek dünyaya dönmeyi beklemeye başladım, bu sırada kendi kendime mırıldandım:
"7 saniyelik rüyada bile seni görmek o kadar güzel ki." bu cümleme bir cevap gelmesini beklemiyordum, kesinlikle beklemiyordum!
