Soomin'in Ağzından
Nasıl onu dışarıda gördüğümü başkalarına söyleyeceğimi düşünür?
Beni hatırlamış olmasına sevinmeli miyim yoksa onu ispiyonlayacağımı düşündüğü için üzülmeli mi? Gözlerini nasıl da fal taşı gibi açmış bana bakıyordu. Onu korkutmuş olmalıyım.
Kim bilir neden çıkmıştın dışarı, ne derdin vardı? O dalgın bakışlarının altında neler yatıyordu benim bilmediğim?
Kendini bir de benim gözümden görseydin Park Jimin, seni görünce dakikada binlerce kere atan kalbimi görseydin, işte o zaman sana zarar verecek bir şey yapmayacağımı anlardın.
♚♚♚
"Sen kendini ne sanıyorsun? Sadece basit bir fansın, kendini bir şey sanmayı bırak!"
Bu konuşan iç sesim. Onu susturamıyorum. Konuşmaya devam ediyor:
"İnsanların evini gözetlemek suç biliyorsun değil mi?"
Sadece kendimin duyabileceği bir ses tonuyla mırıldandım:
"Gözetlemiyorum, sadece burada bekliyorum. Kimseye zararım yok."
Şöyle söylemem gerekirdi; kendim hariç kimseye zararım yok. Psikolojik ve bedenen kendimi yıpratıyorum. Şimdide yağmur yağmaya başladı, ne büyük şans ama! Hemen arkamdaki büyük çınar ağacının altına geçtim, burada daha az ıslanabilirdim.
Şu an neden buradayım? Bildiğim kadarıyla bugün bi programı yok, dışarıya çıkması gerekmiyor. Peki neden burada salak gibi bekliyorum? Sorunun cevabı şu sanırım; ona yakınken kendimi daha mutlu ve huzurlu hissediyorum.
Jimin'in Ağzından
Yağmurlu havalardan nefret ederim, bugün de o günlerden biri. Hava tam eve kapanıp depresyona girmelik. Zaten depresyona girmek için güzel bir sebebim var.
Tae ve benim favori koltuğumuz olan, bazen oturmak için kavga ettiğimiz siyah deri koltuğa oturdum. Onu cazip kılan en önemli özellik camın hemen yanında olması. Kafamı cama dayayıp yağmur damlalarının cama çarpışını, sıcak nefesimle buluşunca buharlaşan camı izledim. Bir süre gözüm pembe montlu birine takıldı. Öylece duruyordu. Ben nedensizce o kıza bakarken hafifçe kafasını yukarı kaldırdı.
İstemsizce bağırdım:"Bu o!"
Ayağa kalkıp dikkatlice baktım. Aptal gülümsememe engel olamıyordum.
Şimdi ne yapmalıyım? Bir kere daha onu kaybedemem.
❍❍❍
ŞİMDİ OKUDUĞUN
JUST FANGIRL | Park Jimin
FanfictionHayatımın en kötü günlerini geçirirken sen beni iyileştirdin Park Jimin. Senin bundan haberin yoktu, beni tanımıyordun ama bilgisayar ekranından gördüğüm gülümsemen her şeyi unutmamı sağlıyordu, tüm kötü anılarımı... ~Az miktar da Vhope içerir~