TATLI İNTİKAM

-19- "Doğum Günü."

Ben geldim canlar :)

Feridun Düzağaç_ Alev Alev

⚀⚀⚀⚀

"Abiiii! Uyandın mı?" sabah'ın yedisinde abimin kapısına alacaklar gibi dayandım. Hunharca bağırmama rağmen uyanmıyor vay arkadaş!

"Kime diyorum ben abi!? Kalksana! Görende kış uykusunda sanacak!" içine ayı kaçtı mübarek bir türlü uyanmadı. Sinirle kapının kulpunu aşağıya indiriyorum ama kapıyı kilitlemiş. Ama bugün benim doğum günüm!

Sinirle kapıya ayağımla tekme attım. Atmaz olaydım ayağım kırıldı lan!

"Ağğğ! Ya abi senin kış uykundan uyandıracağım diye ayağımı kırdım. Kalksana!"

Yüzüme düşen saçlarımı bir hışımla geriye attım ve ellerimi belimin iki yanına koydum. Of! Abi of! Kulağımı kapıya koyup içeriden ses var mı diye dinlerken, kapı hızlıca açıldı. Açılan kapının şiddetiyle dengemi kaybedip içeri yere düştüm. Abimin gür kahkahasıyla düşmemin şiddetiyle gözlerimi açıp abime öfke ile baktım. Olan bana oldu tabii ayı gibi gülersin.

"Senin yüzünden düştüm zaten bir de gülüyorsun abi ya. Kaldır beni."

"Bence böyle daha güzel oldun Bahar. Sen kal orada." hâlâ gülmeye devam ediyor. Sinirden ağlayacağım ama!

"Ne kadar da kibarsın! Aman kaldırma. Kalmadım senin yardımına."

"Gel buraya cadı. Kıyamadım." sen görürsün şimdi.

Kalkmam için elini uzattı. Elini tutup ayağa kalkacağım zaman abimi tüm gücümle yere çektim. Şimdi ise yerde 1.80 uzanan abim oldu. Abim ne olduğunu anlamadan kendisini yerde bulunca afalladı. Ben ise abimin surat ifadesini görür görmez kahkahalarla gülmeye başladım. Canını acıttığını fazla belli etmese de yüzünü buruşturunca canını acıdığını anlamıştım.

"Ee abi? Gülme komşuna gelir başına. Bu da sana ders olsun." gülerek abime göz kırptım.

"Hodri meydan güzelim." sırada göz kırpan abim oldu. Abim yerden kalkıp benim karşıma dikildi.

"Söyle bakalım cadı? Sabah sabah benim odamda ne arıyorsun? Ve bana söylediklerini duydum." abimin söylediklerine gülmekte yetindim.

"Iı şey. Bugün günlerden ne abi?" lütfen hatırla lütfen!

"Ocağın 25'i güzelim. Benim bilmediğim bir şey mi var?" elinin körü var!

"Bilsen şaşardım zaten." diye kendi kendime mırıldandım.

"Birşey mi dedin, Bahar?"

"Yok abi, bir şey demedim." abime üzüldüğümü belli etmemek için güçlükle gülümsedim.

"Benim karnım acıktı kardeşim. Ben duş alana kadar sen yiyecek bir şeyler hazırlar mısın?"

Abimi başımla aşağı yukarı sallayıp onayladım. "Tamam kahvaltı hazır olunca seni çağırırım."

Odadan çıkıp abimle acıkan karnımızı doyurmak için mutfağa gittim. Buz dolabının kapağını açıp kahvaltılıkları masaya çıkardım. Sebzelikteki domates ve salatalıkları dilimleyip onu da masaya yerleştirdim. Çayıda ocağa koyup kaynayana kadar omleti yaptım. Abimin sevdiği sucuklu yumurtayıda yapıp kaynayan çayı demledim.

Simdi ise bir tek şey kaldı abimi sofraya çağırmak. "Abi! Hadi sofra hazır, gel!"

Elindeki havluyla saçlarını kurulayan abim merdivende belirdi. Giydiği kıyafetlerine bir göz attım. Altına siyah eşorfman, üstüne vücudunu saran beyaz kısa kollu. Abim gerçekten de yakışıklıydı.