You're the one thing I got right

Not yet the end

Hanggang ngayon hindi parin maiwasan ni Amber ang pagtataka sa biglaang pag-uwi nila ni Ralph.

Pero hindi na sha nagtanong pa.

Lalo na mukang pribadong bagay yun.

Yung saya na meron sha kanina, napapalitan ng pag-aalala. Nakatingin lang sha sa kawalan.

Nabigla sha ng ...

      “Bessy!”.

      “Nakakagulat ka naman eh!”. Bigla nyang nasabi.

      “S-sorry, ano kasi may ano, may—ah, okay ka na ba? Hindi ka na galit sakin?”.

May halong pag-aalala sa boses ni Bea.

      “H-ha? Hindi naman ako galit sayo. Wait nga! May sasabihin ka ba?”. Naguguluhan si Amber.

      “H-ha? W-wala kaya”.

“Muka mo! Sabihin mo na”.

“Ah bessy, umalis ka ba?”. Naka dress at flat shoes parin kasi si Amber.

“Ha? Oo. Kami ni Ralph. alam mo ba...” At tuluy-tuloy na sa pagkkwento si Amber.

“Teka, ano nga yung sasabihin mo?”. Biglang tanong ni Amber.

“G-ganun ba? Ah..eh.. kain muna tayo! Gutom na ko bessy eh”. Pag-iiba ng usapan ni Bea.

“Pag sinabi mo na”.

      “Alright. Kas--”.

Hindi natuloy ni Bea ang sasabihin nya dahil biglang dating ng mommy ni Amber.

      “Hey girls”.

      “Hi tita, Mom”. Sabay na bati nilang dalawa.

Nagpadeliver sila ng pizza dahil sa request ni Bea.

Habang kumakain sila ... may nagdoor bell.

---

Ralph’s POV

Nabigla si Jessica ng makita ako. Pero mas nabigla ako sa ginawa nya.

Hindi ko inaasahan!

She kissed me.

At biglang bukas naman ng pintuhan.

Sht! Si Bea! D*mn! Sht! Sht! Anong gagawin ko?

Hinabol ko sha, alam ko namang pupunta sha agad kila Amber. Pupuntahan ko sha.

Magpapaliwanag ako. Pero hindi kaya mag mukha akong defensive nun? Tss! Bahala na.

Sinalubong ako ni Ate Mely.

“Prince charming? Teka tatawagin ko lang ha, tuloy ka.”

Maya-maya pa ay lumabas si Amber.

Niyakap ko sha. Ang higpit ng pagkakayakap ko.

*ahemm*

Si tita at si Bea na nakatingin sa amin. Bumitiw ako sa pagkakayakap kay Amber.

“What’s going on?”. Mommy nya.

“Ah tita, good evening po”.

“pssh! Uwi na ako bessy, tita I have to go”.

“Ha? Dito ka na magdinner”. Sabi naman ulit ng mom ni Amber.

“Thanks tita, but--”

“No buts, ikaw din Ralph, marami na kayong hindi nasasabi sakin ha? osha, maiwan ko muna kayo”.

Naiwan kaming tatlo. Ang tahimik. Walang kumikibo ni isa.

---

Amber’s POV

Nabigla ako sa biglang dumating.

Si Ralph. At teka!

Niyakap nya ako? Ang higpit!

Waaaaah!!!! Ano ba tong nararamdaman ko? Nasasakal ba ko sa sobrang higpit o nasasakal sa kilig?

*ahemm* si mommy. Panira si mommy oh! Naman eh.

Tapos si Bea? Parang may iba sa kinikilos nya? May problema ba sha? Bat diko alam?

Naiwan kaming tatlo ngayon. Wala man lang ni isang kumikibo kaya ...

“ArRaaaay!” . sabay hawak sa tuhod ko.

“Bakit bessy?”.

“Why Amber?”.

Sabay pa sila! Tamo. Magsasalita rin pala eh.

“Wala naman. Ang tahimik nyo kasi eh. May problema ba?”.

“Tanungin mo yang akala ko prince charming mo!”. Si Bea.

Ha? Bat galit to kay Ralph? Tumingin ako kay Ralph.

“Bessy, sa kwarto mo muna ko. Mag-usap muna kayo”.

Hindi pa ko sumasang-ayon e umakyat na sha.

“Rap?”.

Walang kibo.

“Raprap?”.

“Amber, pde bang sa ibang lugar tayo mag-usap?”.

Pumayag naman ako. Hindi ko na nga nagawang magpaalam kay mommy eh.

---

Bumaba na si Bea at naisipan na nyang umuwi ng mabasa nya ang text ni Amber.

Palabas na sha ng gate ng akmang may magdodoorbell.

Pagbukas nya ...

      “Oh Mr. Lei! Ginagawa mo dito?”.

      “Dito ka na nakatira? Si Yumi?”.

      “Ewan ko sayo. Wala sha”.

      “Tinatago mo nanaman?”.

      “Papansin ka no? Wala nga, kasama si Ralph”.

Pagkarinig ni Lei ng pangalan ni Ralph e parang nag-init yung ulo nya.

      “Natameme ka? Kulit mo eh!”.

      “Shut up”.

      “Galit-galitan, kala mo naman eepekto sakin yan?”.

Sa inis ni Lei, hinawakan nya sa braso si Bea at sinabing...

      “You don’t know me well”.

 Mangiyak-ngiyak naman si Bea sa sakit ng pagkakahawak ni Lei at sa takot narin.

      “I’m s-sorry. Sorry Bea”. Reflex ata pero niyakap nya si Bea na maluha luha.

Nag insist narin sha na ihatid si Bea, pero dumaan muna sila sa Italian restaurant para kumain.

Medyo naguguluhan si Lei, bakit parang bumigat ang pakiramdam nya ng masaktan nya si Bea.

Inisip nya nalang na AH KASI BABAE. HINDI DAPAT SINASAKTAN.