Don't Play With Fire (Published under Pop Fiction)

Chapter 31

Chapter 31

"Altamirano..."

Hindi ko akalaing pagkatapos ng ilang taon ay muli kaming magkikita. This meeting was a far cry from my expectation.

Akmang lalapit siya sa akin nang marinig ko ang malakas na pagtikhim.

Sa gilid ng isang kulay itim na sasakyan ay nakasandal ang isa pang lalaki. Naghalukipkip siya at nalukot ang noo. Umalis siya sa pagkakahilig sa sasakyan at naglakad palapit sa amin. Sinulyapan ko si Altamirano na nasa aking harapan, ngunit agad ding ibinalik kay Dash nang maramdaman ang paggapang ng kamay niya sa aking baywang.

Ngumiti siya pero halata sa kanyang mga mata ang inis. Hinawakan ko ang kamay niya na nasa aking baywang at marahan itong hinaplos.

"Who is he?" Bulong niya sa akin.

Hindi ako sumagot. Ngumisi ako at muling tiningnan si Altamirano. "It's nice to see you again after... how many years?"

Lumarawan sa kanyang mga labi ang isang ngiti. "Seven." Tipid niyang tugon.

Tumango-tango ako. "You don't forget huh? Surprising!" Mahina akong tumawa at binalingan si Dash.

"Let's go..." Aya niya, halata pa rin sa boses ang inis.

"Alright." Nagpatangay ako sa kanya. Hindi ko na nilingon si Altamirano at tumungo kami sa kotse.

Pinagbuksan ako ni Dash at nang makapasok ay agad siyang umikot.

Kumportable na ako sa aking upo nang mapansin na hindi pa rin umaalis si Altamirano sa kanyang kinatatayuan. Pinihit niya ang katawan at tumingin sa gawi namin.

Kahit madilim ay maaaninag pa rin ang makisig niyang katawan. His stance couldn't hide the confidence he possessed.

Tumikhim si Dash kaya't napabaling ako sa kanya. Tumingin siya sa direksyon ni Altamirano at sa akin.

"You're spacing out."

Napansin ko ang paghigpit ng hawak niya sa steering wheel.

"Sino ba talaga ang lalaking 'yun-"

"He just got my attention. Pinagkakaguluhan siya ng mga babae sa loob." Hindi ko na siya pinatapos sa kanyang sasabihin.

"At isa ka sa mga nakigulo para malapitan ang lalaking 'yun?" Iniwas niya ang tingin sa akin.

Tumawa ako dahilan nang pag-igting ng kanyang panga. Lumapit ako sa kanya at hindi na nagulat sa paghawak niya sa aking braso.

"Hindi ako ang lumalapit sa mga lalaki, sila ang lumalapit sa akin." Bumagsak ang tingin ko sa kanyang kamay. "You know me, Dash. You shouldn't have thought I did something like that." Seryoso kong sabi at inalayo ang sarili.

"I'm sorry..." Aniya.

Isinuot ko ang seatbelt at hindi na nagsalita.

Isang taon na kaming magkakilala. We met at the bar same as how I had met my exes. Hindi ko ikakailang ramdam ko ang pagmamahal niya sa akin. Hindi ako manhid at hindi rin ako impokrita para magsinungaling sa aking sarili. Mahal ko siya at sa anim na buwang panliligaw niya ay alam kong may pag-asang lumalim pa itong nararamdaman ko.

"Tamiya..." Usal niya sa paos na boses.

Ipinokus ko ang tingin sa daan. "You don't have to feel insecure. I have turned down guys who wanted to date me for the last six months."

Hinagilap niya ang kamay ko kasabay nang pagpipigil ko ng ngiti.

"Highschool pa lang ay na-love at first sight ka na sa akin diba?" Pinihit ko ang ulo sa kanyang direksyon.