Size göre yeni ama eski bir hikayem olan "Ağır Roman Hayatımın Hikayesi" ni sizinle paylaşmak istedim. Gerçek hayattan alıntı olarak yazılmıştır. İlk hikayelerimden biri olduğu için farklı bir tarzda yazılmıştır. Umarım beğenirsiniz. İlk ağızdan ya...
Bu bölümde Çetin tarafından bölüm yazıldı. TAM düzenleyemedim. Keyifli okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hangi konuda?" Sesin geldiği yöne baktığım da yüzümü düşürmüş ve canından bezgin bir şekilde "Sen beni mi takip etmeye başladın yine?" demiştim. Çetin gülerek yanımıza yaklaşırken ayı yavrusu tedirgin olarak hareketlenmişti ki onun hareketlenmesi ile korkarak yere düşmüşü. Onun bu durumu istemsiz bir şekilde gülmeme neden olmuştu. Ona güldüğümden kızgınlığını belli etmek için sesini yükselterek "O hayvanı bilerek aldın değil mi?" diye sormuştu.
"Evet bilerek yanıma yabani hayvan taşıyorum," dedim. Ayağa kalkarak dışarıya çıkıyordum ki "Geliyor musun yoksa seni de içeriye kilitleyeyim mi?" diye sordum. Korkmuş olacak ki hızla kendini kulübeden dışarıya atmıştı.
"Sen beni mi takip ettin?"
"Aslında evet. Ama dün diğer kulübeye gittim ama ayı yavrusu orada olmayınca başka bir yere götürmüş olacağını düşündüm" dedi. Ona şaşkınlık ile bakıyordum.
"Sen ayı yavrusuna bakmaya mı geldin?" diye sordum.
"Neden bu kadar şaşırdın? Senden daha düşünceli olduğumu biliyorum. En azından düşünmeden hareket etmiyorum," dediğinde aslında ne kastettiğinin farkındaydım ama yinede dile getiremiyordum. Sustuğumu gören Çetin konuşmasına devam etmişti.
"Az önce ne düşünüyordun?"
"Hiçbir şey sadece kitabımın konusunu ve nasıl bitirmem gerektiğini düşünüyordum." Bunu bile düşünmeden söylemiştim. Tüm mantığımı kaybetmiş gibi davranıyordum. Çetin dikkatle bana bakıyordu. Sanki hiçbir şey olmamış gibi sorular soruyordu. "Eee Metin'den haber var mı?" dediğinde bakışlarımı ona çevirmiştim. Nasıl baktığımın bile farkında değilken birden gülümseyerek "Tamam tamam kızma sormadım farz et" dedi. Ona daha bir şey söylemeden hemen savunmaya geçmişti. Duygularımı bu kadar çabuk mu belli etmeye başlamıştım. Konuşmuyordum sadece ona bakıyordum. Bundan sıkılmış olacak ki bana "Neden konuşmuyorsun?" diye sormuştu. Ormanın içinde yavaş adımlar ile yürümeye başlamıştım.
"Hadi ama neden konuşmuyorsun?"
"Ne konuşmamı istiyorsun?"
"En azından bana birkaç söz söyle. Az önce ne düşünüyordun?"
"Seninle açık konuşmamı ister misin?" dediğimde hızla yanıma gelerek yürümeye başlamıştı. Dar patikalardan yürürken boş düşünceler ile yürürken Çetin'in sorusuna olabildiğince dürüst cevap vermek istiyordum.
"Aslında dün seni kullandığım için kendimden utanmaya başlamıştım," dediğimde gülmeye başlamıştı. Onun bu tepkisine ne anlam vereceğimi şaşırmıştım. Alay mı ediyor diye düşünürken "Beni kullandın mı?" dedi. Başımı onaylarmış gibi sallamıştım.
