This is my first time to make a story that will make your heart pound
ㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁㅁ
Alam mo young feeling na para kang nasa Cloud 9
Dahil Sakanya nag bago ka,
The Silent and Introvert inside you nilabas niya...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
is an imagination of robert while holding the hand of bryanna ******
Robert's POV
Ghad!!! Her hand is so soft. Parang ayoko na siyang bitawan. Holding hr is just like... Loving her forever. What did I say love? And a cliché word forever? And imaginations are starting to from in my brain. Like holding her while we are walking, buying foods, clothes. I'm I really imagining things with her? This is my first time. This is the feeling. Feeling happy.
My imagination was broken when Bryanna speak. "Robert ano bang pag-uusapan naten?"
Takang tanong niya saken. I don't know too. "I...ahm...." Sh*t what is this?
"Ano? May klase pa ako. Pakibilisan" Pakiusap niya saken.
"Bat' mo ko iniiwasan?" I asked her.
Napayuko siya ng sibihin ko ang bagay na yon. "Bakit ba? Gusto kong mapag-isa mahirap ba yun?"
"Mahirap bang kausapin ako? Is it about last night?" Cause if you can't forget about what happened last night? Me neither I can't sleep. I can't forget that soft lips of yours. Then I let go of her hand.
Biglang napayuko si Bryanna sa sa sinabi ko. Why? Siguro totoo. I think it's natural. Natural? I'm her first kiss. "Hindi mo ba matanggap na fist kiss mo ko?"
Wala paring kibo si Bryanna. "You know what?" Kinuha ko ang kamay niya.
"Hurt me. Pagsasampalin mo ko" at ginamit ko ang kamay ko para paulin ko ang sarili ko sa pamamagitan ng kamay niya.
"Robert ano ba!!! tama na!!" Pagsasaway niya saken.
"Now what?" I asked her irritatedly. I really don't know, really.
"Kalimutan mo na yung kagabe. Nangyare na." Mahinahon niyang sabi.
No I can't lose you.
"I'm sorry Bryanna. I'll make it up to you"
"No. Robert okay lang." Nakangiti niyang sabi. Kasabay ng pag ngiti niya. Ay ang pag ngiti ko.
"Bryanna. Please I am really." I held her hands. I know this is really the perfect time but. I can't stop thinking of her.
"Ahm. Robert it's creeping me out." Kinakabahan siyang tumingin saken.
"Bryanna, I know it's really fast but. I think I am liking you."
Bryanna stunned on what she heard came from me. "A---anong??? P---pinagsasasabi mo?"
Paputol-putol niyang sabi saken. "I.Like.You. Mahirap bang intindihan yun."
Hindi siya makapagsalita. Kaya itinuloy ko ang pagsasalita ko. "Kung pwede ----" Sh*t this isthe first time. I'm nervous. Really nervous.
"Pwedeng ano?" Takang tanong niya saken. I guess this is the right time. I guess?
I looked at her amazingly. Sa pagkunot ng noo niya. I find it cute. It make me more fall for her. Fall??? Really robert. Ugh!!!! This side of me is pissing me off.
All I can hear right now is the loud heart beat of mine. And all I can now is her beautiful face. I breath in and I breath out. This is it robert. There's no turning back.
"Can I -----"
Bryanna's POV
"Rinnngggg!!!" "Rinnnnggg!!!" "Rinnnggg!!!" Biglang tumunog yung bell. Hudyat na tapos na ang break time at sa last 2 subjects nalang at uwian na!!! Excited na akong umuwi. Bigla akong natauhan ng tumikhim si robert. Puri uwian lasi ang nasa isip bryanna!!!!
"Robert? Ano yung tinatanong mo? Yung pwede?" Biglang nanigas si robert si sinabi ko may mali ba?
"Ahm...... Actually" Paputol-putol na sabi niya saken. Eto talagang lalaking to.
"Kung pwedeng mag-sorry?" Tanong ko sakanya. Kasi ang kulit-kulit ng robert na to.
"Y-yes. Gagawin ko lahat mapatawad mo lang ako. I'll make it up to you. Really!!!" Sabay taas ng kana niyang kamay na para bang namamanata sa pilipinas na talagang sincere siya sa paghingi ng sorry saken.
Teka? Bakit siya nag so-sorry? Eh. Tapos na yun naging OA lang siguro ako kasi first kiss ko siya. Pero bat parang ang gaan ng loob ko, na para bang matagal ko na siyang kilala. "Ikaw ang bahala. Apology accepted naman na eh. Hayaan mo na yun kasi. Tapos na naganap na."
"But still Bryanna. You accepted my apology but. But. May kulang pa eh. There is something missng." Nawawala? Bakit may kulang ba na letra sa "apology accepted?" Baka gusto niya ng tagalog.
"Robert. Hindi kita maintindihan" Hindi ko talaga siya maintindihan eh.
"Bryanna. We need to go. We have 2 more subjects" Nasapo ko ang noo ko. Ang oo nga pala!!! Bata nawala yun sa isip ko. Kasi namn tong si robert. Robert nanaman? Baka mamaya hanggang sa panaginip ay robert padin ang nasaisip ko.
Biglang hinili ni robert ang kamay. Wala na akong magagawa kaya nagpatianod nalang ako. Hanggang sa nakarating kame ng classrooms namen at buti wala pang teacher kaya nahinga ako ng maluwag. Hanggang sa natapos ang klas lutang parin ako.
Sa mga nagyare at sa mga pinasasasabi saken ni robert. Para siyang basang sisiw nung sabihin niya saken na yung salitang "pwede" pinahaba pa niya. Yung pag so-sorry lang pala yun. Hanggang sa nakauwi ako sa bahay ay peste!!! Puro robert!robert!robert! Ano ba talaga? Ang gulo.
