My Love (On-going)

Chapter 22

ㅁ ㅁ ㅁ ㅁ ㅁ ㅁ ㅁ ㅁ ㅁ ㅁ ㅁ ㅁ ㅁ ㅁ ㅁ ㅁ ㅁ ㅁ ㅁ ㅁ
Bryanna's POV

Hindi ko alam ang gagawin ko.
Ang sikip ng dibdib ko kahit na gaano kalalim ang paghugot ko sa hininga ko.
Pano ba ako nakarating sa posisyon na 'to?

Hindi ako makapag isip ng maayos walang lumalabas na boses sa bibig ko kahit na gustong gusto kong sumingaw, ngumiti manlang o tumawa.
Ang laki laki ng bahay na 'to.

Andati kame ni mama sa bahay ni papa. Ang awkward.
Ayun! Lumabas din sa bibig ko. Oo ang awkward.
Sa 17 na existence ko sa mindong 'to ngayon ko lang 'to naranasan.

Pano ba naman andito si Mama, papa, robert, Mommy ni miranda, si miranda, kennedy at ako.
Tumikhim si papa para mawala ang tensyon na nararamdan namen sa isat-isa.

"Lyna. Dumiyo muna kayo sa bahay. Dito muna kayo hanggat 'di pa nalalaman kung ano ang sanhi ng sunog. Hanggang sa matapos ang imbestigasyon."

Wait. Parang sobrang awkward na. Kasi dito muna kame ni mama titira kasama yung pamilya ni papa at si miranda.

Bakit parang ang kumplikado naman ng sitwasyon namen.
Pwede naman kameng mag renta ni mama ng bahay muna.

"What?! Dad are serious?! Are situation is bit complicated. Knowing that dito MUNA sila tutuloy"
Tama naman si Miranda. Ang kumplikado naman talaga ng siywasyon namen.

Hindi ko alam pero biglang may humawak ng kamay ko.
Napatingin ako sakaniya.
Nginitian niya ng sobrang tamis kaya ngumiti rin ako sakaniya.

Sinabi niya saken na 'andito lang ako' ng walang boses.
Kaya tumango naman ako sakaniya.

Napansin ko na parang may tumitingin samen kaya napatingin ako sa dako na 'yon. Miranda na parabang sinusumpa niya ako.

"Ayos lang kame ni Bryanna, kaya naman nameng magrenta ng bahay."
Kaya naman nameng magrenta ng bahay pero.
Medyo magigipit kame ni mama.

" 'yun naman pala eh. May pang renta naman pala."
Pag-sang ayon ng Mommy ni Miranda.

"Ako magdedesisyon sa pamamahay na 'to! No one! None of ypu will question my decision. Dito kayo tutuloy and that's final"
Maawtoridad na sinabi ni papa sa aming harap 'yon.

Wala naman na kameng magagawa ni Mama. Kaya sumang-ayon nalang kame sa sinabi ni papa.
Kahit na ang sama ng tingin samen nina Miranda.
Nag-paalam naman na si Robert na uuwi na siya. Kaya pinauwi ko na siya.

Naiistorbo ko na siya ng sobra.
Si Kennedy umalis na rin pero 3 block lang pala ang layo ng bahay nila dito kina papa.
Andito kame ngayon ni Mama sa kuwarto.
Ayos na samen 'to ni mama. Di naman kailangan na magkalayo ang kuwarto  namen.

Malaki naman ang kama at malaki ang flatscreen TV dito sa loob.
Ayos namana ng banyo. Kaya wala na kameng dapat alalahanin pa.
I released a deep sigh.
Siguro napansin ako ni mama. Kaya napatingin siya saken at lumapit sa sofa kung sana ko nakaupo.

"Anak. Alam ko na mahirap ang sitwasyon naten. Wag kang mag-alala malalagpasan din naten 'to."
Kaya yumakap ako kay mama bilib talaga ako sa mama ko. Itinaguyod niya ako ng mag-isa pinunan niya lahat ng kulang na dapat dinibigay ni papa.

Masaya ako at ang babaeng kayakap ko ang Mama ko.
Wala naman akong sama ng loob kay papa.
Masaya pa nga ako kasi nung nakita ko siya yung isang parte ng buhay ko parang may kulang. Unti-unting nabuo habang tumatagal na nakikila at nakakasama ko ang Papa ko.

Nararamdaman ko na kahit na may pamilya siya ay mahal na mahal niya parin kame ni Mama.
Nung unang pagkikita namen yung mata niya yung nakaagaw ng pansin saken.
Na parabang nagsisisi siya, nangungulila, at masaya siya.

Sa tana ng buhay ko. Ngayon lang 'din ako Nakaramdam ng maaliwalas ng paningin ko.
Siguro andiyan si mama, dumating si robert, at si papa.
Kahit na alam kong 'di niya gusto si Robert para saken.

"Anak. Tulog na tayo at pagod na si mama. Halika kana."
Kaya inakay ako ni Mama sa higaan at siguro halo-halo ang naratamdaman ko ngayon kaya bumibigat na ang talukap ng mga mata ko at nakatulog na ko.

ㅁ ㅁ ㅁ ㅁ ㅁ ㅁ ㅁ ㅁ
After a long, long update.

Been Busy Reading this fast few days Guys.