Maanlicht

Hoofdstuk 1

Met een zucht veeg ik de piepende wekker van mijn nachtkastje. 'Mam, ik heb toetsweek!' Mijn ochtendstem klinkt even rasperig en mannelijk als altijd. Met wallen die over de grond slepen stap ik de douche in. De verkoelende waterstralen ketsen over mijn rug. Dromerig denk ik terug aan de vorige dag, toen River naar me lachte. Ik schrik op uit mijn gedachten door het eeuwige gezeur van mijn broer. 'Luna, schiet op. Jij bent niet de enige die moet douchen vóór een schooldag met honderden toetsen.' Ik negeer zijn irritante geklop en stap uit de douche. Behendig wikkel ik een zachte witte handdoek om mijn lijf. 'JEZUS!' zeg ik als ik de deur open. Jonas staat in zijn boxershort tegen de muur. Zijn ogen zijn bloeddoorlopen en zijn goudblonde krullen -die nodig moeten worden geknipt- hangen slap langs zijn hoofd. Verveeld krabt hij aan zijn kont. 'Jezus' zucht ik opnieuw. Nors kijkt Jonas op. 'Jonas is de naam' ik negeer zijn opmerking. 'U ziet er goed uit. Is het vandaag zombie-dag op school?' Vraag ik sarcastisch. Hij begint te schelden en wurmt zich langs me de badkamer in. Zachtjes geef ik hem een klopje op zijn schouder. 'Komt goed, broertje' Als antwoord knalt hij de badkamerdeur dicht. Het scheelt een millimeter of mijn neus ligt er af. 'Stop nou eens met het treiteren van je grote broer' zegt mijn moeder als ik aan tafel schuif. Ze weet ook wel van elke situatie een probleem te maken. Ik stop een broodje in mijn mond om het protesteren tegen te houden. 'Mh' zeg ik met volle mond. 'Moet jij niet naar school?' De lage stem van mijn vader galmt door het huis. Ik krimp ineen. 'Neuh, straks pas ,ik heb toetsweek.' Dreigend bekijkt hij mijn kleren. 'En Luna? Moet je geen nette blouse en een normale broek aan?' Vraagt hij. Ik zucht. 'Ik ga naar schóól, pap' Ik leg de nadruk op school om hem duidelijk te maken dat je er niet als een begrafenisondernemer uit hoeft te zien als je naar school gaat en stop opnieuw een stuk brood in mijn mond. 'Vergeet je niet wat? Je hebt na school je sollicitatiegesprek bij De Rode Loper.' 'Pap, kom op! Ik heb al gezegd dat ik niet bij dat rotrestaurant wilde werken.' Mijn vader kijkt me nors aan. 'Ik verwacht geen klachten van mijn collega. Hup, naar school. Om half 3 wordt je verwacht bij de ingang van DRL. Rob Velthuizen wacht daar op je.' Zonder tegenstribbeling schuif ik mijn stoel naar achteren. Het akelige geluid doet mijn vader woest opkijken. 'Ik moest toch andere kleren aan?' Vraag ik spottend. Hij knikt en trekt een dramatisch gezicht. 'Ik neem wel een gymtas met nettere kleren mee dan. Een gymtas zeg ik. Dus ik doe ze Nu nog niet aan.' Ik zie dat hij hier niet heel erg blij mee is. 'Oke' hij knikt richting de trap. Ik begrijp ziijn hint. 'Ja hoor, stuur me maar weer weg. Ik geef Maya wel eten' Het is alsof de dikke rode kat het hoort want ze komt meteen aanrennen. Haar dikke korte pootjes moeten moeite doen om de enorme buik niet over de grond te laten slepen. Met een liefkozend geluid pak ik haar op. Ze snort hard en duwt haar neusje in mijn gezicht. 'Kom May, vandaag heb ik een heerlijk ontbijt voor je.' Ik zet haar weer op de grond en loop met haar achter me aan door naar de keuken. Een weeïge geur van kattenvoer met stukjes vis erdoorheen ontsnapt uit het blikje als ik hem openklik. 'Poison a la baasje, sorry May, ik kan niet zo goed Frans' 'Ik merk het.' Een bedwelmende mengeling van aftershave en shampoo verdringt de kattenvoer-geur. Jonas aait me even over mijn hoofd en loopt dan langs mij en de schrokkende kat naar de bestekla. Ik kijk naar zijn stevige schouderbladen en rug. Door zijn strakke blauwe shirt kan ik zijn spieren zien opbollen als hij hardhandig de la opentrekt. 'Sorry, er was geen broodmes.' Hij zwaait met een groot slagersmes heen en weer en laat hem bijna uit zijn brede handen vallen. Verontschuldigend glimlacht hij naar me. Dan glipt hij weer langs me de huiskamer in. Ik kijk hem even na en sla mijn ogen neer als hij weg is. Ik slenter onze houten trap op en sla de krakende treden over. 'Poets je je tanden even?' Vraag ik aan mezelf terwijl ik een hoog stemmetje opzet. 'Ja mam.' Zuchtend en steunend zoek ik naar mijn tandenborstel. Zelfs díé is verstoten uit onze familie. Hij lig zielig onder de wastafel te rotten. Ik besluit mijn tandenborstel daar te laten liggen en zoek naar een nieuwe. Als dat is gelukt en mijn tanden glad zijn als ik er met mijn tong overheen ga, klinkt de deftige stem van mijn moeder door het huis. 'Luna, Skye staat voor de deur.' Ik loop naar de voordeur. 'Hé, Lu.' Skye, mijn beste vriendin, staat in haar rode winterjas en haar licht gebleekte spijkerbroek waarvan de pijpen in haar bruine Uggs zijn gepropt voor de deur. Haar steile donkerbruine haar is netjes in een staart geknoopt en ze heeft pareloorbellen in. Ze woont net zoals mij in de duurste buurt van de stad. Onze ouders zijn erg rijk, maar de hare zijn tien keer gezelliger. De mijne zijn stijf, oud en streng en de hare zijn gezellig, jong en aardig. Ik maak een gebaar dat ze even moet wachten en ren naar boven om een strakke zwarte broek en een nette witte bloes te pakken. Als ik ze in mijn gymtas heb gepropt werp ik een laatste blik in de spiegel. Ik heb half lang haar, wat goudbruin en krullend is. Met een zwart schuifspeldje is de irritantste lok getemd. Mijn ogen zijn lichtblauw en ik heb wat sproeten om mijn neus. Ik heb een nieuwe grijze legging en een wit met zwarte oversised trui aan. Mijn vans zijn donkerblauw en zien er ook nog erg nieuw uit. Zuchtend pak ik mijn houtje-touwtje jas van mijn bed. Op naar school. Als ik beneden aankom staan Jonas en Skye lachend te praten. Ik struikel over de laatste trede en begin spontaan te kreunen. 'Mijn hele leven is een puinhoop. Mijn tandenborstel, en zelfs als ik de trap af loop ben ik een mislukkeling.' Jonas duwt me met een waar-heb-je-het-over-frons naar buiten. 'Niet zo dramatisch zussie.' Zijn rustige stem doet me denken aan River en meteen heb ik weer zin in school. Skye grinnikt zacht. Oja, Skye. Even vergeten. Om te beginnen heeft Skye verkering met River, ze is gek op hem. Ze heeft ook nog eens gezegd dat hij de laatste tijd erg afwezig is en het ergste is dat ze zei dat ze degene kapot gaat maken die hem heeft verleid, want wat zou er anders aan de hand kunnen zijn behalve dat hij verliefd is op iemand anders. Ik duw die gedachte weg. Het zou vast niks zijn. Eerder gedroeg hij zich ook afwezig en toen bleek dat zijn konijn was overleden. Ik slik en tover een geforceerde glimlach op mijn gezicht. Skye haar onschuldige bruine ogen geven me een schuldgevoel en ik ontwijk haar blik. 'Gaan we?' Ik knik stijf -jeetje ik begin op mijn ouders te lijken!- als antwoord en spring op mijn fiets. 'We gaan, let's go.' zeg ik. Skye lacht en rijdt snel achter me aan.

-------------------------------------------------

Hoi Lieve Lezers,

Ik hoop dat jullie dit begin leuk vinden. Vote + comment, dan ga ik weer verder.

-xxx-

Julepuul