Maanlicht

Hoofdstuk 27

De volgende dag blijf ik thuis. Mijn ouders zijn er niet en Jonas belt de school dat ik een dagje thuisblijf. Nog steeds heb ik hem niks verteld. Het eerste wat ik doe als ik wakker word is mijn laptop opstarten. Ik klik meteen op het icoontje van twitter. Verveeld scroll ik langs de berichten die vanochtend zijn geplaatst. Ik wil de laptop net dichtklappen als mijn oog op een bericht van gisteravond valt.

Jezus, dat was me een bitchfight!

'Wat..?' Kan ik nog net uitbrengen voordat er een brok mijn keel schiet. Ik negeer de prikkende tranen achter mijn ogen en beweeg de muis naar beneden, waardoor er meerdere tweets tevoorschijn komen.

Bff's blijken toch niet altijd zo close te zijn..

Had het nooit van die bruinharige griet verwacht om de ander aan te vallen.

Net meisje tijdens een gevecht knockout zien gaan, pff, kippenkracht had ze.

Ik laat me achterover zakken en wrijf met mijn handen over mijn gezicht. Het gesprek van de dag heb je gehaald, klasse, Luna. Mijn schrik zet zich om in woede. Ik ben boos op mezelf. Ontzettend kwaad. Hoe heb ik het in mijn hoofd gehaald om mijn vriendin aan te vallen, terwijl ze me de waarheid vertelde? Oké, ze zei dingen tegen me die ik het haar kwalijk neem, en waardoor ik nu ook boos op haar ben, maar toch. Ik bal mijn vuisten en leg ze op mijn oren om mijn schreeuwende gedachten tot rust te brengen. Zo blijf ik een lange tijd zitten. 'Lun?' Jonas staat bezorgd in de deuropening. In zijn ene hand heeft hij zijn tandenborstel en in zijn andere hand ligt een tube tandpasta. Er hangt een donkergrijze joggingbroek om zijn heupen en hij heeft een wit shirt aan. Nu heb ik pas door dat ik met lange uithalen huil. Ik veeg met de rug van mijn hand mijn tranen van mijn wangen. 'Gaat het?' Vraagt hij. Ik knik, maar schud vrijwel meteen weer mijn hoofd. 'Nee,' murmel ik. 'Ach, meis.' Hij legt zijn spullen op mijn bureau en neemt me in zijn armen. Ik duw mijn hoofd tegen zijn borst en haal diep adem. Zijn geur geeft me weer rust in mijn hoofd. Zacht aait hij over mijn haren. 'Het komt goed.' Sust hij. 'Wat heb je gedaan, wat maakt je zo overstuur?' 'River. River en Skye en Wolf.' Mompel ik gesmoord. 'River.' Herhaalt hij. 'Liefdesverdriet?' Hij onderdrukt een grinnikje. 'Joon.' Zeg ik quasiboos. 'Sorry, mijn kleine zusje word groot.' Zegt hij terwijl hij me naar mijn bed leidt. Ik leun nog steeds zwaar tegen hem aan en staar naar mijn handen. 'Wolf hield ik voor de gek om River terug te krijgen en Skye vertelde het aan Wolf. River wist nog niks en was boos, Skye ook, Wolf ook.' Zo. Dat is eruit. 'Dus: iedereen is boos op je?' Ja, en nu ben ik het gesprek van de dag, wie weet van de week, en wel van het jaar, forever!' Hopeloos gooi ik mijn armen in de lucht, terwijl de tranen weer over mijn wangen stromen. Hij pakt met beide handen mijn hoofd vast en zucht diep. 'Luna, relax.' Ik probeer me los te wurmen maar hij blijft me strak aankijken. 'Het komt goed, geloof me.' Zegt hij terwijl hij een rukje aan mijn haar geeft. Ik ontspan en kreun. 'Maar hóé, Joon?' Jonas grinnikt. 'Hoe? Gewoon, het komt goed, niks meer, niks minder.'

*

De weken die volgen op school zijn in één woord vreselijk. Ik word door iedereen óf genegeerd óf aangestaard alsof ik poep op mijn gezicht heb. Ik voel me rot. De dagen zijn veel te lang om vol te kunnen houden. Vaak word ik nagestaard, vaak fluisteren mensen om me. Ik ben niet doof, natuurlijk weet ik dat ze het over me hebben, maar ik laat niks merken. Ik voel me vernederd, in de grond gestampt. Skye doet me pijn. Het eind van onze vriendschap. Maanden vliegen voorbij en ik begin mijn eigen vriendengroep te krijgen -war bestaat uit twee nerds die ik eigenlijk niet mag.

Ongemakkelijk loop ik door de gangen, rusteloos om me heen kijkend. De gang met de kluisjes is verlaten, op de conciërge na. 'Hé.' Zeg ik. Hij kijkt op en glimlacht naar me. 'Hoi.' Ik morrel aan het slotje en zucht als de volledige inhoud eruit valt. De conciërge onderdrukt een grinnik. Ik voel hoe de tranen achter mijn ogen prikken, rotconciërge. Ach, hoe kan hij weten dat ik me zo voel. Als ik alles terug heb gestopt en met mijn blik strak naar de grond gericht terugloop naar de aula, bots ik tegen iemand op. 'Au. Oh.. Luna.' Hoor ik voor me. Ik hef mijn hoofd op en kijk recht in de ogen van Skye. 'Hallo.' Zeg ik terug. Ik maak aanstalten om weg te lopen maar ze strekt haar arm en schroeft haar hand vast aan mijn pols. Ik slik. 'Luna.' Zegt Skye. Ze denkt even na, zie ik aan de manier waarop ze haar hoofd kantelt. 'Hoe zit het nou tussen ons?' Ik kijk haar aan en laat mijn mond open zakken. 'Wat?' Vraag ik verbaasd. 'Jij negeert me al weken en nu vraag je MIJ hoe het tussen ons zit? Ach, ga weg Skye.' Ik probeer me los te wrikken. Skye klemt haar hand nog steviger om mijn pols. 'Luister, ik weet dat het verkeerd is hoe ik heb gedaan maar jij..' 'Tuurlijk. Natuurlijk Skye. Ik ben ook dom geweest.' Skye knikt aarzelend. 'Allebei. Misschien is het daarom beter om allebei onze eigen weg te gaan.' Zeg ik. Skye zucht. 'Nee, Luna.' Ik ruk me los en loop weg, de tranen uit mijn ogen stromend. Ze versneld haar pas en trekt aan mijn schouder. 'Ik zie hoe alleen je bent. Ik vind het zo zielig..' 'Ziélig? Is het daarom dat je nu ineens naar me toe komt? Skye, alsjeblieft. Hou op! Ik hoef geen medelijden. Ik heb me vreselijk gedragen en ik verdien dit.' Skye schudt haar hoofd. 'Nee, Lun. Dit verdien je niet.' Ze haalt diep adem en legt haar hand op mijn arm. 'Je bent en zal altijd mijn vriendin blijven.' Ik kijk haar aan. Dan plots trekt ze me tegen zich aan en knuffelt ze me. En ik blijf maar huilen. 'Altijd.' Fluistert ze in mijn oor.

(---------)

Hallo iedereen!

Dit was al het laatste hoofdstuk! *pinkt een traan weg* Hierna alleen nog de epiloog en dan is Mijn 2e verhaal helemaal af! Ik weet dat het snel is gegaan en ook heel snel afgelopen lijkt, maar ik vind het zelf fijn zo, dan kan ik ook verder schrijven aan vanaf de eerste dag (en ik schrijf een nieuw boek, voor de mensen die dat willen weten 😊)Ik ga het hele verhaal natuurlijk wel verbeteren, misschien ooit herschrijven, dus dit hoofdstuk kan heel anders worden en alle andere ook, maar wie weet blijft het hetzelfde!! Ik laat het nog wel weten.

Jullie zijn geweldig! Vote en comment om te laten weten of je dit nog wel leest (ja sorry sorry voor de late update 😩) en om te laten weten hoe je het vind!!

-XXX-

Julepuul