Maanlicht

Hoofdstuk 24

'Wat had jij bij vraag veertien?' Vraagt Skye, terwijl ze ruw aan mijn jack trekt. Ik kijk even peinzend naar de vloer en haal dan mijn schouders op. 'Geen idee, eigenlijk..' Vlug pak ik mijn tas van de grond. Terwijl ik mijn boeken bij de andere prop, hijst Skye haar zwarte leren tas over haar schouder. '..Ik geloof dat ik die niet heb ingevuld.' Skye pruilt haar lip en passeert een groepje lachende jongens uit onze klas. Ze trekt me mee het lokaal uit. Dan pas merk ik haar nieuwe schoenen op. Ik slaak een vreugdekreet en kijk jaloers naar de prachtige laarsjes die mooi afsteken tegen haar donkere broek. 'Je hebt ze gekocht!' Gil ik enthousiast. Trots draait ze een rondje. 'Ja, tof hè?! Ik zag ze bij de uitverkoop voor maar vierentachtig euro en mijn moeder wilde ze wel voor me kopen!' Ik grinnik om het idee dat vierentachtig euro eigenlijk ontzettend veel geld is, maar voor haar gezin even veel waarde heeft als wanneer een doorgaans meisje een shirt van vijf euro in de uitverkoop ziet. 'Hé, kijk uit!' River's stem doet me opschrikken. Ik kijk beduusd over mijn schouder en kan nog net op tijd de knalroze handtas ontwijken. Met volle vaart vliegt het fluorescerende gevaarte verder de gang in. Sprakeloos kijk ik toe hoe River, met aan zijn rechterzijde Chantal die giebelend aan zijn arm hangt, naar ons toeloopt. 'Hé Lu, sorry ik werd gek van Chantal en d'r roze ding. Heeft het je geraakt?' Zegt hij zacht. Chantal wringt zich langs ons en slaakt een verontwaardig gilletje als ze ziet dat haar make-uptasje open is gegaan. Ze hurkt bij haar tas neer en zucht overdreven. 'Hoi, geeft niet, en nee.' Zeg ik bot. Ik wend mijn hoofd af en doe alsof ik iets heel interessants zie, maar aangezien ik alleen maar een wit geverfde muur kan ontdekken wend ik me weer tot River. Ik slik en probeer zo snel mogelijk iets te verzinnen waar ik het over kan hebben.

'RIVER!' Brult Chantal op hetzelfde moment. Ze rekt de "e" uit zodat het lijkt alsof River haar uit de brand moet helpen. Verontschuldigend kijkt River me aan. 'Wat is er?' vraagt hij aan Chantal, zonder zijn ogen van me af te halen. 'Kan je me helpen met mijn tas?' Chantal pruilt haar lip en spert haar ogen wijd open. Skye grinnikt. Zodra River zich omdraait en bij Chantal neerknielt draaien we met onze ogen. 'Wat een zak.' Murmel ik. 'Zeg dat wel, een zak aardappels. Gekookt.' Voegt Skye er met een cynisch lachje aan toe. 'Zijn jullie al uit?' vraagt River terwijl hij een vermoeiende blik op Chantal werpt. 'Nee, pauze.' Mompel ik. Skye knikt vastberaden. 'Oké.' Hij kijkt even van de één naar de ander en grinnikt dan. 'Het is mooi weer, laten we naar buiten gaan.' Zegt hij op gedempte toon. Ik kijk naar de zwoegende Chantal en haal dan mijn schouders op. 'Oké, waarom niet.' River volgt ons naar buiten.

De frisse voorjaarszon benadrukt het pas afgelopen winterseizoen. Ik knijp mijn ogen samen en tuur over het plein. Het is druk, heel druk. Niet dat het me verbaasd. Een aantal chaotische brugklassers rennen achter elkaar aan. Ik zie hoe een meisje haar sigaret uitdrukt en ze arrogant nakijkt. Zodra ze weg zijn krijgt ze mij in het oog, ze merkt dat ik naar haar staar. Ik wend mijn blik snel af en zoek naar een rustig plekje in de zon, maar tevergeefs. De gehele school is ons al voor geweest met het zoeken van een lekker plekje. Mijn ogen blijven hangen bij een jongen die me akelig bekend voorkomt.

Wolf.

O god. O mijn god.

Wat doet hij hier?

Hij staat bij de fietsenrekken en zwaait enthousiast naar me. Zijn blauwe ogen glinsteren van vreugde. Ik bijt op mijn lip. Wat nu? Ongemakkelijk doe alsof ik hem niet opmerk. Ik staar naar mijn schoenen. 'Ken je die jongen?' vraagt River, terwijl hij zijn vest uittrekt. Ik kijk toe hoe de zon zijn blote armen verwarmt. 'Huh..?' vraag ik, quasi-verbaasd. '..Wie bedoel je?' River wijst naar de blonde, zwaaiende jongen en grinnikt. 'Ik geloof dat hij je aandacht wil.' Ik voel mijn wangen rood kleuren en doe alsof ik hem niet hoor, waarna ik naar Wolf toeloop. 'Wat doe JIJ hier?' sis ik met opeengeklemde kaken, terwijl ik een lachje forceer. Hij geeft me een knuffel en lacht breed. 'Ik dacht, misschien kan je een keer spijbelen, dan kunnen we samen picknicken.' Ik denk even na. Het gevoel van net is verdwenen en het maakt plaats voor een nieuw onderbuik gevoel. Ken je dat gevoel, wanneer je iets gaat doen wat eigenlijk niet mag? Dat gevoel dus.