Maanlicht

Hoofdstuk 16

'Wat zie je er mooi uit!' Rob bekijkt me stralend en duwt me voor zich uit. 'Je bent nu ook een stuk groter op die hakjes.' Ik mompel iets vriendelijks terug en strompel naar de tafel waar een brede man wild naar me zwaait. Ik knik hem keurig toe. 'Kan ik uw bestelling opnemen?' Vraag ik vriendelijk. De man werpt zijn ruziemakende kinderen een kwade blik toe en dwingt zichzelf weer te glimlachen. 'Ja, mijn vrouw en ik wilden graag de gebraden eendenborst en de kinderen.. Rosy, Tibor, zeg het maar tegen deze mevrouw..' Het jongetje, waarvan ik verwacht dat het Tibor heet, blaast tegen zijn zwarte haar wat onder zijn versleten baseballpetje tegen zijn voorhoofd plakt en haalt zijn schouders op. 'We willen allebei kipnuggets met frietjes.' Zegt hij onverschillig. Het meisje, Rosy, knikt hevig, waardoor haar donkere staartjes tegen haar hoofd ketsen. 'Tweemaal kipnuggets en tweemaal de eendenborst.' Mompel ik terwijl ik de bestellingen opschrijf in een piepklein boekje. Ik tover een glimlach op mijn gezicht en loop weg van het gezin, mijn gezicht verkrampt van de pijn aan mijn voeten. 'En?' Vraagt Rob. Ik reik hem het papiertje aan. 'O god, Kipnuggets.' Zeg ik binnensmonds terwijl mijn buik knort van de honger. 'Er is een groep mensen binnengekomen in het goedkopere deel, Luna.' Hij wijst naar een tafel, helemaal achterin, als je door de schuifdeuren loopt is er een bar en kan je in de serre van het restaurant zitten. Ik hap naar adem als ik zie dat het een tafel vol met lachende en schreeuwende jongens is. 'Moet ik..' Stotter ik. 'Ja, sorry. En snel, graag!' Rob kijkt meelijdend naar de ketende jongens. Ik slik de brok in mijn keel weg en wring mezelf zelfverzekerd door de schuifdeuren. Als ik bij de vreselijke tafel aankom is er niks meer van mijn zelfverzekerdheid over. 'Eh..' Mompel ik. De jongens klieren door. 'Kan ik... Eh.. PARDON?' Alle blikken richten zich op mij en er wordt gegrinnikt. 'Hoi.' Zegt een donkerharige jongen. Hij knipoogt naar me en trekt zijn pet verder over zijn hoofd. Ik negeer zijn geflirt en richt me tot de meest nerdachtige jongen, in de hoop dat hij me niet laat blozen. 'Kan ik jullie bestelling opnemen?' Vraag ik aan hem. Hij opent zijn mond maar klapt hem weer dicht als een vis. Ik trek een wenkbrauw op. 'Nou?' Ongeduldig tik ik met mijn voet op de marmeren vloer. Een jongen met lichtblauwe ogen en witblond haar steekt zijn hand omhoog. 'Een cola voor mij.' Zegt hij met een prachtige klank in zijn stem. Ik knijp in mijn arm en knipper verward met mijn ogen. Wauw.. Zijn jukbeenderen steken prachtig naar voren en lippen zijn vol en roze. Zijn ogen lijken wel de kleur van de zee in Curacao, zijn haar krult lichtjes in zijn nek en... 'Hallo?' Nerdje port me tegen mijn schouder en gluurt door zijn beslagen brilglazen. 'Sorry..' Stotter ik. Een kleine jongen schiet in de lach. 'We willen allemaal cola, behalve Jurrian, hij wil een ranja.' De jongens proesten het uit en delen vriendschappelijke klappen uit aan de nerd, die blijkbaar Jurrian heet. Ik knik en schrijf het zorgvuldig op, bang om nog een blunder te maken. Stiekem gluur ik over de rand van het boekje naar de jongen die mijn hart een slag liet overslaan. Hij is druk in gesprek met een rossig jochie, en zijn dikke wimpers krullen schattig omhoog. Ik draai me om, negeer het gefluit en gejoel en loop zo normaal mogelijk naar de keuken. 'Heb je het overleefd?' Vraagt Rob lachend. Ik veeg het zweet van mijn voorhoofd af en kijk over mijn schouder. Ze kijken nog steeds naar me. 'Ja, overleefd, zo kan je het wel noemen.' Snel glip ik tussen het kleine deurtje door naar de bar. Vanaf hier kunnen ze me nog steeds zien, helaas. Onrustig veeg ik een losgeschoten krul achter mijn oor. 'Hier, het drinken.' Een groot dienblad met een stuk of tien glazen wordt in mijn handen geduwd door de dikke barvrouw. Mijn blik word als vanzelf naar haar driedubbele onderkin getrokken. Ik snuif en knik dankbaar. 'Succes' fluistert ze, haar vet op en neer deinzend. Ik grinnik en loop nonchalant naar de drukke tafel. 'Wie had er cola?' Grap ik. De jongens lachen aanstekelijk en steken allemaal hun hand op, behalve Jurrian. Ik zet de ranja voor zijn neus en het dienblad plant ik midden op tafel. Het lijkt wel een slachtpartij. De jongens grissen de cola van het blad en slurpen eraan alsof hun leven er vanaf hangt. Ik grinnik dommig. De prachtige jongen geeft het dienblad weer terug. Ik staar hem even verdwaasd aan en sla dan snel mijn ogen neer. 'Uhm.. Willen jullie ook wat eten?' Mompel ik zacht. De jongens knikken. 'Even de kaarten halen.' Ik wuif met mijn handen richting de bar, waar een grote stapel kaarten ligt. Als ik terug loop, staat de blonde jongen op. Shit. Wat gaat hij doen? Ik kijk hem strak aan, haal diep adem, en probeer zo normaal mogelijk te lopen. Hij passeert me en een heerlijk zoete geur dringt mijn neus binnen. Wauw, dit is gewoon... Ik glij uit, bots tegen blondje, vlieg door de lucht en daar lig ik dan. Op de grond. Mijn kont doet ontzettend veel pijn, de kaarten kletteren over de vloer en ik word roder dan dat ik ooit ben geweest. 'Ho!' Het blonde gevaarte hurkt naast me neer en kijkt me lachend aan. 'Hoe kwam dat ineens?' Ik haal mijn schouders op en hoor de jongens roepen. 'Hé Wolf, nieuwe manier van flirten?' Hij grinnikt en helpt me overeind. 'Kan ik het.. Goedmaken?' Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op en kijk hem vragend aan. 'Heet je Wolf?' Vraag ik verbaasd. Hij knikt. 'Wolf, ja.' Dramatisch pruilt hij zijn lip. 'Hondennaam, inderdaad.' Ik graai de kaarten van de grond en glimlach. 'Wolf..' Mompel ik.

Wat een naam. Hij duwt zijn haar weer in model en knippert dan verleidend met zijn ogen. 'Wat dacht je ervan als ik je morgen kom halen na je werk?' Ik knik, blij dat hij het goed wil maken. Even flitst River's gezicht voorbij, het idee dat ik totaal niet aan hem heb gedacht brengt me weer bij onze ruzie en ik slik. 'Leuk.' Zeg ik. Hij houdt zijn hand voor mijn neus. 'Hoe heet jij eigenlijk?' Vraagt hij. Ik pak zijn hand vast en schud hem. 'Luna.' Wolf glimlacht. 'Bijzondere naam, Luna. Betekent het niet "maan" in een bepaalde taal?' Ik knik en zucht. Voorzichtig werp ik een blik naar buiten, waar de hemel al donker is. De heldere maan geeft me rillingen. 'Morgen hoef ik alleen 's middags te werken, ik ben al om half zes klaar.' Wolf klopt me op mijn schouder en grinnikt. 'Half zes ben ik er. En oja, ik wil spareribs.' Zegt hij en hij loopt door naar de wc. Daar moest hij dus heen. Ik glimlach naar de anderen en gooi de kaarten op hun tafel. 'Die hoeven we niet, we willen allemáál spareribs.' Grinniken de jongens. Ik kijk ze licht geïrriteerd aan en schrijf het zuchtend op.

'Hoe was het?' Jonas trekt me naar zich toe en geeft me een kus. 'Oh, ging wel.' Ik snuif aan mijn kleren. 'Gatver, ik stink naar frituurvet, ik ga douchen.' Jonas lacht. 'Heb je al gegeten?' Roept hij me achterna. Ik brul iets bevestigends terug en ren de trap op. Kreunend stap ik de badkamer in. Ik kreun nog harder als ik mezelf in de spiegel zie. Gatver, heeft Wolf me zó moeten aanzien? Ik trek een pruillip en strompel de douche in. Een half uur later kom ik er -gerimpeld en al- weer uit. Zoals altijd droog ik me af, schiet ik in mijn onesie en nestel ik me naast Jonas op de bank voor de tv. Ik zak diep weg in de grote bank en laat mijn mijn voeten voor Jonas' hoofd zweven. 'Kijk.' Zeg ik, wiebelend met mijn tenen, om de blaren te laten zien. Jonas trekt een vies gezicht en duwt mijn voeten weg. 'Dat hoef ik niet te weten, zussie.' Ik steek mijn tong uit en masseer mijn pijnlijke voeten. 'Ik heb zóóveel gelopen.' Zeur ik. 'Het was echt el-len-dig gewoon.' Ik trek mijn gezicht verdrietig zodat de rimpeltjes om mijn neus zichtbaar worden. 'Ik..' 'Stop eens, ik wil dit volgen.' Jonas duwt zijn hand tegen mijn mond en leunt dan weer tegen de bankleuning. Verveeld staar ik naar het scherm waar een voetbalwedstrijd te zien is. 'Mh..Mh' mompel ik gesmoord. Helaas, ik kan niet meer zeuren.

'Goedemorgen!' Ik open kreunend mijn ogen en kijk in het vrolijke gezicht van mijn moeder. 'Eh.. Wat?' 'Hoe was werken in je nieuwe outfit?' Vraagt ze opgewekt. Ik ben met stomheid geslagen en krijg niks anders uit mijn keel dan het geluid van een kraai die verkouden is. 'Ben jij.. mama?' Ik duw tegen haar huid en voel niks wat op een masker lijkt. 'Waarom doe je zo?' Mompel ik. 'Hoe?' Ze trekt haar wenkbrauwen op en zakt op mijn bed. 'Zo.. Vrolijk. Zo doe je nooit!' Mijn moeder zucht. 'Luister Lu..' Ze frummelt aan een losgelaten draadje van haar versleten T-shirt. Ik zie dat ze, tot mijn grote verbazing, een joggingbroek en dikke wollen sokken aangeeft. Ook haar make-up is vandaag niet gedaan. 'Mam? Is er iets? Normaal ben je op je werk. Ik weet dat het meivakantie is, maar..' ik wijs naar de klok die aangeeft dat het al half twaalf is. Mijn moeder slaat haar ogen neer. 'Lieverd.. Ik wilde vandaag iets leuks met gaan doen. Met jou. Naar de film? Ik heb om zes uur een film geregeld, zodat we daarheen kunnen.. En..' Shit, half zes. Wolf. 'Dan.. Dan kan ik niet, ik heb met iemand anders afgesproken, sorry. Ik kan morgen wel?' Mijn moeder schudt haar hoofd. De twinkeling van net is verdwenen uit haar ogen. 'Lieverd ik heb het héél erg druk. Ik kan alleen vandaag.' Mijn hersenen draaien op volle toeren. 'Maar.. Ik moet werken, mam!' Roep ik uit. Haar gezicht vertrekt. 'Je hoeft maar tot half zes schat, je redt het wel, en zeg die afspraak maar af!' Ik zucht van ellende. Mijn hoofd tolt als ik denk aan Wolf. Zijn ogen, zijn lippen. Ik mag deze kans niet laten gaan.

-------------------------------------------

Lieve Lezers,

Bedankt voor het voten en commenten. Vooral heel erg bedankt aan @jolientje, want zij is echt de beste vaste lezer en ze geeft de meest motiverende en lieve comments!

Ik hoop dat jullie het nog leuk vindenn!

-xxx-

Julepuul